ฉันยืนได้ ฉันอยู่ได้

ไรไก่

ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะอ่อนแอขนาดนี้
อยู่ดีดีชีวีทำไมทำไมมาแปรผัน
เคยหัวเราะ สนุกสนานเริงร่าทุกวีทุกวัน
กลับผกผัน ซึมเศร้า เหงา เหงา หัวใจ (อ๊ะ)
พี่พี่น้องน้องเพื่อนฝูงมากมายรายรอบ
รักชอบพักพิงพึ่งพาอาศัย
มีสุขสนุกสนานทุกทุกวันไป
เหตุไฉนใยตัวฉัน(หัวใจ)จึงผันแปร
คงเป็นเพราะหัวใจเริ่มหวั่นไหว
กับใครที่เดินผ่านเข้ามาทัก
เข้ามาพร้อมกับการทำให้อกหัก
รักชะงัก ดับสลาย ล้มทั้งยืน
ไม่เคย ไม่เคย ร้องไห้ให้ใครได้เห็น
แต่คราวนี้จำเป็นเพราะหัวใจอ่อนล้า
คนที่คิดว่ารักมาหันหลังจากไปไม่อำลา
เขาคิดว่าทักเล่นเล่นไม่เห็นเป็นเรื่องจริง
ฉันคิดเอง รักเอง แสนช้ำจิต
จึงทำให้ชีวิตที่สดใสกลับหม่นหมอง
ต่อไปนี้จะไม่เศร้า ไม่เหงา น้ำตานอง
ไม่ขอร้อง ให้มารักไม่ต้องมาใส่ใจ
จะเดินตามทางของฉันที่วาดฝันไว้
ไม่มีใครคอยเฝ้ามองหรือห่วงหา
ฉันยืนได้และทำได้ไม่อาศัยใครเมตตา
คอยดูนะ ฉันคนนี้ มีชีพอย่างทนง
ทางใครทางมัน ชีวิตของใครก็ของมัน
ไม่ผูกพัน ห่วงใย ทิ้งมันไปไหลกับสายฝน
เริ่มชีวิตใหม่กับใครอีกสักคน(หาคนใหม่เนาะ)
คงไม่อับจนจะหาไม่ได้อย่างนั้นเชียว