ณ ราตรีที่คนหลับขยับตื่น ลุกขึ้นยืนเดินย่องเข้าห้องสาว เดาะรหัสปากสั่นเสียงสั้น-ยาว ใจรัวกราวลืมชื่อฝ่ามือเย็น ประตูแย้มเปิดให้เข้าไปย่อง มิค่อยคล่องมืดสลัวตัวไม่เห็น กระซิบแผ่วออมคำอย่างลำเค็ญ ย่องมาเป็นแมวขโมยมีโพยภัย กระหวัดกอดออดอ้อนสมรมิ่ง สองกายอิงแนบฝาดั่งอาศัย อกระรัวตัวสั่นประหวั่นนัย ยังอ่อนวัยกระซิบเผยมิเคยทำ เสียงจิ้งจกร้องทักชักสะดุ้ง ชวนเข้ามุ้งนั่งยิ้มกระหยิ่มขำ ไม่เดียงสาโง่เขลาต้องเข้านำ เคยจดจำนึกบทอยากทดลอง กลั้นใจกอดมือซนไม่พ้นร่าง ต้องเนื้อนางเสน่ห์ท่วมร่วมสนอง หอมกลิ่นกรุ่นผิวสงวนนวลละออง โอบประคองเอนกายที่หมายตา ลมหายใจแทรกดังภวังค์รัก เสียงอึกอักอ่อยออดชวนถอดผ้า เสียงงึมงำพร่าเลือนเจ้าเอื้อนมา ขอสัญญาแค่ถอดนอนกอดกัน ภาพสลัวจันทร์ส่องที่ช่องแตก ตามฝาแยกยลนวลที่ชวนฝัน รัญจวนจิตชิดกายมิอายจันทร์ เยือนสวรรค์ลูบร่างข้างข้างมือ เสียงกระเส่าข้างหูโฉมตรูสั่น ฉอเลาะกันเต็มใจมิไขสือ เสน่หาร้อนเร่าดั่งเขาลือ ร่วมกระพือพิศวาสที่บาดทรวง เอ๊ก.อี่.เอ๊ก เสียงไก่ยั้งใจหยุด มิเร่งรุดโลมเล้าของเจ้าหวง จิตประหวัดหวั่นผจญในผลพวง เหมือนหลอกลวงหวังเคียงแต่เพียงกาย สำนึกนัยมองเห็นความเป็นหญิง แม้นแอบอิงคิดถามหาความหมาย พรหมจรรย์เพียงครั้งหวังทำลาย. ลูกผู้ชายอย่าทำข่มสำรวม มิรบเร้าเคล้านวลทบทวนฝัน นอนกอดกันเสื้อผ้ามิหาสวม แยกเรื่องรักความใคร่.ไม่กำกรวม แม้จะท่วมด้วยฤทธิ์กฤติยา เอ๊ก.อี่.เอ๊ก.เสียงกระชั้นใกล้วันใหม่ ต้องลาไกลคลาดแคล้วไปแล้วหนา คืนยินยลบนวิมานที่ผ่านมา ยังเหลือค่าความสาวไร้คาวชาย กาลเวลาเลี้ยวลดทศวรรษ คนจรจัดเจอนางที่ห่างหาย กุมมือมั่นปากอิ่มรอยพริ้มพราย บอกความหมายมิตรภาพตราบนิรันดร์ เป็นเพียงแค่เศษคนชอบปล้นใจ แล้วจากไปเรียงร้อยแต่รอยฝัน ช่วงชีวิตผันผ่านมานานวัน มิอาจปั้นชีวิตอย่างคิดเอา บทสรุปโจรปล้นใจบอกไว้ว่า ควรรู้ค่ารักงาม.หยุดความเขลา รักหรือใคร่ดีชั่วอย่ามัวเมา ความรักเรา คือการให้..ใช่.ครอบครอง....@
4 กันยายน 2548 20:35 น. - comment id 511509
บทสรุปโจรปล้นใจในวันนี้ คือหลีกหลี้หนีห่างเส้นทางฝัน เคยร่วมเรียงเคียงใกล้ไว้ใจกัน กลับไกลกันนั้นใช่ไหมในความจริง น้ำชาสักแก้วน่าจะดีนะค่ะอาจารย์ แก้เจ็บคอค่ะ อิอิ แต่เอ อาจารย์หนูเปลี่ยนเป็นโจรตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย อิอิ (บทนี้หนูไม่เคยอ่านค่ะ)
4 กันยายน 2548 20:58 น. - comment id 511519
โทรเรียก 191 เร็ยๆ โจรปล้นแล้วจ้ะ อิอิ......
4 กันยายน 2548 21:30 น. - comment id 511535
มาอ่านกลอนของท่านผู้เฒ่านะคะ และมาร่วมตริตรองในความหมายของกลอนบทนี้ค่ะ
4 กันยายน 2548 22:13 น. - comment id 511553
แบบเรนรู้ด้วยดิคะ ...ว่า.. .คุณลุงของเรนต้องเป็นผู้ชายในแบบที่เรนคิด .. ผู้ชาย..ในความรู้สึกของเรน.. คือภูเขาที่มั่นคง .. และหนักแน่น.. เป็นสุภาพบุรุษ.. และจะไม่ทำร้ายผู้หญิง..ที่อ่อนแอกว่าแน่นอน.. ม่ายรู้ดิคะ.. มัยเรนภูมิใจในตัวคุณลุงจัง.... .. เรนชอบบทกวีอันนี้ที่สุดด้วยดิคะ.. .....
4 กันยายน 2548 22:28 น. - comment id 511560
เรนอยากให้ผู้ชายทั้งโลก..เป็นแบบนี้จัง.... แบบอย่ามองผู้หญิงเป็นเพียงวัตถุทางเพศ..เท่านั้น.. ปกป้อง..และให้เกียรติ อย่าทำร้ายความรู้สึก..ที่เธอให้.... เรนชอบบทกวีชิ้นนี้จัง.. .. เรนขออนุญาตเก็บในไดฯของเรนนะคะ.... แว้ปป.. แบบเรนกลับมาบอก..คุณลุงอีกครั้ง..เรนคิดถึงพี่ปรายนะคะ..
4 กันยายน 2548 22:29 น. - comment id 511562
5 กันยายน 2548 00:05 น. - comment id 511596
อิอิงดงามเจ้าค่ะ
5 กันยายน 2548 01:07 น. - comment id 511607
สวัสดีค่ะคุณผู้เฒ่า... เคยได้ยินเรื่องเล่าจากคนๆ หนึ่ง เล่าถึงช่วงหนึ่งของชีวิตวัยเยาว์ที่ยังไม่เดียงสานัก ... ว่าชีวิตที่เคยทำตามเรื่องที่ได้ยินได้ฟังมา... พอกาลผ่านล่วงเลยไป เมื่อนึกถึงช่วงนั้นของชีวิต ก็ได้แต่ยิ้มขำ..ว่าวันนั้นได้กระทำอะไรที่ตลกๆ ลงไปได้อย่างไรกัน... เรื่องโจรปล้นใจที่ได้อ่านวันนี้ คงคล้ายเรื่องหนึ่งที่ขำๆ ได้เช่นกันนะคะ... แล้ววันนี้ หากคุณผู้เฒ่าได้พบเธอคนนั้นอีกครั้ง จะจำกันได้ไหมคะนี่ มันคงผ่านมาหลายปีเต็มทีแล้วใช่ไหมคะ... แต่ก็เชื่อว่าเป็นวิถีของวัยรุ่นยุคก่อนเท่านั้น... ปัจจุบันนี้สิ ปรายว่ามันน่ากลัวมากนะคะ เพิ่งได้ยินข่าวทางทีวี เมื่อ 2-3 วันก่อน ที่เด็กผู้หญิงชั้นม.2 หนีโรงเรียนไปมีสัมพันธ์กับเด็กชายวัยไล่เลี่ยกันที่คอนโด โดยมีเพื่อนผู้ชาย 3-4 คนของฝ่ายชายรู้เห็นเป็นใจด้วย แถมใจดีไปซื้อยาคุมแบบฉุกเฉินมาให้เด็กผู้หญิงกินด้วย... ที่เป็นเรื่องดังขึ้นมาเพราะชาวบ้านกลัวจะเป็นกรณีรุมโทรม จึงแจ้งตำรวจให้มาดู... แม้นเด็กหญิงคนนั้นยืนยันว่าเต็มใจ และยุ่งกับแฟนหนุ่มเพียงคนเดียว เด็กชายคนนั้นก็คงเจอข้อหาพรากผู้เยาว์อยู่ดี... เดี๋ยวนี้โลกเปลี่ยนแปลงเร็ว จนไม่เชื่อว่าจะเกิดอะไรขึ้นได้มากมายบนโลกใบนี้... ก็มาบ่นๆ เหมือนเดิมค่ะ หายไปจากบ้านกลอนตั้ง 10 วัน บ่นให้สาใจกันไปข้างหนึ่ง... ขอบคุณค่ะที่อนุญาตให้มาบ่นได้ (ถือโอกาสลักไก่ซะเลย)... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
5 กันยายน 2548 10:50 น. - comment id 511637
๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ....แว๊ป...มาดู โจรปล้นใจค่ะ...ได้ข้อคิด ดี ๆ เยอะเลย ..พี่ชายตัวโต...ที่ใจดี .... ทำงานหนัก รักษาสุขภาพด้วยนะ ห่วงใย และคิดถึงมากมายเลยค่ะ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏ ๏ - ๏
5 กันยายน 2548 13:41 น. - comment id 511725
บทสรุปโจรปล้นใจบอกไว้ว่า ควรรู้ค่ารักงาม.หยุดความเขลา รักหรือใคร่ดีชั่วอย่ามัวเมา ความรักเรา คือการให้..ใช่.ครอบครอง....@ ชอบจังค่ะบทนี้ ก็ปล้นใจไปแล้วยังไม่ได้เลยค่ะ จะเอานี่นา ไม่ได้ทำไงคะ คิดแบบโจรคนนี้ไม่ได้ด้วยสิคะ อิอิ ช่วยสอนโจรอ่อนหัดทีค่ะ
5 กันยายน 2548 13:55 น. - comment id 511739
สวัสดีค่ะ คุณครู มาส่งความคิดถึง ระลึกถึง... รักษาสุขภาพด้วย....
5 กันยายน 2548 14:15 น. - comment id 511753
ปล้นสะดมหัวใจใส่พวงร้อย คงจะได้ไม่น้อยห้อยข้างฝา พรหมจรรย์ไม่เอาไปทำยา เอาหัวใจเป็นของข้าก็แล้วกัน โจรประเภทนี้...ยังมีเหลืออีกเร๊อะ ในพศ.นี้
5 กันยายน 2548 15:25 น. - comment id 511789
โจรปล้นใจ ว๊า เราก็นึกว่าเป็นโจรปล้นสวาทซะอีก ลุ้นแทบใจจะวาย ..เฮ้อ ครูนะครู เดี๋ยวเขาว่าไม่เป็นมวยหรอก อิอิ ริเป็นโจรปล้นใจแต่ไร้ท่า หมดน้ำยากลับตัวมัวสงสาร มิได้ใจกลับมาพาร้าวราน กลับถึงบ้านมือเปล่าเศร้าใจแทน อิอิ แหม เสียดายจัง เฮ้อ เสียดายจัง
5 กันยายน 2548 15:41 น. - comment id 511793
.. ที่ไหนมีธนาคารหัวใจมั่งครู.. ..เวลาปล้น จะได้กลับมาหลายใจ เอ๊ย หลายๆใจหน่อยน่ะค่ะ.. ..สบายดีนะคะครู ไม่ได้เจอครูนานเลย..
5 กันยายน 2548 15:43 น. - comment id 511796
..อีกนิด.. ความรักเรา คือการให้..ยืมไปครอง... 555 ถึงเวลาต้องคืน มะคืน จะปล้นคืน อิอิ .. ..
5 กันยายน 2548 18:31 น. - comment id 511838
มาดู...ผู้เฒ่า..เป็นโจร....สงสัย..ต่อไปนี้..ลูกศิษย์...คงต้องมีคนคุ้มกันแล้วล่ะ...กลัวโจรปล้นใจ...นะคะ...คุณคู....
5 กันยายน 2548 19:45 น. - comment id 511857
เอ! อ่านแล้วรู้สึกเหมือนจะไปปล้นเฉพาะความฝัน จะสำเร็จหรือเปล่านี่ เรื่องแบบนี้เคยเห็นแต่ในหนังนะครับ เข้าไปหาน้องสาวแสนสวย แต่ต้องซวยเพราะตื่นเช้าคนที่นอนด้วยกับพี่สาวที่เหี่ยวยานไปซะนี่
5 กันยายน 2548 20:10 น. - comment id 511868
ผมก้อว่าแล้ว น่าจะนานแล้วนะครับ ท่านผู้เฒ่า เอ.. สมัยหนุ่ม ๆ ป่าวคับ คงจะหลายปีเน๊อะ (แซวเล่นคร๊าบ)
5 กันยายน 2548 21:52 น. - comment id 511914
ผมมาเยี่ยมครั้งนี้ครั้งที่สองแล้วครับ ครั้งแรกจะคอมเม้นท์ สายหลุดไปเสียก่อน ว่าค่ำๆจะมาคอมเม้นท์ครับ ขนาดเขียนนานแล้ว นะเยี่ยมครับ หวังว่าสบายดีนะครับรักและคิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
5 กันยายน 2548 23:14 น. - comment id 511958
คุณตูน..ดีหรือเลว อยู่ที่สังคมส่วนใหญ่กำหนด จะเป็นโจร หรือเทพบุตรก็เช่นกัน ผมก็ไม่ต่างจากคนอื่น เพราะอยู่ในสังคม บางครั้งก็เป็นโจรนะ..แต่ก็กับ โจร เท่านั้น คุณน้ำแข็ง เสียดายที่ไม่ได้พบกันที่นครปฐม..อยากปล้นแว่นตาเอาไปทิ้ง.. คุณยังเยาว์.กลอนนี้เขียนนานแล้วครับ.จำได้ว่า ไปเขียนที่เกาะเล็กๆ แห่งหนึ่ง ของพม่า แถวๆเกาะสองน่ะครับ..ข้ามไปพักผ่อน บ้านพวก วันหยุด.. คุณทิกิ กาแฟใส่น้ำตาลเพิ่มให้ผมอีกหน่อยนะครับ..ชนแก้วได้ คุณร้อยฝัน..พักนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาดูคุณเขียนกลอน แต่ครั้งสุดท้ายที่อ่าน จำได้ว่า เก่งมากแล้ว..รับปริญญาอย่าลืมเลี้ยงนะครับ.. คุณเสื่อกก..ไม่ได้พบกันหลายวัน บ่นเก่งขึ้นนะ..ตอนอยู่ในเรือไม่เห็นบ่นอะไรเลย สังคมของคนก็แบบนี้แหละ มีเรื่องราวอีกมากที่ประหลาดๆ..ในบางแง่มุม ยุคนี้คนส่วนใหญ่ ความคิดกว้างไกล..เนื่องจากเทคโนโลยี่ทำให้คนฉลาดขึ้น วันนี้ถ้าเรารู้จักฟอกจิตใจตัวเองให้กระจ่าง.แล้วมองทุกอย่าง แบบมีเหตุมีผล ก็ยากที่ จะมีสิ่งเลวร้ายใดๆ มากล้ำกรายเรา.. อย่ากำหนดตัวเอง..ถ้ายังอยู่ในสังคมมันเป็นการยาก.. น้องสาว..รู้สึกแจ่มใสนะ..ว่างๆซื้อตั๋วรถไฟ ให้บ้างซิ..ไม่ได้นั่งมาเป็นปีแล้ว.. ศิษย์เกเร..กลับมาเขียนกลอนได้แล้ว.ตัดหญ้าเที่ยวนี้ ผ่านไปจะเลี้ยงข้าว ซักสองชาม ความทุกข์หรือสุข..มันอยู่ที่ใจ บางอย่างเมื่อคิดแล้วไม่สม ปรารถนา ก็ให้คิดว่าเป็นเรื่องธรรมดา..ควรอยู่เพื่อตัวเราและคนที่รักเรา ชีวิตถึงจะมีความสุข คุณมะกรูด..ไม่ค่อยได้คุยกัน ผมเข้าเนตน้อย.แต่ก็ระลึกถึงเสมอๆ รักษาสุขภาพเช่นกันครับ คุณฤกษ์..โลกเราน่ะ มีความแปลกประหลาดอีกมาก บางทีการมองเรื่อง ราวอะไรสักเรื่อง..อาจจะต้องใช้เวลาและความคิดค่อนข้างมาก บางอย่าง มันไม่ชัด แต่สักวันก็จะต้องกระจ่าง อยู่ที่ตัวเราแล้วล่ะ คุณอุ๊..สงสัยวันนี้อ่อนดีกรี..มวยน่ะไม่เป็นหรอก แต่มะเหงกถนัดแน่ๆ กลอนน่ะเขียนบ้าง..เบื่ออะไร หรือจะเท่าเบื่อตัวเอง..ตั้งแต่เป็นคุณนาย ร้านคอมฯนี่..ลืมพลพรรคเลย นับแบงค์เพลินหรือ เดี๋ยวส่งกะปิ ไปให้นะ คุณรดา..หายไปนานนะครับ ว่างแล้วก็กลับมาเขียนกลอนกัน.. ใกล้จะจบแล้ว ก็ขยันให้มากๆ หัวใจน่ะของเรา ใครจะปล้นจะชิง มันอยู่ที่ตัวเราเอง พระเจ้าสร้างมาให้คนละหนึ่งสมองเท่ากัน.. แต่การใช้นั้นต่างกัน ขนาดและรอยหยักก็ต่างกัน.. ผู้รู้ จึงจะเป็นผู้เจริญ คุณตุ้ม..ก็เป็นโจร ก็บอกว่า โจร ไม่อาจและเคยว่า ตัวตนเป็นพระเอก เนื่องจากไม่ชอบแต่งตั้งตัวเองให้ดูดี ว่าแต่จะให้ใครมาคุ้มกันเหรอ..แค่เข็มฉีดยา ผมก็กลัวแล้ว..ไม่ต้องหรอก.. คุณชัยชนะ..ระลึกถึงคุณบ่อยๆนะ..แต่ผมเองก็งานมาก เลยไม่ค่อยได้ สนทนากัน..เรื่องนี้จริงมากกว่า เรื่องจากในวัยเด็ก บางอย่างมักทำอะไร ผิดปกติไปจากความน่าจะเป็นได้ไม่ยาก คุณไวยากรณ์..นึกขำดีนะครับ เรื่องนี้ไม่ต่ำกว่า 30ปี..สมัยก่อนความเจริญ ยังน้อย..เด็กสมัยนั้นโตช้าทุกอย่าง..เรื่องทำนองนี้ ค่อนข้างรู้กันน้อยด้วย อยากรู้อยากเห็น แต่ความกล้า น้อยกว่าเด็ก ยุคนี้ครับ คุณแก้วประเสริฐ..พักนี้ยุ่งครับ ไม่ค่อยมีเวลาเขียน เดี๋ยวต้องออกไปทำงานอีกแล้ว จากกันที่นครปฐม ยังระลึกถึงเสมอครับ.หวังเป็นอย่างยิ่ง ว่าจะได้พบกันอีก รักษาสุขภาพนะครับ ตัวซน..สมัยนี้นะ หญิง-ชาย เท่าเทียมกันในทุกด้าน..เราไม่อยากให้ตัวซน คิดว่า..เกิดเป็นผู้ชายต้องแบบนั้น ผู้หญิงต้องแบบนี้นะขอเพียงว่า.. ตัวของเรา ทำให้ดีที่สุดให้ปฎิบัติง่ายๆ ศีล 5 ..ระวังให้ผิดน้อยที่สุด ในแต่ละวัน ก็ใช้ได้แล้วเราไม่ได้บอกว่า ไม่ให้ผิดเลยนะ..ต้องเลือก ตามความเหมาะสมด้วย บางครั้งสภาพสังคม.ทำให้เราเลือกไม่ได้ก็มี.. เราไม่ใช่คนดีอะไรหรอก..กับคนร้าย บางครั้งเราก็ร้าย..แต่สำหรับตัวซน ถึงจะร้ายกาจ กวนกาละแมไปบ้าง..เราก็ไม่เคยคิดว่าอะไร เนื่องจากวัยของ ตัวซน ยังต้องเรียนรู้..และต้องอยู่นาน..สิ่งที่เราทำให้ได้ คือ แนะนำ สิ่งที่ เป็นประโยชน์ ในอนาคต สำหรับตัวซน..แม้มันจะเพียงเล็กน้อย แต่เราถือว่า บ่อยๆครั้ง ย่อมซึมซับได้..ตั้งใจเรียนนะ เป็นคนดีของ คนที่รักเรา..และสังคม.. สวัสดีทุกท่านครับ ขอให้ทุกท่านมีความสุข..
7 กันยายน 2548 16:51 น. - comment id 512619
ความรักเรา คือการให้ใช่ครอบครอง.....งดงามค่ะ มาสวัสดีค่ะ.....อิอิ....มาช้าอีกแระ..........
9 กันยายน 2548 11:46 น. - comment id 513401
คำเตื่อน อายุต่ำกว่า18ปีบริบูรณ์เหรอเด็กกว่า ห้ามอ่านนะเจ๊า อิอิ
22 ตุลาคม 2548 20:01 น. - comment id 533125
เข้ามาปล้นภาพ..หุหุ เร็ว นี้ ถ้ามีโอกาสจะเอามฉายอีก