ลมหายใจสุดท้ายเมื่อลาโลก จะขอโบกมือลาอัชฌาสัย กลอนที่ร้อยเรียงมาลาด้วยใจ ขอฝากไว้ในใจตลอดมา กิ่งโศกเอยเคยอยู่คู่ชีวิต เคยชื่นชิดติดดวงพวงผกา เคยเด็ดดมดอกไม้ร้อยมาลา จำต้องมาจากไปไกลต่างแดน เมื่อกิ่งโศกไหวเอนก็เจนจบ ขอชาติหน้าได้พบโศกสุดหวงแหน ชาตินี้ลาจากไกลไปต่างแดน สุดโศกแสนลาลับไม่กลับคืน
11 ตุลาคม 2548 22:06 น. - comment id 526117
แวะมาอ่านกลอนเศร้าจังเลย
12 ตุลาคม 2548 13:00 น. - comment id 526340
สวมบทบาทนางพญาซ่อนราคะ ลมแรงหลบลดละกลัวจะเห็น เพียรบังตาซ่อนหางแปลงร่างเป็น แต่ระเหยกลิ่นเหม็นขจรขจาย รูปไม่งามทรามจิตมีฤทธิ์อวด เวลาชวดชู้ชมมิสมหมาย หวนกลับร่างด่าซ้ำลืมคำอาย นางมารร้ายสักวันคงได้ลงโลง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนกระดาษสะดวกใช้ ชอบของใหม่จูงจมูกเป็นโขยง แผลที่ซ่อนกลัวเกิดการเปิดโปง ซ่อนเล่ห์โกงบิดเบือนเกลื่อนมายา ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จเสร็จร่ำไห้ ทำหน้าใสใจซื่อสื่อภาษา จนพวกพ้องเสื่อมสิ้นสูญศรัทธา ยังตั้งหน้าอวดท่า...ค่าไม่มี สักวันหนึ่งผลกรรมที่ทำเกิด ความจริงเปิดเห็นชัดความบัดสี จะเห็นหัวเห็นหางนางกาลี สิ่งดีดีไม่เคยทำ...รับกรรมไป ท้ายสิ เธอคือใคร ..... ไม่รู้จะบอกให้ เธอคือ .... ไม่บอกดีกว่า อยากรู้ต้องไป http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem79502.html