พอรำเพยแผ่วพรมสายลมผ่าน กังสดาลโมบายร่ายมนต์ขลัง เป็นเพลงทิพย์แว่วไหวในภวังค์ ที่ยิ่งฟังยิ่งซึ้งเคลิ้มถึงเธอ คิดถึงเสียงใสใสใครช่างอ้อน กระซิบตอนหนุนตักว่ารักเสมอ เปี่ยมความหวานแววตาเวลาเจอ จนเฝ้าเพ้อโหยหาเวลาไกล ฟังโมบายบรรเลงบทเพลงหวาน ชดเชยการห่างกันลบหวั่นไหว บอก รักนะ ยืนยันจนมั่นใจ เพียงพอให้ดาวพร่างกลางแววตา คำ รักนะ..รักนะ.. จะไม่เปลี่ยน ช่วยกันเขียนและร่วมกันฝันเจิดจ้า เสียงหวานจากโมบายเธอให้มา ซาบซึ้งกว่าเสียงสวรรค์ร่ำบรรเลง
24 มกราคม 2549 10:58 น. - comment id 555110
เป็นการกระทบกระทั่งของวัตถุ ที่ออกมาไพเราะค่ะ.. แหะ แหะ ขัดกับงานประจำน่าดู 30 สิบนาที ถึงที่เกิดเหตุ.. ..
24 มกราคม 2549 13:23 น. - comment id 555158
อยากได้โมบายอันนั้นจัง ฉันจะนั่งฉันจะดูไม่รู้เมื่อย จะนึกถึงแต่เธอมิเผลอเหนื่อย เสียงกรุ๊งกริ๊งดังเรื่อยเรื่อยเอื่อยตามลม
24 มกราคม 2549 14:53 น. - comment id 555182
อ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ ..
24 มกราคม 2549 16:52 น. - comment id 555241
ชอบตอนหนุนตัก
24 มกราคม 2549 18:27 น. - comment id 555282
อ่านแล้วทำให้หัวใจฟองโต คิดถึง คน คนหนึ่งที่เคยพูดคำว่ารักให้ฟังนะค่ะ
25 มกราคม 2549 11:34 น. - comment id 555449
อืม ... ชักอยากจะมีความรัก บ้างแล้วดิค่ะ .. หวานซะ ( อิจฉา จน ตาร้อนหมดแล้วค่ะ )
25 มกราคม 2549 16:20 น. - comment id 555528
ชอบนะ เป็นบทที่ชอบมากตั้งแต่ ภาคแรก ... .. (พูดไม่ออก .. เขียนต่อไม่ได้แล้ว)