~ ~ ป ล ด ป ล่ อ ย~ ~

แดดเช้า

ตั้งตระหง่านต้านลมข่มฝน-ร้อน
เป็นภูเขาไฟฟอนก้อนใหญ่ใหญ่
นิ่งมั่นอยู่อย่างนั้นทุกวันไป
นิ่งจนใครไม่ไหวหวั่นความมั่นคง
ลึกลงไปเก็บพลังเหมือนสั่งล้าง
ลาวาไหลแดงเป็นทางอย่างเผ้าผง
เป็น น้ำไฟ ไหลเวียน เจียรบรรจง
รอกาลส่งระเบิดเข้ายอดเขาไกล
ความอดทนของผู้อดโกรธกลั้น
คงที่ไม่หวาดหวั่นความฝันใฝ่
รู้เพียงรูปฤๅจักรู้สู่ภายใน
ภูเขาไฟกักพลังเพียงใดกัน
ความร้อนรุ่มรุมไหลภายในหิน
เพียงผ่านผินวันเวลาพาไหวสั่น
แผ่นดินครืนคล้ายกลืนแยก แตกฉับพลัน
ผู้คนหวั่นหวาดหนี ด้วยมีภัย
พลังพลุ่งพุ่งระเบิดเปิดออกมา
ล้างแหล่งหล้าให้สะอาดปราศหมองไหม้
กวาดชีวิตปลิดวิญญาณผลาญสิ่งใด
คลื่นลูกใหญ่เป็นไฟล้าง ... อย่างเมามัน
เขาผู้นั้นมั่นนิ่งไม่ติงเคลื่อน
เขายิ้มเยือนอยู่นิ่งไม่ติงหวั่น
เขาสุขุมไร้รุ่มร้อนไร้โทษทัณฑ์
นิ่งจนใจใครพรั่นในนิ่งนี้
"คมในฝัก" ปักแน่นแท่นประทับ
เพียงสดับวาจาถ้อยเปี่ยมปรี่
เก็บข้อมูลพูนเพิ่มทุกนาที
ถึงกาลที่เขาระบาย ... ไอความคิด
พลังพลุ่งมุ่งหมายทำลายล้าง
สิ่งใดสร้างผิดพลาดเขากวาดปิด
ชี้ทั้งดี ทั้งชั่ว ทั่วทุกทิศ
เหมือนชีวิตระเบิดเปิดออกมา
เป็นภูเขาตั้งมั่นใครจักรู้
ความเป็นผู้ทรงพลังอันแกร่งกล้า
ปฏิวัติวัตรปฏิบัติจัดจรรยา
เบิกทางกล้าก้าวใหม่ให้สังคม.
"พึงระวังความโกรธของผู้ใจเย็น" - พุทธพจน์