กระแสลมเชี่ยวกรากน้ำหลากไหล กระแสใจเชี่ยววนจนพล่านฝัน กระแสคิดบิดเบือนเหมือนคว้างวัน กระแสหวั่นฟุ้งกระจายคล้ายเงาเวียน ฉันจ่อมจมงมงายอับอายบ้า บังเบื้องหน้าพายุประทุเฉวียน โลกวิ่งวุ่นหมุนหม่นบนเปลวเทียน ไฟร้อนเจียนจุ่มจับกับหัวใจ แล้วลุกเพลิงเชิงตะกอนย้อนเผาผลาญ ระริกร่านเริงระบำช้ำเพียงไหน กับกองฟืนยืนเร่ากับเถ้าไฟ ลุกหมกไหม้โหมแรงจนแห้งตอ กระแสไฟไหม้ฟาดโกรธกราดเกรี้ยว ขึ้งเคียดเคี่ยวคร่ำขุ่นหมกมุ่นก่อ เทาะเถ้าดำคล้ำอาฆาตสาดควันพอ ให้เหี่ยวห่อโศกระทดจนหมดไฟ อัดอารมณ์อันตรายกรายกลบติด โดยเชื้อจิตจุดเชื้อเพลิงระเริงได้ หลั่งสายน้ำกระหน่ำเชี่ยวคลื่นเกลียวใด ลมโหมใจเจ็บหนัก รัก-เกลียด-กลัว จึงตั้งมั่นภูผาชันไม่หวั่นไหว ต้านแรงใจเกลียวคลื่นในคืนสลัว เกราะ-กรอบกั้นแกร่งสติมิเมามัว ล้อมเป็นรั้วกันอารมณ์โถมอันตราย.
22 พฤศจิกายน 2548 05:40 น. - comment id 539720
ชอบบทนี้ของคุณจริงๆ ค่ะ
22 พฤศจิกายน 2548 05:46 น. - comment id 539723
22 พฤศจิกายน 2548 06:59 น. - comment id 539729
22 พฤศจิกายน 2548 08:10 น. - comment id 539736
..อารมณ์ ผ้าขะม้า ยากเยื้อยุดหนักหนาคราหม่นไหม้ คงหมกต่ำเปลือกตมอยู่ร่ำไป ให้ห่างไกลใจไว้ที่ไหม้ฟาง.. อภิธาน.. ผ้าขะม้า = อัน - ตา - ลาย
22 พฤศจิกายน 2548 11:51 น. - comment id 539801
ชอบจังเลยค่ะน้องรุ่ง ...จังหวะของอารมณ์และภาษาที่ใช้ ...เห็นภาพความเร่าร้อนและการต่อเชื้อที่ลามไหม้ในทันที
22 พฤศจิกายน 2548 12:05 น. - comment id 539807
22 พฤศจิกายน 2548 12:31 น. - comment id 539827
...หนาวแล้วรักษาสุขภาพครับ
22 พฤศจิกายน 2548 12:46 น. - comment id 539850
อันอารมณ์ถล่มจนคนย่ำแย่ เพราะพ่ายแพ้ต่อแรงกระแทกใส่ สิ่งสัมผัสปะทะแรงเท่าใด อารมณ์ไหม้รุกลามเผาชีวัน ต้องรู้ทันระวังอารมณ์เนาะ
22 พฤศจิกายน 2548 12:59 น. - comment id 539871
จึงตั้งมั่นเหมือนภูผาท้าแดดฝน ไม่หวั่นตนอันตรายถึงภายใน จะสงบเงียบเฉยเผยความไป เพื่อยันยืนอยู่ให้ได้ภายในตน สุดยอดเลย ชื่นชมในผลงานนะค่ะ
22 พฤศจิกายน 2548 19:52 น. - comment id 540055
นับเป็นงานอารมณ์ที่ แผ่เปลือยมาได้อย่างงดงาม ล้ำลึก ปริศนาธรรมที่ ลึกซึ้ง
22 พฤศจิกายน 2548 20:21 น. - comment id 540071
เยี่ยมเลย แดดเช้า กนใจ
22 พฤศจิกายน 2548 22:46 น. - comment id 540122
อืมมม บทนี้เข้าท่าดี แค่รอบเดียวก็โดนใจ อิอิอิ