คำพ่อปลอบยามทุกข์ทนจนร้องไห้ ครั้งหวั่นไหวมีพ่อนี้ที่เคียงข้าง ห่วงเสมอยามเหนื่อยล้าบนหนทาง ไม่ทิ้งขว้างยามลูกนี้มีน้ำตา เข้มแข็งไว้นะเจ้าลูกรัก แม้เสียหลักหกล้มในบางครั้ง ยามร้องไห้หวั่นไหวทุกข์ประดัง น้ำตาขังข้างในหัวใจยามอ่อนแอ เจ้าจงมองที่สายตาพ่อ หากเจ้าท้อหรือพ่ายแพ้ จับมือให้มั่นพ่อจะดูแล และมีอ้อมกอดแม่ให้เจ้าได้อุ่นใจ หากเจ้าเหนื่อยบนหนทางที่พบเจอ มีให้เสมอไม่ว่าวันไหนไหน คือความรักความอบอุ่นความห่วงใย แม้เราห่างไกลแต่ใจเราสื่อถึงกันและกัน และหากเจ้ารู้สึกอ้างว้างเงียบเหงา จนทุกข์เศร้าแม้ในความฝัน อ้อมกอดพ่อยังมีให้เสมอทุกคืนวัน ปกป้องเจ้านั้นจากผองภัย + + + + + + + + พ่อ : หมู .. เป็นยังไงบ้างลูก .. ลูกสาว : พ่อหนูจะสอบเข้าทำงานได้หรือเปล่า พ่อ : เป็นอะไรไปล่ะลูก ลูกสาว : ก็คนสมัครเยอะมากเลย และมีสอบเยอะด้วย มีแต่คนเก่ง ๆ ทั้งนั้นเลย หนูจะสู้เขาได้หรอ พ่อ : ยังไม่ได้ลงมือทำเลยนะเรา ทำไมคิดว่าทำไม่ได้ล่ะ ลองทำก่อนให้เต็มที่และความสามารถ ได้ก็ถือว่าได้กำไร ถ้าไม่ได้ก็ถือว่ามาหาประสบการณ์ แต่จำไว้นะ .. ถ้าหนูทำเต็มที่แล้วไม่ว่าผลที่ออกมาหนูจะได้หรือไม่ได้ ลูกสาวพ่อเก่งเสมอสำหรับพ่อนะ... กำ ลัง ใจ ที่ ยิ่ง ใหญ่ .. มา จาก ใคร คน นี้ เสมอ จะ มี ทุกข์ หรือ เศร้า ให้ ได้ เจอ พ่อ เคียง ข้าง เสมอ ไม่ จาก ไป
3 ธันวาคม 2548 13:30 น. - comment id 543406
กำลังใจ..จากพี่ภูฯ...คนนี้ด้วยค่ะ.. น่องสาวคนสวย % 16% 16% พอไหมคนดี
3 ธันวาคม 2548 13:44 น. - comment id 543457
อ้าว.. หัวใจแหว่ง... โธ่ส์... เฮ้ย.. คนเพิ่งตื่น..ก็งี้แหล่ะ.. เอาใหม่น่ะ % % %
3 ธันวาคม 2548 13:46 น. - comment id 543500
ปลอบเฉยๆ ก็พอมั้ง ไม่ต้องโยนหรอก เดี๋ยวตกมาจะเจ็บเอานา....อิอิอิ
3 ธันวาคม 2548 13:47 น. - comment id 543501
โห..อะไรกันนี่.. หัวใจดวงใหญ่ไหง Post ไม่ติด ดวงเล็กไปแทนแล้วกัน
3 ธันวาคม 2548 13:48 น. - comment id 543502
อะไรกันนี่.. เจ้าเอม.. ได้ใจแค่ครึ่งดวง.. หุ หุ..
3 ธันวาคม 2548 14:36 น. - comment id 543519
มาช่วยเสริมจ๊ะ.... รักพ่อทุกวันจ้า....
3 ธันวาคม 2548 16:00 น. - comment id 543548
มาทักทายและให้เท่านี้พอจ๊ะ..อิอิอิ
3 ธันวาคม 2548 22:57 น. - comment id 543620
เป็นครอบครัวที่อบอุ่น สวัสดีค่ะน้องเอม
4 ธันวาคม 2548 11:22 น. - comment id 543664
รักพ่อด้วยคนคร้าบ
4 ธันวาคม 2548 12:27 น. - comment id 543673
พี่ตะวันจ๋า .... เอมยก ให้พี่ตะวันค่ะ ... ขอบคุณจ้าที่แวะมาส่งกำลังใจหลายรอบเชียว แบบนี้เอมต้อง แก้มซ้าย แก้มขวา .. ตอบแทนซะแล้วล่ะค่ะงานนี้ ถึงจะได้แหว่งบ้าง ได้ครึ่งบ้างก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะว่าพี่ตะวันอุตส่าห์ตั้งใจทำให้ และเอมจะเอาแหหว่านเอามาเก็บไว้เต็มดวงทีหลังอ่านะ อิอิ พี่เมา .. เอ้า .. พี่อ่ะปลอบเอม เดี๋ยวเอมจะให้รถเครนโยนพี่เมาลงทะเลดีมะ อิ อิ อิ ... เอาคืนไงที่ว่าหนูกินเบียร์ครึ่งป๋องแล้วมาวววอ่ะ อิ อิ ... คิดถึงนะพี่เมา .. เมษาเจอกันนะ ถ้าพี่ว่าง .. พี่หยีจ๋า .... ขอบคุณจ้า ... .. ขอยืมจากพี่ตะวันมาก่อนนะ เพราะว่า .. แห่ะ แห่ะ ... เดี๋ยวเอมจะกอดพี่หยีไปอยู่ข้าง ๆ ด้วยอ่านะ หุ หุ หุ จ้าเอมก็รักพ่อทุกวันค่ะ ... พี่แก้วนิดาจ๋า ... พอจ๊ะ .... ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ จุ๊บ จุ๊บ พี่ดอกแก้วเจ้าขา ... ครอบครัวเอมมีอะไรสื่อสารกันตลอดค่ะ พ่อให้คำแนะนำและผลักดันให้เอมชอบทำกิจกรรมและอ่านหนังสือ แม่จะเป็นคนจัดการเรื่องอาหารการกิน ส่วนน้องนี่ จะดูแลเรื่องคุยเป็นเพื่อนปรึกษาเรื่องต่าง ๆ ถึงแม้บางทีจะไม่ได้เรื่อง ทะเลาะกันบ้างแต่ก็ไม่เคยโกรธกันข้ามชั่วโมงสักที พ่อ แม่ เอม และน้องชาย .... ชอบเหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง หากได้อยู่ในบ้านแล้วจะไม่ชอบออกไปไหน... จะมีกิจกรรมทำร่วมกันมากกว่าบ้านอื่น ๆ คือ กินข้าวเย็นด้วยกันเสมอค่ะ nig ... จ้า ... รักพ่อทุกวัน คิดถึงกันทุกคืน แม้ทุกข์ซัดดั่งคลื่น กำลังใจของพ่อไม่กลืนไปกับสายชล .. ขอบคุณจ๊ะที่แวะมาทักทาย
4 ธันวาคม 2548 13:59 น. - comment id 543707
เราได้ความเงียบมาจากพ่อของเรา พ่อ ไม่ค่อยพูดปลอบ แต่พ่อจะนิ่ง ๆในขณะที่สายตาที่จ้องมา.. มีความหมายมากกว่าคำพูดมากมาย พ่อเคยกอดเรา ตอนที่เราต้องยื่นแขนให้หมอเจาะเลือด พ่อบอกว่า \"..ไม่เจ็บ เห็นมั๊ย ไม่เจ็บ ..\" ทั้งที่เราบอกว่า \"..เจ็บ..\" ทั้งที่น้ำตาไหลพราก ๆ แต่ก็ต้องหัวเราะออกมา เพราะพ่อบอกว่า \"..ก็พ่อไม่เจ็บ เห็นมั๊ย พ่อไม่เจ็บ..\"
4 ธันวาคม 2548 17:55 น. - comment id 543730
36%
4 ธันวาคม 2548 23:53 น. - comment id 543759
..เรนก็รักพ่อ.... เรนคิดถึงมู๋เอมนะคะ .. พี่มู๋เอมเก่งจัง.. เรนเขียนบอกความรู้สึกที่อยากให้พ่อรู้ .. มัย? .. เรนเขียนไม่ได้.. เรนขอบคุณ..พี่มู๋เอม..นะคะ..
5 ธันวาคม 2548 14:00 น. - comment id 543840
ครับ..ขอให้มีความสุขอย่างงี้ตลอดไปนะครับ..
6 ธันวาคม 2548 07:23 น. - comment id 543893
พี่อัลมิตราคะ ... ถึงแม้ครอบครัวแต่ละครอบครัวจะสื่อสารรูปแบบความรักออกมาแตกต่างกัน แต่เอมเชื่อว่าความรักและความผูกพันธ์ก็ไม่น้อยไปกว่ากัน ครอบครัวของทะเลใจชอบมีรอยยิ้มให้กันเสมอ มีคำปลอบโยนเสมอ และทำกิจกรรมภายในครอบครัวเสมอ ไม่ว่าจะเที่ยว จะกิน จะนอน หรือแม้แต่ดูทีวีก็จะดูพร้อม ๆ กัน และมีพ่อคอยชี้แนะอยู่ข้าง ๆแม่ก็วางขนมไว้ให้ พูดถึงแล้วคิดถึงบ้านจังค่ะ .. แห่ะ แห่ะ ไอ้เรื่องเจาะเลือด .. สมัยทะเลใจเด็ก ๆ .. ( ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่บ้าง ก็คนมันกลัวเข็มอ่ะ ) ถ้าไม่มีพ่อเข้าไปด้วยให้จับมือล่ะก็ .. เป็นอันว่าทะเลใจไม่ยอมให้เข็มมาจื้มที่แขนเป็นเด็ดขาด... หรือบางทีฉีดยา ก็โอ๋กันอยู่นาน \" คนเก่ง อย่าร้องไห้นะ เห็นไหมเจ็บนิดเดียวเอง มดกัด ยังเจ็บกว่าอีกนะ .. \" .. แล้วพ่อก็อุ้มขึ้นมากอดจนกว่าจะหยุดร้องไห้ .. ขอบคุณพี่อัลมิตราที่เขียนเกี่ยวกับคุณพ่อแล้วทำให้ทะเลใจ ... มองเห็นภาพตัวเองตอนโดนฉีดยาขึ้นมาได้ชัดขึ้นกว่าเก่าอีกค่ะ คุณเพชรพรรณราย .... ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะเจ้าคะ เรนจัง .. คิดถึงเรนจัง จังเลยค่ะ ... หายไปนานเลยนะคะ ... อืมเอมรู้ค่ะว่าเรนจังรักคุณพ่อ .. เพราะว่าคุณพ่อคืออัศวินของเราจริงไม๊คะ .. สำหรับเรน ... สือถึง ค่ะ คุณพ่อเรนรับรู้ได้ด้วยใจ ... เรนจังเอมเชื่อว่าคุณพ่อเรนจังอยู่ข้าง ๆ และรับฟังเรนจังบอกรักเสมอค่ะ .. หากเรนจังจะร้องไห้ .. มองฟ้าสิ .. แล้วจะมีรอยยิ้มคุณพ่อปลอบโยนเรนจังอยู่ตรงหน้า .. พี่ริว .... หวัดดีตอนเช้า ๆ ค่ะ เห็นปู้ชายมาดนิ่ง ๆ ทีไร ... เป็นต้องยิ้มทุกทีเลยค่ะ .. พี่ริวสบายดีนะคะ สำหรับเอมสบายดีและมีความสุขค่ะ และดีใจที่มีใครบางคน .. แวะมาทักทาย .... และรู้สึกดี .... ที่มีใครบางคนอวยพรให้เรามีความสุขตลอดไป .. .. อากาศเปลี่ยนมาหนาวอีกแล้ว .. พี่ริวดูแลสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงพี่ริวค่ะ
6 ธันวาคม 2548 13:28 น. - comment id 544025
สวัสดีค่ะ น้องเอม พ่อพี่จะสอนเสมอ...ไม่ให้ทำร้ายใคร แต่ถ้าวันไหนร้องไห้กลับมาแล้วโดนแกล้ง นั่นแร่ะ จะต้องโดนตี...โทษฐานที่มีเรื่อง จะผิดจะถูกก็ต้องโดน... แม้จะไม่ประทับใจพ่อ แต่พ่อก็สอนสิ่งที่ดีเสมอ...
6 ธันวาคม 2548 15:43 น. - comment id 544076
พี่มะกรูด ... สวัสดีเจ้าค่ะ .. พูดถึงเรื่องโดนตี เอมจำได้ว่าในชีวิตเอมโดนพ่อตีแค่ครั้งเดียว วันนั้นเอมจำได้ว่าเอมห่วงเล่นแล้วไม่ได้ทำงานบ้านที่ได้รับมอบหมายให้เป็นหน้าที่ของตัวเองให้เรียบร้อยก่อน พ่อถามว่าทำไมถึงไม่ทำงานบ้าน ด้วยความที่เราคิดว่าพ่อไม่กล้าตีหรอก เลยบอกไปก็หนูเล่นอยู่ นั้นแหล่ะจบคำพ่อลงไม้เปี๊ยที่ขาไป .. ไปก้หลายครั้งอยู่ แต่เอมไม่แน่ใจว่าที่ร้องไห้เสียงเอมร้องเพราะว่าเอมตกใจหรือว่าช็อคหรือว่าเจ็บ หรือสามอย่างร่วมกันก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนั้นร้องไห้ไปทำงานบ้านไป พอถึงเวลากินข้าว .. เอมไม่ยอมออกมาจากห้อง แม่โอ๋ก็แล้ว ปลอบก็แล้วก็ไม่ยอม จนต้องเอาข้าวไปให้กินในห้อง หลังจากวันนั้นเอมก็ไม่ยอมพูดกับพ่อเลย ประมาณเดือนนึงเห็นจะได้ ก็เราสองคนชั่งใจกันก่อนว่าใครจะง้อใครก่อน จนสุดท้ายอาจจะด้วยความที่พ่อรำคาญหรือว่าอยากคุยกับลูกก็ไม่รู้ เลยมาถามว่า หมูกินขนมไม๊ลูก เสาร์นี้ไปเที่ยวกันไหม ไอ้เราจะทำใจแข็งก็กระไรอยู่ เลยน้ำตาซึม ๆ ถามว่าไปที่ไหน ถ้าไปแค่ใกล้ ๆ ไม่ไปนะ น้านแหล่ะค่ะ เรื่องถึงได้จบไปได้ด้วยดี หลังจากนั้นมาพ่อก็ไม่ตีลูกสาวอีกเลย แห่ะ แห่ะ ก็จะว่าเอาแต่ใจตัวเองก็ไม่เชิงเพราะว่าถ้ามีเรื่องทำผิดพ่อเปลี่ยนจากวิธีที่ทำให้งอนกันมาเป็นถาม หมู หนูทำแบบนี้หนูว่าหนูทำผิดหรือเปล่า ถ้าบอกว่าผิด พ่อก็จะถามว่า ผิดเพราะอะไร และหากตอบว่าถูกพ่อก็จะถามว่าทำไมหนูคิดว่าหนูทำถูก จะเป็นแบบนี้เสมอ แต่กับแม่ เอิ๊กส์ ๆ อย่าให้ได้พูดถึง มีเรื่องให้ดุให้ตีทุกวัน แต่ว่างอนกันไม่ถึง 10 นาทีก็คืนดีกัน เพราะไอ้ความที่เราเคยอ้อนแม่ และยิ่งเห็นน้องมาอ้อนอยู่ใกล้ ๆ ไอ้เรากระโดดขวางไว้ จนเป็นเรื่องเป็นราว ชิงรักหักสวาทระหว่างพี่น้องขึ้นมา แต่ก็จบลงด้วยดีค่ะ พ่อมาแยกจับกันนอนคนละฝั่ง ความทรงจำของเอมกับครอบครัวค่อนข้างจะสวยงามค่ะ เพราะว่าเราคุยกันเยอะมาก ๆ แต่กับแม่อาจจะมีบ้างที่ขัดกันเพราะว่าแม่ค่อนข้างจะไปทางคุณตาคุณยายคือหัวโบราณหน่อย ๆ แต่พ่อจะเลี้ยงลูกแบบเปิดอกคุยกันมีอะไรเอมจะปรึกษาพ่อตลอดสำหรับเรื่องใหญ่ ๆ เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็จะพึ่งตัวเองหรือไม่ก็พี่สาวพี่ชายที่เอมสนิทด้วย ... กับครอบครัวบางครอบครัว .... การสื่อสารหรือแสดงออกทางความรักอาจจะมากน้อยในแบบต่าง ๆ ... แต่เอมเชื่อเสมอว่าพ่อและแม่รักเรามากที่สุด และรักเรามากกว่าใคร ๆ .. และเอมก็เชื่อว่าพี่มะกรูดก็คิดคล้าย ๆ เอมเนอะ .. แห่ะ แห่ะ เอมเล่าซะยาวเชียว ไปดีกว่าค่ะ เดี๋ยวพี่มะกรูดเบื่อเด็กช่างพูดแบบเอม พี่มะกรูดจ๋า อากาศเริ่มเย็นมาอีกแล้วนะคะ พี่มะกรูดดูแลสุขภาพด้วยนะคะ คิดถึงและเป็นห่วงพี่มะกรูดเสมอจ๊ะ มู๋เอมกั๊บป๋ม