๑ ตะวันลับฟ้าไป ว่าคนไกลยังไม่มา ใช่เหเสน่ห์ล้า ยังโหยหาทุกนาที ๑ ดึกด่ำรำพึงอก หนาวสะทกวิตกถี่ กระไรใจคนดี ไกลฉะนี้ยากนิทรา ๑ เดือนดาวพร่างพราวคล้อย คนไกลคอยละห้อยหา คืนใดใจข้ามฟ้า ฝากน้ำตามาคำนึง ๑ ดั่งเร้นมิเห็นหน ใช่เกลียดจนนิ่งทนขึ้ง รู้ไหมนัยรัดรึง ใครคือหนึ่งตรึงหทัย ๑ หอมราตรีระรื่น ยิ่งสะอื้นคืนหมองไหม้ ฝากฟ้าทะเลไกล อยากเคียงใกล้ดังใจเคย ๑ ฟ้าสางให้สางจิต คงสนิทนิทราเผย ตราบใดมิใช่เปรย รักยากเอ่ยลับเลยเลือน ๑๑๑๑๑