เสียงเพลงเศร้าแผ่วมาในเช้าวันใหม่ ดอกหญ้าเอนพลิ้วไหวไปกับสายลมหนาว แอบงงๆ..ว่าทำไมฟ้าไม่บอกเล่าเรื่องราว คิดไปเองว่าก้อนเมฆสีเทาๆนู่นคงแอบแกล้งอะไร พอไต่ถามได้ความว่าวันนี้ ตะวันอาการไม่ค่อยดีออกมาเดินไม่ค่อยไหว (อ้อ) ฟ้าแอบเป็นห่วงแต่ทิ้งหน้าที่ไม่ได้นี่ยังไง ก้อนเมฆเลยพลอยไม่สดใสเพราะฟ้าไม่ยิ้มเหมือนเมื่อวาน ทนดูไม่ได้ก็เลย...หยิบน้ำใจใส่ขวดลงกระเป๋า ฮัมเพลงไปเบาเบาพลางถักแหวนใบไม้สีหว๊านหวาน เห็นแมงปอปีกใสเลยหยิบดอกไม้ไปไล้ให้เบิกบาน สอดถักสานแหวนจนสวยแล้วใส่นิ้วเข้าไป... หยิบแหวนใบไม้วางข้างเตียง เอนกายลงฟังเสียงคนเป็นไข้ นี่หล่ะน้า...ชอบไปเจ้าชู้กับสายฝนนั่นยังไง แอบคิดจะทิ้งไว้.....แกล้งให้สำนึกซะบ้างซักครึ่งวัน ทำใจร้ายได้แป๊บนึงก็ยอมแพ้ ชอบใจอ่อนดูแลคนป่วยทุกทีเลยนะฉัน ไม่ได้ทำเพื่อตัวเองเลย...แต่ว่ากลัวฟ้าเงียบงัน ก็เลยต้องผันมาเป็นนางพยาบาลจำเป็น..นี่นะซี -_-" เทน้ำใจใส่แก้วไว้ให้ดื่ม จะได้ลืมความหนาวตอนฟ้าเปลี่ยนสี กินอิ่มเข้าหน่อยก็หลับเลยนะ....พ่อตะวันตัวดี นี่อะนะคนดีของฟ้า...ฉันหล่ะเซ็ง O_o"
28 กันยายน 2548 21:20 น. - comment id 520666
กลอนน่ารักเล็ก ๆ อ่านสบาย อยากให้ตะวันหายจากไข้เร็ว ๆ อย่าปล่อยให้ฝนโปรยจากฟ้าอย่างนี้ เดี๋ยวคนเฝ้าไข้นี้สิจะเป็นไข้ไปด้วย จริงไหม ยิ้มเล็กน้อยให้พองามคับ
29 กันยายน 2548 03:34 น. - comment id 520745
ยอดมาก เขียนได้ยอดเยี่ยม อ่านแล้วสุขใจ หยิบแก้วเข้าแถวรอน้ำ ชื่นฉ่ำน้ำใจใครหวาน คงแบ่งให้ดอกไม้บาน ชื่นตระการอิ่มร่วมกัน
29 กันยายน 2548 11:17 น. - comment id 520891
แต่งได้น่ารักและ สนุกดีนะคะ ^^ ชอบค่ะ อ่านแล้วสบายๆ หายเครียดดี
29 กันยายน 2548 11:28 น. - comment id 520900
+++ ++ + ตะวันไม่สบาย ยังมีดาวเป็นห่วงเป็นใย.. น่ารักดีออก.. + ++ +++