อยาชวนเธอไปวิ่งเล่นบนสายรุ้ง ไปชมดอกไม้ในทุ่งแห่งความฝัน ไปปืน...ป่าย...ว่าย...วิ่ง...บนดวงจันทร์ ให้โลกนี้ เพียงเธอฉัน ให้เรามีกันแค่ "2" คน ไปนั่งเล่นบนยอดเขาที่ไกลโพ้น กู่ตะโกนว่า "รักกัน" แสนสุขล้น ขอวอนให้พระจันทร์ช่วยดาลดล ขอสายฝน เป็นพยานให้สองเรา แต่แล้วเจ้านาฬิกาก้อทำฉันตื่น ความสุขระรื่นก้อพลันต้องเหี่ยวเฉา ก้อชีวิตจริงตอนนี้มันไม่มีคำว่า "เรา" เหลือก้อแค่ความเหงา...เปล่าเปลี่ยว...และเดียวดาย ยังทำใจไม่ค่อยได้กับวันนี้ เป็นวันที่รักเราล่มสลาย ทุกทุกเรื่องที่สร้างมาต้องพังทลาย ด้วยคำพูดง่ายๆ 3 คำ "เรา....จบ....กัน
21 ตุลาคม 2548 22:56 น. - comment id 529296
น่าเศร้า น่าเศร้า ที่วันนี้เราต้องลาจาก เธอมาทิ้งคุณปลาน้อยให้คอยร๊าก แล้วมาพรากห้วใจไปตลอดกาล
22 ตุลาคม 2548 18:35 น. - comment id 533104
หลับใหม่สิจะได้เจออีกไง หิหิ
22 ตุลาคม 2548 21:32 น. - comment id 533134
สาบนรสิงห์ ขอบคุณสำหรับบทกลอนค่ะ แทงใจม๊ากกกเศษทาน กู๊ดไอเดียร์ค่ะ
22 ตุลาคม 2548 23:30 น. - comment id 533160
ไฟรักที่เคยมี ในวันนี้กลับจางหาย รักแท้ต้องมลาย ไห้ปลาเปงควายอยุ่ข้างเดียว ขำๆนะครับ ปลาน้อยคอยรัก
26 ตุลาคม 2548 23:34 น. - comment id 536818
ปิบ้า....มาว่าเราเปงควาย เด๋วโดนเตะ