สายลมพัดผ่านหวิวโดนหน้า ท้องฟ้าเจิดจรัสสดใส ใบไม้ร่วงหล่นที่ละใบสองใบ เห็นแล้วเศร้าใจเหลือทน ผู้คนช่างมากมายอยู่รอบข้าง ทำไมยังคงอ้างว้างสับสน ท้องฟ้าเจิดจรัสใช่จะมืดมน ใจเราหมองหม่นลงทุกทีทุกที แค่เขาไม่เห็นคุณค่าก็เท่านั้น แปลกเหมือนกันทำให้ใจถึงหวั่นไหว ช่างเขาเถอะ..ปล่อยเขา.ช่างเขาปะไร ไม่ถึงตาย..อย่า.เสียใจ เดียวเสียฟอร์ม
ไรไก่ 15 ส.ค. 2548 14:36 น. - ID 79771 
856
4
0
15 สิงหาคม 2548 19:19 น. - comment id 504035
หน้าส่วนตัว
อย่าทำใจเสียใจคล้ายใบหญ้า
ลมพัดมาหวีดหวิวปลิวไสว
ใบไม้ร่วงปลิดขั้วมัวเศร้าใจ
แล้วคนใยอ้างว้างกลางหมู่คน
ฟ้า........นั้นจ้องส่องสว่างกลางใจ........ฟ้า
หม่น....ท้องฟ้าอย่าพาใจให้หมอง.....หม่น
คน......เขาเมินเมินเขาไปช่างใจ.......คน
หมอง.......ก็ทนอย่าจนใจไม่มัว......หมอง
15 สิงหาคม 2548 21:02 น. - comment id 504084
แวะมาทักทายฮะ กลอนเขียนดีนะคับ
15 สิงหาคม 2548 21:44 น. - comment id 504103
สายลมโบยโบกพลิ้ว............ไปมา พัดสะดุดตาต่อตา................สบแพร้ว ฟอร์มเอ๋ยช่างทุกครา..........ทำเสงี่ยม ยามเมื่อลมผ่านแล้ว............จึ่งชะแง้เงาลม อาการนี้เลยครับ แหะๆ
16 สิงหาคม 2548 11:31 น. - comment id 504197
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
