มีแก้วอยู่หนึ่งใบ ฉันพอรู้น้ำเท่าไรจะไม่ล้น สายป่านโยงว่าวลอยลมบน รู้อย่างไรจะไม่หล่นหรือขาดคว้าง ใจเธอหนอใจเธอ ที่โยนหินเก้อเก้อเพื่อถามทาง ดูมากไปน้อยไปซะทุกอย่าง ไม่เคยเจอตรงกึ่งกลางที่พอดี ก็หวังแค่คำชมให้ชื่นใจ ไม่เคยคิดหวังอะไรมากกว่านี้ แต่กลับดูน่าขำไปในบางที และบางครั้งเหมือนจะมีแอบอาเจียน ตรงไหนเล่าตรงกึ่งกลาง ที่หวานวางแล้วเธอไม่คลื่นเหียร ก็ลองดูหมดทุกทางอย่างพากเพียร หวังจะเขียน..ให้เพราะเพราะ พอเหมาะ..พอดี
19 สิงหาคม 2548 23:05 น. - comment id 506114
หวังถามทางสร้างรักอีกสักหน ในกมลของเธอจะเจอไหม อยากจะรู้กึ่งกลางที่ว่างใจ ของเธอนั้นอยู่ตรงไหนในความจริง ชอบจัง โดนใจค่ะ
20 สิงหาคม 2548 01:14 น. - comment id 506142
โอะโอ่ ..
21 สิงหาคม 2548 09:39 น. - comment id 506550
ชงอะไรใส่น้ำตาลหวานไม่จัด เพียงใช้ตัด หรือเจือจาน ต้านความขม จะหวานมากหรือน้อย ไม่ค่อยนิยม ใครจะชม หรือหว่านหวาน ปล่อยผ่านไป เป็นแนวขำ ทำเล่น เพราะเส้นตื้น ไม่แข็งขืน ฝืนดื่มด่ำ ทำอ่อนไหว ขนมหวานไว้ทานเล่นตามเป็นไป จะอิ่มหนำอย่างไร ยังไม่รู้
21 สิงหาคม 2548 12:01 น. - comment id 506585
แน่ะ..โดนใจคุณผู้หญิงไร้เงาด้วย (ท่าทางจะมาตอนกลางคืนนะครับเนี่ย ถึงได้ไร้เงา) ลักษณ์..อ๊ะอ่า.. ละองละมั่ง หวานมากไปน้อยไปไม่เข้าท่า เพิ่งรู้ว่าเขาไม่ชมนิยมหวาน งั้นพอแล้วหวานไม่ใส่เขาไม่ทาน เปลี่ยนแนวหวานเป็นขำขันคงมันส์ดี ี