ดินไทยก็เหลืออยู่แค่นี้ จะถอยร่นหลบหนีไปไหนได้ กี่ร่างปู่ย่าตายาย พลีกายแลกไว้เพื่อแผ่นดิน ขวานทองครองมากี่โคตรเหง้า ไทยเอาเลือดแลกมาทั้งสิ้น ผีปู่ผีย่าน้ำตาริน ลูกหลานในแผ่นดินฆ่ากันเอง หรือที่อยู่ทุกวันยังไม่สุข ระทมทุกข์ควันโขมงจึงโฉงเฉง กินไม่อิ่มนอนไม่หลับจึงนักเลง ถกกางเกงถีบอก ชกปากกัน การเมืองก็ยุ่งยุงตี แพะจริงแพะผีปลุกปั้น จริงเท็จลวงลือสารพัน เหลือใครให้หันพึ่งพา อัศวินขี่ม้าตาบอด แกว่งไกวสุดยอดดาบฟ้าผ่า ควบตะบึงหนึ่งยอดอาชา พสุธาสะเทือน..ตามฝีเท้า ไม่พักกินพักเหนื่อยจนม้าตาย ใจหน่ายตัวล้าอ้าปากหาว เจ้าเพื่อนยากล้มนอนสันหลังยาว จบเรื่องราวของมัน..ไม่ควรเป็น พินิจดูร่างเพื่อนที่นอนนิ่ง จึงเห็นสิ่งไม่เคยมองให้เห็น สองตาแมลงตอมแสนลำเค็ญ เพื่อนไม่เห็นโลกมาตั้งนานแล้ว ไร้ตาใส่ใจดูแลเพื่อน คิดจะเคลื่อนมหาสมุทรและเกาะแก้ว แค่ป่าเล็กเล็กก็หลงแล้ว ทะแกล้วคิดหวังชนะข้าศึกใด
..สายลมทะเล.. 20 ส.ค. 2548 04:01 น. - ID 80010 
771
0
0
15 ตุลาคม 2548 22:27 น. - comment id 527734
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
