บทเรียนชีวิต...แมว

tiki

๑
...ในบางครั้ง..เกินยั้ง..ใจจะคิด
ด้วยใกล้ชิดอยู่สนิทไม่เคยห่าง
เห็นทุกวันรักกัน..ไม่จืดจาง
คงแทบวาง..แทบวาย..หากหายตัว...  
๒
...เฉกแมวน้อยตัวนั้น..ฉันแอบรัก
ผูกสมัครชิดเชยเคยเกลือกกลั้ว
ห่างไปสองสามวัน..อันมึดมัว
ฟ้าสลัวซึมเซา..เหงาจับใจ 
 
   ๓
...ครั้นกลับบ้านยามบ่าย..ใจหายวาบ
แมวนอนราบ ซึมเซื่องเงื่องดั่งใบ้
เห็นรอยเลือดเกรอะกรัง..หลั่ง..เปรอะไป
เกรงกระไร..ชีพจะลับ ไม่กลับมา 
๔
...คนที่บ้านวานฉันแจ้งสวนสัตว์
ว่าถุงผูกเชือกมัดยังแผ่หรา
มีตัวดิ้นขลุกขลักอยู่ไปมา
..คืองูเหลือมราชาเขมือบแมว 
๕
...แสนใจหายตลอดบ่ายช่างแสนเศร้า
มองเห็นเจ้าตระหนกอกอัดแผ่ว
ตามีแผลหางเป็นรอยไปทั่วแนว
เคยเมี้ยวแม้ว..เงียบสนิท..ซ่อนมิดมัว.. 
๖
...ยังแตกตื่น..ดูฝืนประคองกาย
มิขยับขยายออกเล่นหัว
ผ่านนาทีหางงูรัดมัดทั้งตัว
เหลือแต่หัวงูพร้อมอ้อมกลืนกิน 
๗
...ชีวิตสัตว์สารพัดจะง่อนแง่น
ชีพพร้อมปลงเกิดแสนก็ตายสิ้น
หากมีบุญได้เกิดจักแจ้งจินต์
คนเดินดิน..ดีกว่าสัตว์สาหัสสากรรจ์ 
๘
...หากว่าเกิดเป็นสัตว์ต้องยุ่งยาก
แสนลำบากยากเข็ญด้วยโมหันต์
ฝีกสติหนักศีลเป็น.สำคัญ..
ติรัจฉาน..ขวางกั้น...มิเฉียดกราย 
๙
....ชีวิตช่างสั้น
เกิด.ดับ....สารพัน..ล้วนหลาก.หลาย
ชีวิต..เกิด..ลำบาก..อยู่..วุ่นวาย
สิ่งสุดท้าย..ความตาย..ก็เยี่ยมเยือน 
๑๐
...จะมีใครเลือกวันตายได้เมื่อไหร่
ทางล้วนไปแต่กรรมนำเชือดเฉือน
วิบากดีชี้สิทธิ์มิบิดเบือน
วิบากชั่วกลั้วเกลื่อนทางโง่งม 
๑๑
...เป็นละครฉากหนึ่งชีวิตสัตว์
ต้องระมัดระวังตัวกลัวประสม
กำหนดจิตคิดดีมิมีตรม
คืออารมณ์สุดท้าย..ก่อนวายปราณ 
: tiki_ทิกิ   - [ 20 พ.ย. 48 02:05:08 ]  
   
   
...ครั้นกลับบ้านยามบ่าย..ใจหายวาบ
แมวนอนราบ ซึมเซื่องเงื่องหงอย
  วันนี้เศร้านะคะ 
เช้าวันเสาร์ว่าจะไปเรื่องสร้างพระของอภิธรรมออนไลน์
มังคะ แต่ไปไม่ได้เพราะรถสตาร์ตไม่ติด
เข็นกันจนติด แต่เสียฤกษ์ไม่ไปเลย
แวะไปบ้านคุณน้า ไปบ้านคุณแม่ แล้วพอถึงที่บ้าน
โอ..
เป็นวันที่เศร้าจริงๆ
เห็นเจ้าแมวที่รักของเราทุกคน
กำลังนอนให้คนที่บ้านดูแลรักษาอย่างโกลาหล
มันถูกงูเหลือมรัดจะกินอยู่แล้ว
พอดีคนเห็นเข้าไปตีหัวงู ง้างมันออกมาจาก
ลำตัวงูรัดสามรอบได้
ที่เห็นน่ะงอมแงม หางเลือดไหลเลยนะคะ
น่าสงสารจัง 
จากคุณ : tiki_ทิกิ   - [ 20 พ.ย. 48 02:16:44 ]  
   
บทเรียนชีวิต...แมว
นำไปประกอบภาพพร้อมบรรยายเพิ่มเติมไว้ที่ภาคเรื่องสั้น
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story6102.html
ด้วยความสลดใจต่อสังสารวัฎฎ์ ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมอ่าน