รักแรกพบ

ผู้หญิงไร้เงา

เมื่อได้พบ พิศพักตร์ ประจักษ์แท้
ใช่เธอแน่ ดังเงา ที่เฝ้าฝัน
เพียงสบตา รักปลูก ให้ผูกพัน
สองเรานั้น เคียงครอง ทั้งสองใจ.ราชิกา
ถึงอยู่ห่าง ต่างแดน มิแสนยาก
แม้มีขวาก หนามกั้น มิหวั่นไหว
อุตสาห์หมั่น ดั้นด้น สู้ทนไป
เพียงเพื่อให้ รักแทรก ที่แรกเจอ.สุดที่รักของฉัน
เข้ามาอยู่ คู่เคียง ใช่เพียงผ่าน
หรือต้องการ เก็บใน ใจเสมอ
ด้วยรักแรก แปลกใจ มอบให้เธอ
ที่ล้นเอ่อ แสนยาก หากบรรยาย.ปลาตะเพียนหลากสี
พบแรกรัก หนักหนา เกินกว่าคิด
เหมือนชีวิต ค้นคว้า หาความหมาย
เงาใครนั้น มันคุ้น จนวุ่นวาย
เหมือนภาพฉาย ส่องห้วง ดวงฤดี..ผู้หญิงไร้เงา
รักแรกเจอ เผลอใจ คิดใฝ่ถึง
จนตราตรึง เกินจิต คิดหลีกหนี
ดำรงมั่น มิท้อ คิดรอรี
สมดั่งที่ ใจมอบ คิดครอบครอง..สลักเสลา
หวังว่ารัก แรกพบ จบด้วยสุข
ล้มหรือลุก ร่วมเรียง เพื่อเคียงสอง
รักคงสวย สดใส ในครรลอง
รักนี้ต้อง คงมั่น นิรันดร.เพียงพลิ้ว
รักแรกพบ จบลง ที่ตรงไหน
บ้างหัวใจ  กลับกลอก  รักหลอกหลอน
บ้างเป็นทุกข์ คลุ้มคลั่ง ดั่งละคร
รักบางตอน ไม่ชื่น  กลับขื่นตรม
เพราะหัวใจ ต่างอ่อน เป็นก้อนเนื้อ
รักต้องเผื่อ ทั้งทุกข์ และสุขสม
รักแรกพบ คบค่า น่านิยม
ต่างคนชม ควรชื่น อย่าขืนใจ.กอกก
แม้ว่าห่าง กันไกล ใช่จะกั้น
ขอบสัมพันธ์...ในมิตร มาชิดใกล้
แม้ว่าจะ อยู่ห่างกัน มิหวั่นไหว
อยู่แสนไกล...จะไปหา เพื่อเจอกันแมงกุ๊ดจี่
รักแรกพบ สบตา พาใจหวาม
แล้วงอกงาม ในดวงตา เหมือนว่าฝัน
ส่งสายใย ใจปลูก ความผูกพัน
แต่ละวัน เติมรัก สลักใจ
เมื่อสายตา คราพบ ประสบพักตร์
เกิดความรัก นำทาง กระจ่างใส
รักเราสอง ครองกัน นิรันดร์ไป
ร่วมฤทัย ตราบฟ้า ทะลายลงคนเมืองลิง
มากนิยาม รักแรก พบเมื่อคบหา
แล้วแต่บุญ นำพา ชะตาส่ง
เคยตักบาตร ร่วมขัน รักมั่นคง
รักก็ย่อม เป็นวง ดั่งกงเกวียน
เพียงแต่รัก..รู้รัก..รู้จักคิด
รู้จักถูก..รู้จักผิด..ใช้จิตเปลี่ยน
รู้จักทุกข์ สุขหรือ..คือบทเรียน
แล้วหมั่นเพียร..ปลูกรัก.รู้จักทาน.....ผู้เฒ่า