จดหมายตอบ...คนปลอบขวัญ

ผู้หญิงไร้เงา

ที่พิเศษเหตุผลหนที่สอง                            บ้านจับจองครองเศร้ามิเฝ้าหาย
                                                                ตำบลชอบบอบช้ำลำบากกาย
                                                                อำเภอชายไม่เคยมองหม่นหมองใจ
                                                                จังหวัดช้ำระกำอยู่ที่รู้เห็น
                                                                รหัสเน้นแปดห้าพาหวั่นไหว
                 
                                                  วันนี้ช้ำพร่ำเอ่ยเผยความใน   เดือนกันยาปีไก่ที่ใจตรม
เรื่องความรักหนักจิตคิดแน่นหนัก
เรียนที่รักของฉันพลันขื่นขม
อ้างถึงสิ่งเก่าก่อนย้อนระทม
ส่งผลให้ใจติดตมเพาะบ่มพา
                    ด้วยว่ารักหนักล้นทุกหนแห่ง  ไม่อาจแบ่งเสี้ยวใจให้ห่วงหา
จึงต้องเศร้าเฝ้าช้ำมิร่ำลา  อนิจจาเอวังทุกครั้งเลย  ซึ่งอย่างไรใจนี้ในชีวิต  
จะมิคิดเพียงเศร้าเฝ้าเฉลย  แต่ตอนนี้ความระทมยังชมเชย      
เลยคุ้นเคยไม่อาจพรากหรือจากจร     แต่สักวันหนึ่งนั้นสักวันหนึ่ง                  
คงจะถึงวันที่ใจนี้ถอน  เลิกทุกข์เศร้าเหงาจิตคิดร้าวรอน                              
แถมแน่นอนเจอสุขทุกคืนวัน
                       เลยขอแจ้งแสดงไว้ว่าใจนี้  ยังมิพบคนดีเหมือนที่ฝัน                 
แต่ขอบคุณไมตรีที่ให้กัน  คอยปลอบขวัญวันเหงาหรือเศร้าใจ
            
                       จึงเรียนมาเพื่อโปรดทราบนะครับผม
                                                                 ด้วยชื่นชมและคิดถึงซึ้งห่วงหา
                                                                  สุมาลีลงลายลักษณ์อักษรา
          
                                                                  หญิงไร้เงานามปากกาคราเขียนกลอน
                                                                    คนที่ไร้ใครสนทุกหนแห่ง
                                                                    
ห้องใจแบ่งทุกข์เศร้าเข้าสั่งสอน
เบอร์โทรเข้าเก้าสุ่มสี่มิหนี้จร
เมล์งามงอนตูนทูวันที่ฉันมี