เก็บกดอารมณ์ข่มใจ หม่นไหม้เดียวดายอกแขวน สะสมกล้ำกลืนทดแทน อัดแน่นร้อนรุ่มกลุ้มใจ ครืนครืนระเบิดเสียงสั่น "นี่ฉันทนแทบไม่ไหว" เปรี้ยง .. เปรี้ยง เสียงทำลายไกลไกล แว่วแว่วสายลมไกวสั่นคลอน เริ่มร้อนระอุปะทุแตก เหมือนโลกลาญแหลกเป็นท่อนท่อน ดินแห้งแล้งระแหงเป็นลอนลอน ถึงขั้นตอนเมฆต่ำ ... คล้ำมืดมิด เอ้า .. ทับถมอารมณ์ข่มไว้ ระเหยเป็นไอปกปิด เมฆต่ำระบายความคิด แทบปลิดพลิกโลกโศกคืน เก็บกดอารมณ์ข่มใจ น้ำใสน้ำฝนหล่นชื่น น้ำท่วมเทซัดสาดกลืน เป็นคลื่นอารมณ์ ... ความข่มใจ
8 กันยายน 2548 08:12 น. - comment id 512753
อารมณ์เกิดจากสิ่งที่มากระทบจิตใจ แล้วเกิดความรู้สึกพึงพอใจหรือไม่ สิ่งที่มากระทบแรงส่งผลสะท้อนแรงเหมือนกัน เหมือนขว้างบอลใส่ฝาผนังถ้าแรงก็สะท้อนแรง ต้องเรียนรู้การระงับอารมณ์ผ่อนให้ไม่สะท้อนออกมาแรงจะได้ไม่เกิดผลร้ายแรงเนาะ
8 กันยายน 2548 11:06 น. - comment id 512798
การเก็บกดอารมณ์ย่อมเป็นการดี แต่การเก็บนี้ควรจะหาทางออกให้อารมณ์บ้าง คือลักษณะการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเพื่อ ป้องกันมิให้อารมณ์นี้เกิดระเบิดขึ้นเสียก่อน การที่จะผ่อนคลายนั้นควรจะระบายสู่ทางธรรมะ เพราะธรรมะเป็นของเย็นลุ่มลึก ความร้อนที่ ถ่ายเทย่อมจะสงบได้ครับ งามครับ
แก้วประเสริฐ.
8 กันยายน 2548 11:24 น. - comment id 512809
หนูอยากฟังกระบวนการเกิดน้ำตาด้วยอะ อิอิ
8 กันยายน 2548 12:57 น. - comment id 512888
โห...เปรียบเทียบได้สุดยอดเลยค่าพี่แดดเช้าชอบคะชอบ อะไรที่เกี่ยวกะฝนเนี่ย
8 กันยายน 2548 19:32 น. - comment id 513091
เก็บไว้มาก ๆ เดี๋ยวมันก็ระเบิดออกมาตูมหรอก ระบาย ๆ ออกมานะครับ เดี๋ยวจุกอกเอา ตูมที แย่เลยครับ
14 กุมภาพันธ์ 2553 17:30 น. - comment id 1099682
ไม่น่าสืบค้น
10 ธันวาคม 2553 11:58 น. - comment id 1172548
ไม่น่าเข้ามาดูเลยคลิกเข้ามาว่ากระบวนการ เกิดฝนแต่กลับแปลงร่ายเป็นกลอนไปซะ