...เพียง..อ่อนใจ...

เพียงเพ็ญ

อ่อนใจ...ใครกันหนอมาพ้อถึง
เฝ้าคำนึงโศกครวญกำศรวลหา
เพียงอักษรต่อกลอนเล่นเป็นจันทรา
แฝงเงามาคราครั้งก่อนตอนเหงาใจ
....อ่อนจิต...ครุ่นคิดไปให้ฉงน
....ใครหนึ่งคนประชิดตัวกลัวหวั่นไหว
....อยากรู้จักเฝ้าตามหาจันทร์ทรามวัย
....เหตุไฉนใยปักจิตคิดเคียงกัน
ถอนใจ...ปนใหวหวั่นพรั่นอกเอ๋ย
คนมิเคยยลเพ็ญพักตร์ปักใจฝัน
ไม่เคยยินแม้สำเนียงเสียงรำพัน
สายสัมพันธ์เพียงผ่านสื่อคืออักขรา
....ถอนจิต...คิดรำพึงถึงไม่หาย
....ใจมิวายสั่นคลอนตอนไฟหา
....รบกวนจิตคิดเช้าเย็นเพ็ญจันทรา
....หวั่นอุรากลัวเคลิ้มหลงตรงกลอนงาม
ตัดใจ...ให้ขาดประกาศแล้ว
ว่าน้องแก้วจะเข้าหอวิวาห์หวาม
โลกความจริงวิ่งสู่ฝันจันทร์นงราม
หวังเพียงห้ามตัดไฟนี้แต่ต้นลม
....ตัดจิต...คิดห่างหายคลายเคลื่อนลับ
....ใยเพ็ญกลับกังวลใจไร้สุขสม
....สายใยกลอนตัดไม่ขาดบาดอารมณ์
....นั่งเจ่าจมสะกิดใจใยว่าลวง
สะดุ้ง...นะ สะดุ้งนี้ที่เอ่ยถึง
สะดุดจึงครุ่นคิดฤา ติดบ่วง
แค่กลอนใสใช่อยากให้ใครช้ำทรวง
ใจทั้งดวงมอบเพียงมิตรจิตไมตรี
....เข้าใจ...ไม่อยากให้ใครนั่งเศร้า
....แค่เพียงเงาดวงจันทรามารศรี
....ฉายแสงนวลชวนเล่นคำพร่ำกวี
....ยึดสิ่งนี้เพียงโลกฝันนั้นเพียงพอ
ปลื้มใจ...ใครให้ใจใคร่น้อมรับ
ค้อมคำนับอย่างซาบซึ้งตรึงใจหนอ
ขอบคุณที่ปักใจกันฝันเคียงคลอ
อย่าด่วนท้อขอรอยยิ้มอิ่มอกเพ็ญ
.................
................