ราตรีประดับดาว ยามเดือนมืดคืนนี้ไม่มีเจ้า ท้องฟ้าสกาวดาวเฝ้าระยิบแสง ลมพัดโชยเหมือนใจให้หมดแรง เรไรแฝงหรีดระงมข่มพฤกษ์ไพร เหล่าหิงห้อยลอยล่องจ้องหาคู่ ดุจดาวหมู่เหนือพสุธาพาไสว ข้ายืนเดี่ยวเปลี่ยวรักหนักหทัย ใจอ่อนไหวลอยฟ่องท้องฟ้าไกล กลิ่นพฤกษามาลีนี่หอมหนอ เคยพะนอหยอกล้อเชยพิสมัย ระโรยรินกลิ่นรสหมดจดวิไล ฝังซึ้งใจให้ซาบซ่านพล่านฤดี นอนมองดาวพราวพร่างร้างสุดกู่ เฝ้ามองดูหาชู้มาพาหมองศรี จันทร์เจ้าลับดาวพฤกษ์ตรึกที่มี โอ้บัดนี้เหลือดาวอื่นมิชื่นอารมณ์ ท้องฟ้านี้สวยงามยามไร้เมฆ บริเฉทท้องนภาคราเหมาะสม มีกระพริบระยิบแสงแฝงสิ่งตรม บ้างแฝงปมค้างแสงแสดงหมอง เปรียบหัวใจไร้เดือนเหมือนเหตุนี้ ตัวเราที่เฝ้าคอยมิมีสอง เขาลาลับนับสุดที่หมายปอง เสนอสนองปองเคล้าเฝ้าแลดาว นกกลางคืนร่ำร้องเหมือนปองคู่ ช่างอดสูหัวใจสนองคิดครองสาว สะอื้นในอกเฝ้าติดคิดเรื่องราว เมื่อยิ่งสาวให้ยิ่งหมองตรองชีวี หลับตาพริ้มลิ้มรสละอองน้ำค้าง ที่พราวพร่างปะพรมดมกลิ่นฉวี ตลอดจนพฤกษาเหล่ามาลี คลุกเคล้าพลีเรือนร่างพร่างราตรี. * แก้วประเสริฐ.*
21 ตุลาคม 2548 14:18 น. - comment id 528656
งานงามเกินกล่าวค่ะ พุดมาซึ้งในน้ำใจค่ะ ได้ยินเสียงนกร้องตู้วู้ตู้วู้คู่ฟ้าสาง จันทร์กระจ่างน้ำค้างหยาดกลางเกสร หอมลั่นทมกับหนาวลมนกเริ่มจร จากรังนอนโผสุ่ฟ้าออกหากิน หนาวน้ำค้างพร่างพรมในลมเช้า ฟ้ามีดาวพราวระยับรับถวิล ดาวเอ๋ยดาวแสนไกลห่างน้ำตาริน คนเดินดินเพียงแหงนคอแค่รอชม ฟังบทเพลง*ฝนหยาดสุท้าย*หมายปลอบขวัญ คืนและวันคือฤดูกาลหวานขื่นขม วันนี้สุขพรุ่งนี้เศร้าหนาวระทม ก็แค่ลมลมลมโลกสมมุติ เพียงพริบตาในหล้าก็ไร้เรา ไม่มีเขาไม่มีใครลมหายใจหยุด ใช่กำหนดนัดหมายวันสิ้นสุด เป็นมนุษย์นึกมรณาเมตตากัน ไม่สิ้นฝันสรรสร้างทางแห่งดี ตราบชีพนี้ยังอยู่คู่เธอฉัน อย่าร้องให้เมื่อฉันตายยอดชีวัน ลืมรักกันทำร้ายคล้ายไร้ใจ คิดดี พูดดี ทำดี แล้วชีวีจะสดชื่นมองโลกใส ใจดวงงามดวงให้รู้อภัย ต่อสายใจเริ่มตรงนี้ตรงที่เรา อย่าจับผิดเพียงผู้อื่นยื่นความเศร้า เที่ยวให้ร้ายจับผิดคล้ายคนเขลา เที่ยวแคะไค้ไร้น้ำใจหลงมัวเมา มองเพียงเขาเสียเวลานะดวงใจ สอนดวงใจให้ใสว่างกระจ่างแจ่ม พร้อมยิ้มแย้มรับขวัญวันไสว ให้รักกันวันนี้ก่อนสายไป พลีลมหายใจรู้ค่ารัก..ภักดิ์นิรันดร์
21 ตุลาคม 2548 12:58 น. - comment id 529192
งดงามค่า แต่อยู่คนเดียวนี่เหงาหน่อยนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
21 ตุลาคม 2548 05:13 น. - comment id 529429
มาอ่านราตรีประดับดาว ด้วยดวงใจค่ะ และกับ ฟ้ากำลังพราวพร่างสุกใสด้วยดาวระยิบค่ะ
21 ตุลาคม 2548 08:58 น. - comment id 529461
21 ตุลาคม 2548 09:07 น. - comment id 529464
ลุงแก้วจ๋า มัทแวะมานั่งเป็นดาวประดับราตรีได้ป่าวคะ งดงามมากค่ะ คิดถึงลุงแก้วนะคะ ยังสบายดีหรือเปล่าคะ
21 ตุลาคม 2548 11:49 น. - comment id 529542
ละอองดาวพราวฟ้า กระพริบพาใจฝัน ดาริกานับร้อยพัน รายเรียงกันเต็มทะเล สะท้อนคลื่นแสงงาม รังสียามที่หันเห สื่อใจให้ทุ่มเท มอบความรักมาทักดาว
20 ตุลาคม 2548 13:48 น. - comment id 530497
สวัสดีค่ะ พี่แก้วฯ ณ ราตรีแห่งนี้ดาวพราวแสง มิอ่อนแรงเปล่งระยับจับใจข้า ท่อแสงระยิบระยับประดับฟ้า ดูงามตาน่าชมให้สมใจ.... แหงนมองเวิ้งฟ้าพาอ้างว้าง จนเคล้งคว้างเกินเผยเอ่ยความนัย หนาวเหน็บเจ็บร้าวทุกคราวไป ไร้ผู้ใดมาหยุดฉุดให้คลายเหงา... อากาศเย็นๆ ลมหนาวพัด อย่าออกไปยืนนานๆ นะ เดียวเป็นไข้เอานะคะ.... ระลึกถึงเสมอ.....
21 ตุลาคม 2548 13:43 น. - comment id 530960
ราตรีในคืนนี้มีแต่หมู่ดาว ใยลุงแก้วขาดสาวร่วมเคียงข้าง แล้วราตรีจะประดับเรื่องเรืองร่าง ลุงคงหนาวน้ำค้างอยู่กลางราตรี มาชมผลงานดีๆจากลุงแก้วจ๊ะ....
20 ตุลาคม 2548 19:14 น. - comment id 531636
แวะมาทักทายแฝดเพื่อนค่ะ...ช่วงนี้งานเยอะมาก..ไม่มีโอกาสเข้าเว็ปเลย..รักษาสุขภาพนะคะ....
20 ตุลาคม 2548 19:44 น. - comment id 531653
งดงามเกินกว่าจะพรรณาจริงครับ
20 ตุลาคม 2548 20:50 น. - comment id 531679
% อยากให้พัก ก็จักพักให้เห็น สิ่งที่เป็นไม่ใช่ปรือปกป้องสิน หากให้ได้ ท่าน หนักแน่น ทั้ง อาจิณ เป็น นกโผบิน เข้ารังพัก สักพักนึง ไม่อยากหา เหาใส่ตัวหรอกท่านเจ้า ไม่มัวเมา เพราะ มีสติให้แก่นถึง สิ่งหลอกล่อดวงตา พาไปให้มัวตึง ลำดับจึง ต่อไป พัก ตามทาง หากรีบไปไร้ซึ่งกลิ่นหอม ยอมดมดอมดอกไม้ เด็ดได้แต่หาง ได้แต่กลิ่นที่คนดมแล้วแล้วอำพราง ก็มีวัน จืดจาง มิใช่เพชรแท้จริง
20 ตุลาคม 2548 21:55 น. - comment id 531711
งดงามค่ะลุงแก้ว
22 ตุลาคม 2548 09:36 น. - comment id 533079
คุณ แมงกุ๊ดจี่ ก่อนราตรีมีจันทร์นั้นเป็นเพื่อน ยามลาเลือนเหมือนลับดับสุขศรี แต่ดาวน้อยคอยห่วงหาในชีวี และยังมีนกเจ้าคอยเคล้าคลอ หอมราตรีที่เย้าลอยน้าวโน้ม เหมือนประโลมหัวใจให้สุขหนอ อีกดอกพุดสุดชื่นรสรื่นพอ พะเน้าพะนอพอ-กล้ำร่ำราตรี. แก้วประเสริฐ. ขอบคุณมากครับ ทานยาทุกวันครับ
22 ตุลาคม 2548 09:38 น. - comment id 533080
คุณ ราชิกา ราชินีแห่งดวงดาว ขอบใจมากครับ เพลาๆงานบ้างอย่าหักโหม เป็นห่วงรู้ไหม จะไม่สบายเอา ถึงใกล้หมอก็ตามนะ แฝดเพื่อน แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 09:39 น. - comment id 533082
คุณ ทานทองคำ เพียงเล็กๆน้อยที่ร้อยออกจากใจครับ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 09:41 น. - comment id 533084
คุณ ทรายกะทะเล จงพักเถิดยอดชีวัญขวัญชีวิต หยุดสักนิดเพื่อข้างหน้าอย่าพาเฉย สิ่งทรัพย์สินเงินตราหาชวดเลย คนที่เคยขยันนั้นต้องปัญญา. แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 09:43 น. - comment id 533085
คุณ ร้อยฝัน ขอบคุณจริงๆนะครับ ที่รับคำชมไว้ด้วยใจนะ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 09:46 น. - comment id 533086
คุณ สาวบ้านนา สาวงามแห่งพงไพร ราตรีที่ประดับดาวสุดพราวพร่าง ฟ้ากระจ่างคลอคล่ำงามสุดเหลือ ระดับด้วยกลิ่นหอมที่จุนเจือ เสียงนกเคลือครวญเพรียกเรียกอารมณ์ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 09:48 น. - comment id 533087
คุณ ร้อยแปดพันเก้า ด้วยน้ำใจไมตรีที่ดียิ่ง เหมือนทุกสิ่งประดับไว้ในที่นี้ แสนสุขใจไร้ทุกข์เท่าที่มี เป็นสุขีที่ได้มาร่ำกลอน แก้วประเสริฐ. ขอบคุณครับ
22 ตุลาคม 2548 09:53 น. - comment id 533089
คุณ sun strom มัทเอ๋ยมัดหมี่ที่ควรมัด นำมาจัดร้อยรัดในห้วงนี้ ประดับเจ้าเฝ้าถนอมกล่อมชีวี เพื่อราตรีประดับดาวพราวพร่างใจ จะมัดเจ้าเคล้าคู่สู่ใจเขลา สิ้นปวดร้าวเฝ้าพินิจจิตผ่องใส แต่ความกระด้างขังขอบรอบภายใน เจ้าทนได้หรือไรให้บอกมา...อิอิ ลุงล้อเล่นนะ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 09:59 น. - comment id 533092
คุณ พี่ดอกแก้ว ละอองดาวพราวสู่ฟ้า ดาริกามาเคียงคู่ นกน้อยเหลือบตาดู พฤกษาสู่หอมเชยชม ใจโลมเล้าเคล้าสมร ยามจากจรมิเสกสม เหลือไว้ในสิ่งระบม ยากเชยชมหัวใจเรา. ขอบคุณมากครับขอบคุณจริงๆ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 10:02 น. - comment id 533095
คุณ ลมรำเพย กลิ่นรำเพยเผยเกสรซ่อนหอมหวน ช่างเย้ายวนอวลความเย็นเช่นคืนนี้ ความเหงาหงอยลอยละล่องท่องราตรี ยากจะมีใครเคียงคลอพะนอเรา. ขอบคุณมากครับขอบคุณจริงๆ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 10:05 น. - comment id 533096
คุณ แก้วนืดา ใจเคยหักขาดรอนสะท้อนนัก เรื่องความรักมักนำพามาสู่ฝัน ทุกวันคืนตื่นผวามาจำนรรจ์ ล้วนเสกสรรค์หัวใจร้างกระด้างปม ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
22 ตุลาคม 2548 10:14 น. - comment id 533189
คุณ พุด สาวงามแห่งพงไพร กาลครั้งหนึ่งซึ้งติดมิอาจปลด สร้างกำหนดกฏเกณฑ์ยากผลักไส เคยพะนอคลอเคล้าเฝ้าเอาใจ เหตุไฉนใยจึงสร้างร้างอาดูร จึงเหลือจันทร์และดาวเฝ้าครุ่นคิด เป็นมิตรสนิทจิตผูกพันดุจเกสร ของดอกไม้ในคืนค่ำร่ำอาวรณ์ เพื่อสะท้อนห้วงรักที่หนักใจ สะท้านห้วงบ่วงยิ่งคิดจิตยิ่งฝัน สะทกสะท้านพรั่นใจให้หวั่นไหว โอ้โลกนี้จะมีรักได้อย่างไร นอกจากธรรมนั้นไซร้ที่ไม่รอน ตัดสวาทยากตัดมันรานจิต ตัดชีวิตออกไปให้หลอกหลอน ตัดความรักเหลือใยไม่แน่นอน ตัดอาวรณ์ยังฝังไว้ฤทัยคลอน บ่วงวงนี้ที่สิ้นสุดประดุจเศร้า มันโน้มน้าวเอาอารมณ์ข่มสลอน รอนทุกสิ่งทิ้งไว้ไม่แน่นอน ธรรมนั้นสอนจิตคือจิตคิดเถอะเรา. ขอบคุณมากครับสาวที่งดงามทั้งร่างและกายใจ แก้วประเสริฐ.