หน้าส่วนตัว
เมื่อครั้งก่อน อ่านบทกลอน มิหวั่นไหว
อ่านผ่านไป ไม่ใยดี ไม่เห็นค่า
ไม่เคยเก็บ เอามาคิด เสียเวลา
แค่ผ่านตา ผ่านเลย ไม่เคยจำ
ใจความนั้น รำพัน แต่เรื่องเก่า
มีความเหงา ความเศร้า เรื่องซ้ำซ้ำ
ยิ่งอ่านเยอะ ยิ่งย้ำ ต่างคนทำ
เรื่องชอกช้ำ อ่านแล้วขำ ไม่ใช่เรา
จนมาถึง วันที่เธอ มาลืมฉัน
ลาจากกัน ทิ้งหัวใจ ให้ต้องเหงา
อ่านกวี อีกครั้ง หวังคลายเศร้า
อ่านเรื่องเก่า แต่ไม่ขำ จำขึ้นใจ
อ่านช้าช้า เรื่องช้ำช้ำ ยิ่งตอกย้ำ
พินิจคำ น้ำตา พาลจะไหล
ไม่เคยนึก ว่าจะเจอ กับหัวใจ
ช้ำลงไป ยิ่งลึกไป ในกวี..
..........................................
..........................................
...............................
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
..กวีบทเก่า..
แต่ก่อนทุกครั้งทีไร ได้อ่านได้เห็นในบทกวี
แค่อ่านแล้วทิ้งมันไป ไม่เคยใยดีไม่ซื้งชวนฝัน
ใจความนั้นก็มีแต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลายเป็นเศร้า
อ่านไปก็งั้นๆเรื่องราวๆที่ซ้ำๆ อ่านไปยังขำซ้ำเดิมเรื่องเก่า
ต้องมีคนสมหวังต้องมีคนชอกช้ำ ไม่จำไม่ซึ้งไม่เกี่ยวกับเรา
จนวันที่เขาลืมเรา จู่ๆความเหงาก็เกิดมี กลับเกิดลึกซื้งในบทกวี
อ่านได้อีกทีน้ำตาจะไหล ใจความนั้นคงมีแต่เรื่องเก่า
คือความรักที่กลายเป็นเศร้า อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ
แต่มันไม่ขำเพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา เก็บความหมายทุกตอนเก็บอักษรทุกตัว
อยู่ในหัวใจเราเข้าไปข้างใน ให้มันช้ำไปอีกให้มันช้ำเข้าไป
ให้มันสาแก่ใจให้ช้ำกว่านี้ อ่านไปอย่างช้าๆเรื่องราวคนช้ำๆ
ให้มันตอกย้ำซ้ำเติมใจเรา ไม่เคยจะนึกฝันจะเจอเองสักครั้ง
กับความผิดหวังต้องเจ็บต้องเหงา ต้องเจ็บต้องช้ำเป็นอย่างตัวเรา
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
รดา 20 พ.ย. 2548 06:13 น. - ID 83561 
1015
7
0
20 พฤศจิกายน 2548 10:25 น. - comment id 539163
ยังไม่เกิดกับตนจึงพ้นซึ้ง พอเรื่องถึงใจตนจึงค้นหา คำบางคำไม่เคยตรองให้ตรึงตรา กลับมีค่ามากล้นจนย้ำใจ เรื่องบางเรื่องดูง่ายไม่น่ายาก แก้ไขไม่ลำบากให้สดใส ก็เพราะกับเขาคนห่างไกล แต่เมื่อเกิดกับใจเรายากจัง สวัสดีค่ะน้องรดา...
20 พฤศจิกายน 2548 11:19 น. - comment id 539176
เคยรู้สึกเช่นนี้เหมือนกันค่ะพี่รดา .. แต่ตอนนี้ไม่เปิดอ่านแล้ว .. เก็บไว้ในกล่องความทรงจำเรียบร้อยค่ะ แต่ว่าหากคิดถึงเมื่อไหร่ .. และทำใจยอมรับความรู้สึกที่จะเจอได้ถึงจะเอามาอ่านอีกที ความรักครั้งเก่าที่เล่าขาน ในวันวานหวานชื่นรื่นเสมอ แต่วันนี้เธอหมดไม่อยากเจอ น้ำตาเอ่อเพียงเท่านี้ที่มีในใจ
20 พฤศจิกายน 2548 12:22 น. - comment id 539190
มีไหล่... มาให้ซบหรือจะ
20 พฤศจิกายน 2548 14:08 น. - comment id 539226
สวัสดีครับมาแวะเยี่ยมครับ
20 พฤศจิกายน 2548 16:17 น. - comment id 539288
อ่านกวีที่แต่งแบ่งวรรคเขียน อย่างพรากเพียรแต่ก่อนไม่ย้อนฝัน เขียนเรื่อยไปไม่เคยสนสักหนกัน แต่วันนี้กับแปรผันฉันเปลี่ยนไป อ่านกวีตีตามในความหมาย แทนจะได้ความสุขสันต์กลับหวั่นไหว น้ำตาเอ่ยเอ่อล้นท้นหัวใจ เพราะความในเนื้อกวีนี้เหมือนเรา
21 พฤศจิกายน 2548 15:49 น. - comment id 539315
เก่า..ดีทั้งนั้นแหละ ดูอย่าง ชามสังคโลก สิ บางทีเขาก็เปรียบกับคนว่ายังกะชามสังคโลก ก็มี แสดงว่าคนนั้นคงดีแน่ ๆ เลย อิอิ
20 พฤศจิกายน 2548 20:44 น. - comment id 539359
... ว๊า ... เศร้า จังเลยอ่ะค่ะ เรื่องบางเรื่องถ้าเจอกะตัวเองกะม่ายรุหรอกค่ะ ..... เรื่องที่อ่านเมื่อก่อนนี้ขำ แต่พอมาอ่านอีกวันนี้ อ่ะนะ กับขำม่ายออกซะงั๊น ... อุ๊ กะเคยเป็นนะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
23 พฤศจิกายน 2548 16:50 น. - comment id 540396
อ่านคำรำพรรณพร่ำรัก คำหวานปักอกให้ครวญถึง ฉันนั้นเฝ้าแต่รำพึง นึกถึงบทกวีของเธอ
23 พฤศจิกายน 2548 18:23 น. - comment id 540430
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
