ลอยไปในสายลม

28 ตุลาคม 2548 11:46 น. - comment id 527425

เห็นชื่อแล้วทำให้นึกถึงหนังสือใบไม้ที่หายไป
ของจิระนันท์ พิตรปรีชา เลยจ้า

^_^

sun strom

20 ตุลาคม 2548 14:54 น. - comment id 528513

เจ้ากาลาแมของพี่มัท

ใบไม้ย่อมหายไปตามกาลเวลา เรนจังอย่าได้โหยหา เพราะมันเป็นสัจธรรม

รอใบใหม่ที่ขึ้นมา จงรักษาแและหมั่นดูแลนะคนดี คอยหามาทดแทนเวลาที่มันร่วงโรยจ้า

เราต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่ 
ใบไม้ก็ย่อมผลัดใบ รอวันสดใสอย่างชีวิตเรา

เข้มแข็งนะคนดี
พี่มัดหมี่แวะมาเยี่ยมเจ้าน่ะ 
คิดถึงมาก ทราบเป่า

โพสต์ครั้งหนึ่งแล้วค่ะ มันหายไป
โพสต์ใหม่อีกครั้งนะคะ

สายใยแก้ว

20 ตุลาคม 2548 15:37 น. - comment id 528524

  ทุกสิ่งในโลกล้วนเกิดขึ้น  ตั้งอยู่และดับไป  แต่ก็กลายเป็นมวลสารอยู่รอบตัวของหนูเรนเสมอ  เชื่อจ้ะว่าหนูเรนมีจุดยืนของตัวเอง  ภาพประกอบเรื่องสื่ออะไรได้มากมาย  

โลกนี้แล้วแต่เรา  ใจเป็นธาตุสำเร็จ  
คิดดี  ทำดี  พูดดี  อนูเนื้อของจิตใจจะงดงาม

พันดาว

20 ตุลาคม 2548 15:46 น. - comment id 528525

ขอบคุณที่นึกถึงกลอนใบไม้ของพันดาวนะ
พันดาวจำกลอนของเรนบทนี้ของเรนได้.. 
ไพเราะ.. มีความหมายที่ดี...
ปล. ชอบชื่อกลอนด้วยละ 

เฮ้อออออ

20 ตุลาคม 2548 07:59 น. - comment id 529243

บทเรียนที่เรนลืม
คือการเลือกคบคน

เอาแค่การที่เขาเอาใจเป็นหลัก

แอ็ปเปิ้ล

20 ตุลาคม 2548 08:14 น. - comment id 529252

โลกกว้างใบนี้เป็นห้องเรียนหลากสี
แล้วแต่คนเรียนจะเลือกสรรค์ให้เป็น
เก็บประสบการณ์ที่ดีดีไว้เป็นพลังให้ลมหายใจให้ประสบการณ์ที่เคยพลาดผิดเป็นบทเรียน
ไว้เป็นพลังให้ก้าวต่อไป

ใบไม้ของน้องเรน พี่เปิ้ลเชื่อว่างดงามและมั่นคง เพราะมีรากฐานที่ดีคะ
ใบไม้ของพี่ชายพันดาว...น่าปลื้มใจแทนจัง


คิดถึงนะสาวน้อย ดูแลตัวเองด้วยคะ  

เฮ้อ ออ

20 ตุลาคม 2548 08:16 น. - comment id 529253

ใบไม้เน่าๆแบบนั้นให้มันผุพังไปเถอะ


เด็กๆมักคิดไม่เป็นจึงเป็นเหยื่อเสมอ

magic

20 ตุลาคม 2548 08:16 น. - comment id 529254

ใบไม้.. ไม่หายไป
เด็กน้อยได้..ใช้เรียนรู้
หนึ่งใบ..ใจเป็นครู
ขอให้หนู..จงคิดครวญ

ใบไม้.. สีเขียวสวย
มาพร้อมด้วย.. ลมพัดหวน
สายลม..ที่พัดทวน
คือเศษส่วน.. ของเวลา

ใบไม้.. ที่ลอยคว้าง
เป็นความต่าง..พื้นและฟ้า
เปลี่ยนแปลง..นะกานดา
อย่าโศกกา..หากพบมัน

ใบไม้.. ทรงคุณค่า
จงรักษา..อย่าแปรผัน
ศึกษา..จากพืชพันธ์
ชีวิตนั้น..เฉกเช่นเดียว

..........................................
ดูแลตัวเองนะจ๊ะ หนูน้อย
..........................................

แมงกุ๊ดจี่

20 ตุลาคม 2548 08:20 น. - comment id 529256

rain..

21 ตุลาคม 2548 21:35 น. - comment id 529343

เรนขอบคุณพี่อ้อยนะคะ ..

   แบบเรนไม่รู้นะดิคะ..ว่า ..สิ่งเลวร้ายแบบนั้นเกิดขึ้นที่นี่ได้อย่างไร .. ทุกอย่างรวดเร็ว..ทำร้ายความรู้สึกของเรนด้วยดิคะ ....

  บ้านที่อบอุ่น.. 
 มากมายด้วยเพื่อนพี่..  ที่เข้าใจเรน..
     พริบตา.. เหมือนคลื่นยักษ์ใจร้าย..
 ทุกอย่างเกิดเร็วมากด้วยดิคะ ..
   ไม่มีสิ่งที่บอกเหตุ..ให้เรนได้รู้..  เสียใจมากมายกับความรู้สึก..
 
    ก็ในกลุ่มเพื่อนๆ..ที่เรนเคยทำโครงงานร่วมกัน บ่อยครั้งที่เราทะเลาะกัน .. แต่นั้นก็เป็นเพียง..ความคิดเห็นที่ไม่ตรงกัน..
  เมื่อเราใช้เหตุผลชี้ให้เห็น ทุกฝ่ายก็ยอมรับ..  และเราก็กลับมาร่วมกันทำโครงงานจนเสร็จเรียบร้อย ..  สิ่งที่เห็นคือความภาคภูมิใจ..ในผลสำเร็จที่เราทำร่วมกัน ..  ผลงานชิ้นนั้นโชว์อวดให้ใครๆได้เห็น..  ถึงความรัก ความกล้าคิด..และความร่วมมือของพวกเรา..

       คือชิ้นงาน..ความภาคภูมิใจ..ของเรนและเพื่อนๆ..

   แต่ตอนนี้เรนไม่เข้าใจ.. เกิดอะไรขึ้นกับความรู้สึกดีๆ ที่พี่ๆเค้าต่างเคยมีให้กัน ..
     ...

        เหตุผลของเรนหรอคะ..เรนเพียงอยากเห็นทุกอย่างกลับมา..เหมือนเดิม ..
   
  โลกข้างนอกสับสนและวุ่นวาย..  เรนแค่อยากให้ที่นี่เป็นโลกของเรน..ที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ..หยอกเย้า ..และอบอุ่น..

     ที่นี่..เป็นโลกฝันที่เรนไม่อยากตื่น..

 
    ที่นี่สอนให้เรนรักบทกวี.. และสอนให้เรนรู้จักคนกวี ..   อ่อนโยนและแกร่ง..  

ไม่ใช่ความเพ้อฝัน..ไร้สาระอย่างเรนเคยเข้าใจ..  
         

        ...     ..

ไรไก่

20 ตุลาคม 2548 12:32 น. - comment id 530420

เป็นใบไม้แห่งชีวิตลิขิตฝัน
ฉันเฝ้ามันกั้นด้วยใจมิให้หาย
เก็บรักษาอย่างดีมาแนบกาย
ด้วยจุดหมายแห่งใบไม้นี้นิรันดร์

เป็นใบไม้สอนคนได้นะคะ

เพรง.พเยีย

20 ตุลาคม 2548 12:50 น. - comment id 530432

แม้นเป็นเพียงใบไม้ใบเดียวก็ตาม
แต่ก็เคยแผ่ให้เกิดร่มเงา
และ เมื่อถึงกาล  ก็ต้องสลายไป  
ไม่มีสิ่งใดยั่งยืนตลอดกาลหรอกจ๊ะ

แก้วประเสริฐ

20 ตุลาคม 2548 13:17 น. - comment id 530485

  ยามใบไม้งามไสวสู่ในต้น
ต้องพลิ้วจนหวั่นไหวในทุกสิ่ง
พอสิ้นปองหมองไปเสียจริงจริง
กลับโรยกิ่งทิ้งใบไร้เหลียวแล.

           แก้วประเสริฐ.

ทานทองคำ

20 ตุลาคม 2548 20:25 น. - comment id 531671

หายไปจนเหลือใบเดียว   วงฟลายเลยโด่งดัง
  เหมือนใบไม้ใบเดียว ที่หลงเหลือไว้ในป่า
ฉันต้องการเก็บเอาไว้นานๆ  จงอย่าเอาไป  ใช่มะ

ราชิกา

20 ตุลาคม 2548 20:56 น. - comment id 531681

เรนน้อยยิ้มหน่อยนะ พี่จะบอกอะไรให้ ทุกอย่างในโลกใจเราเป็นคนกำหนด....นะคนดีนะ

ไม่มีสิ่งใดสามารถหายไปจากใจของเราได้ ถ้ามีความมั่นคง สิ่งนั้นจะอยู่กับเราเสมอ

คุณลุงชอบคนเข้มแข็ง..พี่เป็นกำลังใจให้เสมอนะ  เด็กน้อย ยิ้ม แล้วยืนขึ้น ก้าวเดินต่อไป  อย่าให้คุณลุงเสียใจ 

rain..

20 ตุลาคม 2548 20:59 น. - comment id 531683

เรน..ขอบคุณนะคะ..

rain..

20 ตุลาคม 2548 21:03 น. - comment id 531685

โห้ย! ..กี้เรนขอโทษพี่ราชิกานะคะ ..แบบเรนชนโครมพี่ราชิกา..อีกแล้วดิคะ ..

       เรน.. คิดถึง..

ร้อยฝัน

20 ตุลาคม 2548 21:18 น. - comment id 531689

หนึ่งเหตุผล  ไม่จำเป็นต้องเหมือนร้อยคนคิด  เรนนนน

rain..

20 ตุลาคม 2548 21:32 น. - comment id 531694

..เรนขอบคุณนะคะ....

พี่แอ็ปเปิ้ล..แมงปอปีกสวย..และใจดีของเรน..


พี่เมฯ....   พี่สาวที่งดงามและเข้มแข็ง..ของเรน


พี่มะกรูด..  พี่สาวที่น่ารัก..ของเรน


พี่ดอกแก้ว..   พี่สาวที่แสนดี..และห่วงใยเรน..


พี่ชายแทนไท..   พี่ชายที่ใจดี..


พี่ฤกษ์พี่ชายกาละแมแบบเรน..  


พี่ไรไก่..   พี่สาวใจดี..ของเพื่อนๆ..


พี่เพรง.พเยีย..   พี่สาวที่น่ารัก..


คุณลุงแก้วฯ ..   คุณลุงแก้วฯผู้อารีและใจดี..ของมู๋เอม..


พี่มัทจัง..  พี่สาวของเรน....


สายใยแก้วฯ..   เรนขอบคุณนะคะ ..


พี่ชายพันดาว..   แมลงปอที่อบอุ่นและอ่อนโยน..


พี่ไอสซ์ ..  พี่สาวที่น่ารักของเรน..


พี่ชายชัยชนะ..   พี่ชายที่แสนดุ..


คุณทานทองคำ ..   เรนขอบคุณนะคะ ..เพื่อนใหม่ของเรน..

 
      เรนขอบคุณ..ทุกคอมเม้นท์ที่แวะมาทักทายเรนนะคะ..


...

rain..

22 ตุลาคม 2548 05:26 น. - comment id 533058

พี่ราชิกาคะ ..  
    เรนขอบคุณมากมายกับความห่วงใยที่ให้เรน ..  เรนฝากบอกคุณลุงด้วยนะคะว่า เรน..เป็นห่วง..  เรนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น.. และเกิดขึ้นได้อย่างไร .. ทุกอย่างสับสนกับความรู้สึก..ของเรน ..  
 
    เหตุผลมากมายที่เรนเพิ่งเข้าใจ ..  และเป็นคำตอบที่เรนเพิ่งได้รับ.. กับตอนนั้นที่ความรู้สึกสับสน..และไม่เข้าใจ..

   ในโลกความจริงที่เรนอยู่ ไม่แตกต่างกับโลกในฝัน..    เรนพยายามที่จะเรียนรู้และเข้าใจมันให้ได้ ..  
      เรนฝากบอก..คุณลุงด้วยนะคะ ..  ว่า
 คุณลุงเก่งจังที่สามารถ..ผจญกับเรื่องร้ายแรง ได้อย่างสงบ..     เรนยังคงเป็น..กำลังใจให้คุณลุงนะคะ ..
    
    ก็แบบเรนจะไม่เชื่อสิ่งใด .. จนกว่าเรนจะพิสูจน์ได้ ..  อย่างมีระบบในแนวคิดที่เป็น ของเรนเอง..

      ...

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

20 ตุลาคม 2548 12:18 น. - comment id 535684

ใบไม้งามของฉันใครหยิบไป
ซ่อนเอาไว้ลับลี้มีใครเห็น
ใบกระท่อมมีกำลังเคี้ยวกลืนเล่น
น่าจะเว้นของหวงล้วงคอไป.....

น่ามะโหนักเชียว...ของรักของหวงของใคร ๆ ก็รัก อิอิ น้องเรน คิดถึงจังเล๊ย

พี่ดอกแก้ว

20 ตุลาคม 2548 09:31 น. - comment id 535709

ใบไม้ต้องหายไป
ตามวัยและตามเวลา
จงเก็บสิ่งที่ค่า
ที่ตรึงตามาตรึงใจ

เรนน้อย..ธรรมชาติของใบไม้ย่อมหล่นร่วง ไม่วันใดก็วันหนึ่ง..แล้วก็ผลิขึ้นใหม่ ..ไม่ต่างกับชีวิตที่วนเวียน

และในวันข้างหน้า..พี่ดอกแก้วก็ต้องหายไปจากน้องเรนเช่นกัน...มองให้เห็นความจริงแล้วยอมรับให้ได้นะจ๊ะ

ระหว่างที่ยังมีเวลา..เรามาทำในสิ่งที่งดงามด้วยกัน..คือสร้างสรรค์งานเขียนด้วยใจที่ดี เพราะที่ตรงนี้คือที่เขียนฝันอย่างสร้างสรรค์นั่นเองจ้ะ..เด็กดีของพี่

แทนคุณแทนไท

20 ตุลาคม 2548 09:44 น. - comment id 535725

การได้สอนใจตัวเองเป็นสิ่งดีครับ.......

idaho

20 ตุลาคม 2548 16:59 น. - comment id 535868

ใบไม้ทุกใบมีค่า  แม้ล่วงหล่นจากต้น  ก้อยังย่อยสลายเป็นปุ๋ยบำรุงดิน

ชัยชนะ

20 ตุลาคม 2548 18:04 น. - comment id 535885

ใบเก่าผลิหล่นไป
ใบไม้ใหม่มาทดแทน
ชีวินในดินแดน
ถึงหวงแหนยากอยู่ทน

ดีที่ใบไม่เป็นของมีมากมาย หายจากต้นไปแค่ไปเดียว
มนุษย์เราก็มองไม่เห็นมีความผิดปรกติเกิดขึ้นแต่อย่างใด

ราชิกา

24 ตุลาคม 2548 11:02 น. - comment id 536991

....น้องเรนจัง.....
....พี่สาวเชื่อว่า...ทุกอย่าง...ขึ้นอยู่ที่ใจ..เรากำหนด...แม้นหากเกิดอะไร?ก็ตาม...เรนจังต้องเข้มแข็ง...มุ่งมั่นในการเรียน...ทุกอย่างมีพบ..และมีพราก..มีเจอ..ก็มีจาก...เก็บความประทับใจที่ดีนั้นไว้...กับพี่ๆ..เพื่อนๆ..และคุณลุง...เรนจังเป็นเด็กฉลาด...น่ารัก...พี่สาวคิดว่า...น้องเรนต้องทำได้จ๊ะ.....

...เรนจัง...จำได้มั้ย?..ครั้งแรกที่เราได้พูดคุยกัน..เราจะเป็นกำลังใจให้กันและกัน...ตลอดไป...นะคนดี...พี่สาว..จะคอยเป็นกำลังใจให้..เรนจัง...ต่อไป...ที่สำคัญ..ต้องเข้มแข็ง..และอดทนนะจ๊ะ...ฟ้าหลังฝน..ย่อมงดงามอย่างแน่นอนจ๊ะ.....