โนรี

โนรีนกผกผวาปีกล้าร่อน
จรจากคอนซ่อนตัวมัวเที่ยวหนี
สู่โลกกว้างทางลำบากอยากหลบรี้
พบอารีพบลำเค็ญเป็นธรรมดา
ปักษาน้อยค่อยย้ายถิ่นโผผินเรื่อย
มิพักเหนื่อยมิเมื่อยถามเพื่อตามหา
ความอบอุ่นมาหนุนนอนเมื่ออ่อนล้า
เพียงได้พาพบที่หมายกายปลอดภัย
บ้างเจอคนใจดีมีการุณย์
คนใจบุญอุ่นอุราได้อาศัย
หลุบปีกเปลี้ยเพลียผ่อนพักคลายหนักใจ
รังบ้านไร่ในถิ่นเถื่อนเพื่อนนกนาง
แต่เจอช้ำระกำร้ายไม่วายเว้น
แสนยากเย็นเข็ญขุกปลุกขวัญขวาง
ให้ร่อนปีกอีกครั้งยังเหลือทาง
เศร้าซ้ำบ้างกลางกระแสที่แปรปรวน
บินอยู่นานน่านฟ้ากว้างเวิ้งว้างนัก
ขวัญขยักนึกหนักอกจึ่งวกหวน
สู่ถิ่นเก่าเคยเนานอนย้อนทบทวน
หลังคิดครวญจึ่งหวนกลับมาหลับรัง
คงไม่มีที่ใดจะได้อุ่น
จะได้หนุนคอนเดิมเคลิ้มความหลัง
ณ ตรงนี้มีฟางเก่าเรานอนนั่ง
แม้นผิดหวังแต่รังนี้สุขีนาน
ไม่ถามแล้วไม่ถามหานภากว้าง
ไม่อยากคว้างอยู่กลางหนบนความหาญ
เพราะเหนื่อยกายใจก็โหยโรยเบิกบาน
ไม่อยากพานพบเพียง ว่าง ในทางไกล

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

เจ้าพานทอง 18 ม.ค. 2549 09:56 น. - ID 85280

1919

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/85280 ที่มา: เจ้าพานทอง4

comments powered by Disqus

ลมรำเพย

18 มกราคม 2549 13:46 น. - comment id 553956

เป็นนกที่เดียวดายจัง!!

กลอนไพเราะดีค่ะ

แมงกุ๊ดจี่

18 มกราคม 2549 15:15 น. - comment id 553981

หากเป็นนกฉันจะโผบิน...
เมื่อก่อนสมัยเรียน...เคยคิดอยากเป็นเหมือนนก  อิสระ  อยากไปไหน?ไป


แต่ตอนนี้ไม่แล้ว  กลับอยากเป็นภูเขา  ที่แข็งแกร่ง...

กวีปกรณ์

18 มกราคม 2549 17:57 น. - comment id 554000

โหทั่น...
เป็นกลอนที่ไพเราะมากเลย
ชอบ ๆ 

มาเยี่ยมครับพี่ทั่น

แก้วประเสริฐ

18 มกราคม 2549 21:19 น. - comment id 554028

   เห็นชื่อเรื่อง โนรี  ทำให้คิดถึง โนรา ทางใต้จัง  นกเหมือนกันนิ  เขียนได้งดงามากครับ

                 แก้วประเสริฐ.

แสงไร้เงา..เช่นเคยค่ะ.

19 มกราคม 2549 00:51 น. - comment id 554042

เข้ามาเยี่ยม..เข้ามาอ่านค่ะ..


                    รักษาสุขภาพนะค่ะ

มารแมงมุม

19 มกราคม 2549 11:43 น. - comment id 554127

บินกลับมาปีกหักพักอ่อนล้า
เพราะว่าฟ้ากว้างใหญ่ไปกว่าฝัน
ซ่อนน้ำตา ซ่อมปีกบาง  กลางตะวัน
ที่พบนั้นคือความว่าง...ทางไกลเกิน
เป็นนกเจ็บมีบาดแผลและแพ้พ่าย
แม้ไม่ตายก็สาหัสและขัดเขิน
เป็นบทเรียนเรียนรู้...สู้เผชิญ
ชีวิตใช่บังเอิญ...จนเกินทน
ใส่ยาใจพร้อมถนอมซ่อมปีกคู่
เมื่อเรียนรู้แล้วบินใหม่ไปทุกหน
ฟ้ายังกว้างทางยังไกลใช่มืดมน
บินไปค้นหาศรัทธา...อย่าท้อเลย

เจ้าพานทอง

19 มกราคม 2549 11:46 น. - comment id 554129



ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นขอรับ

กลอนบทนี้ ได้แรงบันดาลใจมาจากนิยายเรื่อง \"โนรี\" ของ อิงอร ฮะ

เป็นนิยายที่เก่าแล้ว แต่อ่านแล้วประทับใจมาก ๆ

ใครเคยอ่าน นิทรา-สายัณห์ ธนูทอง ดรรชนีนาง คงทราบดีว่า ฝีมือของนักเขียนท่านนี้เป็นเช่นไร ^^\"

พุด

19 มกราคม 2549 13:55 น. - comment id 554189


พี่พุดเคยใช้นามปากกาว่าโนรีค่ะ
และ
จะมีบทเพลงนึงไพเราะมาก
*เหมือนนกโนรีจากรัง
เหมือนคนสิ้นหวังทุกประดังยากเย็น*

อย่างนี้ค่ะ
หาไม่มีจะนำมาลงให้นะคะ

พี่พุดรักชื่อโนรีมากค่ะ
และ
รักนักประพันธ์รุ่นอาวุโส
ที่ปลายปากกาดั่งจุ่มน้ำผึ้งค่ะ

เลยรจนาเรื่อง
*รุ่งอรุโณทัยในใจนวลดรรชนีนาง!
พร้อมพลี
บทเพลงหนาวตัก
ในเรื่องพี่พุดมากำนัลให้อ่านนะคะ
http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=77745


สำหรับผลงานโบว์แดงชิ้นนี้
พลีคำชมเพียงคำเดียวค่ะว่า
ยอด..ยอด ยอด..เยี่ยมค่ะ

ด้วยรักนะคะ

อย่าลืมรอติดตามภาพสวยๆ
งานหน้าของพี่พุดนะน้องรัก