มัชจุราช เอาความตาย มายัดเยียด ความเจ็บปวด เบียดเสียด จนกลัดกลุ้ม รักกลวง ลวงโลก ที่เร้ารุม เริ่มแอบซุ่ม หลบลี้ หนีหน้าไป เพื่อนยาก มากหน้า เคยปรากฏ พอเสื่อมยศ หมดประโยชน์ เริ่มเฉไฉ ธุระยุ่ง โน่นนี่ ทุกทีไป เวลาอาจ มีให้ วันสุดท้าย หนังสือธรรม คำสอน เก่าเก็บหิ้ง มรดก ทอดทิ้ง แต่ครั้งไหน ใกล้ตัว แค่เอื้อม กลับห่างไกล ถึงเวลา ได้ใกล้ ใกล้เสียที นอนหายใจ รวยริน อยู่โดดเดี่ยว โลกทั้งโลก เราคนเดียว อยู่ที่นี่ มีพระธรรม นำทาง หลายราตรี หลับตาลง คืนนี้ อาจหลับนาน
..สายลมทะเล.. 20 ส.ค. 2548 03:46 น. - ID 80000 
984
0
0
15 ตุลาคม 2548 22:19 น. - comment id 527722
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
