๏ โอ้จอมขวัญวันพรากจากเคหา ห่างจากเจ้าเศร้าใจจำไคลคลา ที่หายหน้าหันเหร่อนเร่ไกล พี่เคลื่อนคล้อยลอยเลื่อนเหมือนเดือนร่วง ลงจากสรวงสู่แผ่นแดนไศล มิลาลับจะกลับมาหาจอมใจ ลงลูบไล้โลมน้องประคองนอน แต่วันนี้มีกรรมให้จำพราก จำใจจากขอนแก่นแดนไม้ขอน จิตถวิลมิสิ้นสร่างตามทางจร จึงเขียนกลอนกล่อมกล่าวคราวคะนึง ฯ ขึ้นถนนด้นผ่านบ้านเมืองเก่า ดูซบเซาซึมจิตพี่คิดถึง บ้านเมืองเปลี่ยนเวียนผันให้พรั่นพรึง เจ้าอย่าพึ่งแผกรักให้หักคลาย ถึงท่าพระพระเจ้าจงเข้าจิต คอยสะกิดสติตั้งอย่าพลั้งหาย ให้เสื่อมศีลสิ้นธรรมต่ำอบาย สะกดหมายหม่นหมกนรกลวง ขอคุณพระประคองคอยป้องปก อย่าให้ตกทุกข์ใดใจห่วงหวง น้องจงปราศนิราศไร้ภัยทั้งปวง รอพี่ล่วงเคหามาชื่นชม ฯ ผ่านโกสุมพิสัยไพสิฐสร้าง ผกาต่างพรรณแผกแทรกผสม ผสานกลิ่นประทิ่นหอมน่าดอมดม รื่นภิรมย์รสแล้วแก้วผกา โอ้พิกุลกรุ่นเขนยชวนเชยแก้ม ยลนางแย้มหยอกจิตคิดครวญหา เจ้าสายหยุดยุดชายให้ชายตา ยาตรเยื้องช้าเฉยเฉื่อยเพราะเหนื่อยใจ ฯ
วฤก 28 ธ.ค. 2544 21:07 น. - ID 8116 
1222
1
0
28 ธันวาคม 2544 22:37 น. - comment id 27808
คนอ่านเลยรู้สึกเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยค่ะ....ดีค่ะ ไปเที่ยวแล้วกลับมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ
29 ธันวาคม 2544 00:06 น. - comment id 27826
ขอ ๓๗ บท เท่านิราศสุโขทัย ก็แล้วกันนะ
29 ธันวาคม 2544 03:44 น. - comment id 27842
แหะๆ ดีจังเลยจ้าพี่วฤก.. ผมชอบอ่านยาวๆ แบบของพี่ม้าก้านกล้วย เหมือนนิทานดีจ้า...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
