หน้าส่วนตัว
เปลวเทียนกับเส้นทางอันว่างเปล่า
พร้อมกับเงาความฝันอันปวดปร่า
ความหวังสีขาวพราวน้ำตา
พร้อมกับปริญญาอีกหนึ่งใบ
ฝันจะเดินบนเวทีแห่งชีวิต
เนรมิตมองเห็นเส้นทางได้
ณ ฟากฟ้าสีขาวยาวไกล
ฉันจะไปเอื้อมดาวสาวตะวัน
พ่อแม่พี่น้องคอง*คอยท่า
ลูกชายจะกลับมาไหมนั่น
แม่ก็ไม่รู้อยู่เช่นกัน
เห็นว่า"สักวันฉันจะมา"
เขาจึงเป็นความหวังคนทั้งบ้าน
เกียรติและงานต้องหรูพอกู้หน้า
ต้องถีบตัวถีบตนพ้นไร่นา
ถูกตีตราคาดหวังจากสังคม
การเป็นบัณฑิตใหม่ในวันนี้
ค่าอยู่ที่นิยามความเหมาะสม
ใครมี้เกียรติมีเงินล้นคนนิยม
เขาอาจจมเพราะถีบตนไม่พ้นนา
เปลวเทียนกับเส้นทางอันว่างเปล่า
พร้อมกับเงาความฝันอันปวดปร่า
ความหวังสีขาวพราวน้ำตา
มาพร้อมปริญญาหนึ่งใบ
* คอง หมายถึง การรอคอยอย่างมีความหวัง
ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก 6 ก.ย. 2548 22:01 น. - ID 80716 
1862
17
0
6 กันยายน 2548 22:09 น. - comment id 512318
ช่วงนี้ครูใหญ่เพิ่งกลับมาจากผจญภัยกับควันพิษ ในเมืองหลวง หกวันเต็ม โห เหนื่อย ตังค์ก็หมด คงจนไปตลอดเดือน เขาให้ไปอบรมรับนโยบายใหม่ล่าสุด ผลจากการประเมินว่าเด็กไทยคิด วิเคราะห์ไม่ได้ ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ (เพิ่งรู้เหรอ) ต้องเร่งพัฒนาครูให้ปรับวิธีสอนใหม่ อีกไม่นานครูทั่วประเทศก็ต้องรับการอบรม โปรดทราบ อาจจะได้เจอกับครูใหญ่ เป็นวิทยากร แต่เด็กที่ครูใหญ่สอนน่าจะฉลาดนะ เข้าข้างตัวเอง เพราะครูใหญ่ชอบพาเด็กคิดค้นอะไรแปลก ๆ อยู่นะ
6 กันยายน 2548 22:53 น. - comment id 512337
อ๊ะ .. มาก็ไม่บอก จะได้ต้อนรับในฐานะมาเฟีย เอ๊ย ในฐานะเจ้าถิ่นค่ะ ล้อเล่นหรอก .. จนเหมือนกันค่ะ หิวข้าว ..ไส้จะขาดแย้ว..
6 กันยายน 2548 23:10 น. - comment id 512349
เป็นบัณฑิตคิดฝันสู่วันใหม่ ได้ฝันใฝ่สมหวังทุกครั้งเห็น แต่พอเจอความจริงสิ่งที่เป็น ไม่เหมือนเห็นในฝันที่ฉันมีอัตราสูงมากเลยในปัจจุบันสำหรับการรับสมัครกับคนที่สมัครได้ น่าเห็นใจทุกท่าน ก็เป็นกำลังใจให้เขาทุกคนค่ะ เพราะจริง ๆ ตัวเองก็ยังไม่ได้บรรจุเป็นข้าราชการกับเขาเลย ยังเป็นลูกจ้างเหมือนกัน แต่ไม่คิดสอบ อิอิ
6 กันยายน 2548 23:14 น. - comment id 512355
..เรนมาสวัสดีคุณครูใหญ่นะคะ ..
6 กันยายน 2548 23:21 น. - comment id 512361
น่าสนใจครับครูใหญ่ เป็นบุญสำหรับประเทศ ถ้าสังคมนี้ให้ความสำคัญในการพัฒนาคนจริงๆ แต่ผมฟันธง รออีก 10 ปีข้างหน้าครับ คือ 10 ปีข้างหน้าตอนที่แต่ละคนเห็นว่าการพัฒนาคนของประเทศเราล้มเหลวไม่เป็นท่า และการศึกษาก็เป็นแค่การเรียบเรียงถ้อยคำสวยหรู ไม่มีการปฏิบัติจริง กับคุณภาพชีวิตของครูก็ไม่ได้ดีขึ้นจริงๆ วันนั้นแหละคนจึงจะสนใจจริงจัง แต่ตอนนั้น สังคมไทยก็ไปไกลแล้ว คือเป็นสังคมของขี้ข้าไปแล้ว คนพึ่งตัวเองได้มีไม่มากหรอกครับ
7 กันยายน 2548 09:01 น. - comment id 512408
การเริ่มต้นของชีวิตวัยทำงานเริ่มขึ้นแล้วสำหรับบัณฑิต....
7 กันยายน 2548 09:49 น. - comment id 512424
....จะรออบรม...กะครูใหญ่นะคะ ...จากครูเล็ก...โรงเรียนใหญ่ค่ะ
7 กันยายน 2548 11:20 น. - comment id 512447
อยากรับความอบอุ่น ไออุ่นของความรัก พ่อแม่ได้ฟูมฟัก อุ้มชูดูแล หัวใจของพ่อแม่ คือลูกคนนี้ อยากให้ลูกได้ดี เชิดหน้าชูตา ส่งเสียให้ทุกบาท หยาดเหงื่อและแรงงาน พร่าผลาญพลังงาน สังขารทั้งสองคน หวังในตัวลูกจน ฝากสิ้นทุกอย่าง กลัวพ่อแม่ฝันค้าง ลุกอยากบอก ถึงความรู้สึกข้างใน ว่าพ่อแม่จ๋าถ้าผิดหวังใดๆ ลูกคงต้องกลายเป็นคนชั่วฉล..
7 กันยายน 2548 12:09 น. - comment id 512469
จะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวทำ จะสูงจะต่ำอยู่ที่ทำตัว.... มะกรูดเคยเห็นคำคมนี่...ที่ไหน?ไม่รู้ แต่...มะกรูดว่ามันก็จริง...
7 กันยายน 2548 14:40 น. - comment id 512575
แวะมาเยี่ยครูใหญ่โรงเรียนไม่ใหญ่ค่ะ หายเหนื่อยยังคะ งั้นมาอบรมมัทหน่อยนะคะ อยากย้ายไปเป็นครูบ้านนอกจังค่ะคุณครูใหญ่ เป็นครูเล็กในโรงเรียนเล็กก็ได้ค่ะ มัทก็ไม่ได้เข้าเน็ทกหลายวันแล้วค่ะ ที่บ้านคอมเจ้ง เข้าเน็ทได้เฉพาะที่ทำงานค่ะ คิดถึงคุณครูนะคะ
7 กันยายน 2548 18:39 น. - comment id 512636
ปริญญา ก็แค่หนึ่ง แผ่นกระดาษ ที่ประกาศ ว่าเรานี้ มีความรู้ ใช้เบิกทาง ให้คนเขา เฝ้าเชิดชู ว่าผู้รู้ เป็นบัณทิต ติดวิชา แต่ความจริง สิ่งที่เรา ควรเฝ้าสร้าง เพื่อเบิกทาง ไปสู่ฝัน วันข้างหน้า หาใช่เพียง แค่ใช้ ใบปริญญา สำคัญกว่า คือความดี ที่คู่ตน แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมคับ
7 กันยายน 2548 21:43 น. - comment id 512682
ผมรับปีหน้าครับ ครูใหญ่ ...อุดมการณ์คือบ้านนา อนิจจาต้องมาเลือน ลูกจ้างนายทุกเกลื่อน ใครล่ะจะเตือนพวกเขา... ...เว่ากะเว่าเถาะครูใหญ่ ผมก็เป็นลูกจ้างนายทุนเหมือนกัน..
7 กันยายน 2548 21:46 น. - comment id 512685
แต่นกขุนทองตัวนี้จะกลับไปเมื่อฟ้าสาง และลูกชายจะกลับกินข้าวพร้อมกับแม่
8 กันยายน 2548 00:14 น. - comment id 512733
หยาดเหงื่อเหลือความฝัน ทางสูงชันมั่นปีนป่าย เกือบยี่สิบปีแทบเจียนตาย สุดท้าย ... ตะกาย ท้าทายฟ้า หยาดน้ำตาพราวพร่าดวง สะท้อนช่วงแดดแสบปร่า ปวดเหน็บเจ็บอ่อนล้า ฉันต้องกล้ากร้าวชีวิต เข้ามาทักทายคุณครูค่ะ
8 กันยายน 2548 00:46 น. - comment id 512739
จบมาแล้วก็ต้องดิ้นรนหางานอีก ... ก็ขอเอาใจช่วยบัณฑิตทุกคนด้วยขอรับ สวัสดีขอรับครูใหญ่ แวะมาทักทายขอรับ
8 กันยายน 2548 21:46 น. - comment id 513151
อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง เกิดกำลังใจเลยค่ะ คิดว่าสักวันหนึ่ง ..เราก็ จะต้องเป็นบัณฑิตกับเค้าให้ได้
9 กันยายน 2548 16:20 น. - comment id 513577
17-19 ก.ย.นี้ บัณพิตส่วนหนึ่งต้องทำการสอบ เพื่อเป็นข้าราชการครู ขอเอาใจช่วย ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก คงกำลังรอคนน้อยโรงเรียนเล็ก อยู่เช่นกัน (ฮ่า)
9 กันยายน 2548 16:22 น. - comment id 513580
รีบพิมพ์เพราะมีเวลาน้อย พิมพ์ผิดหลายคำ ข้าน้อยขออภัยด้วยท่านผู้อาวุโส
9 กันยายน 2548 21:36 น. - comment id 513741
ถึงมิตรรักนักกลอนทุกท่าน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
