ฉันวันนี้ช่างโง่นัก เฝ้าครวญรักที่จากไปแลไม่หวน เหมือนเด็กน้อยร้องไห้เฝ้าคร่ำครวญ ชี้ชวนเอาดวงจันทร์มาไว้ครอง ดวงจันทร์ที่มีนภวิถี ปรากฏรัศมีให้เห็นอยู่เสมอ แต่คนรักที่จากไปไม่เจอะเจอ เปรียบกับเธอที่หายไปไร้ร่องรอย จะร้องไห้คร่ำครวญอย่างไรไม่เป็นได้ เหมือนคนตายจากไปแล้วไม่คืนถิ่น แต่ดวงจันทร์ยังปรากฏให้เห็นเป็นอาจิณ เป็นนิจสินตราบนั้นนิรันดร์กาล
16 สิงหาคม 2548 21:42 น. - comment id 504456
จันทร์ที่อยู่บนฟ้า ก็คงมิปรารถนาจะถูกผู้ใดครอบครองกระมังคะ จึงยวนใจอยู่เช่นนั้น ..
16 สิงหาคม 2548 23:25 น. - comment id 504511
แย่หน่อยนะคะ แต่บางครั้งคำว่าเป็นไปไม่ได้เราอาจจะคิดไปเองก็ได้
17 สิงหาคม 2548 05:15 น. - comment id 504532
ความหมายลึกซึ้งดีจัง ขอชมเชยครับ
17 สิงหาคม 2548 09:32 น. - comment id 504582
กลอนเพราะค่ะ
17 สิงหาคม 2548 10:32 น. - comment id 504602
เอ...กระต่ายน้อยหมายจันทร์หรือป่าว..อิอิ...น้ำลดแล้วจ๊า..แต่ได้บาดแผลมาเป็นที่ระลึก....
17 สิงหาคม 2548 11:17 น. - comment id 504644
ได้แต่มองแต่มอง ไม่รู้จะทำอย่างไร รู้แก่ใจว่าคงทำได้แค่นั้น แบบนี้หรือเปล่าคะ ^_^
17 สิงหาคม 2548 11:34 น. - comment id 504672
พรุ่งนี้ยังดีดวงตะวันค่ะ
17 สิงหาคม 2548 12:38 น. - comment id 504722
ความโง่ย่อมมาก่อนความฉลาด แต่อย่าพลาดเป็นครั้งที่สองนะครับ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2548 12:38 น. - comment id 504724
แต่งได้ดีจังค่ะ ความหมายก็ดี
17 สิงหาคม 2548 12:49 น. - comment id 504735
มาเป็นกำลังแรงใจ
17 สิงหาคม 2548 18:25 น. - comment id 504958
ต้องมีสักวัน...ต้องมีสักวัน ท่องคำเติมฝัน.. แต่ เอ..นามแฝงคุณมันคันดีจัง
18 สิงหาคม 2548 16:42 น. - comment id 505564
ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ ที่กรุราแวะทักทายและให้ข้อคิดกำลังใจค่ะ