...เวิ้งว้างที่กลางใจ...

ค้างคาวคืนคอน

...ทะเลใจว่ากว้าง            ลึกนัก
มิเท่าทะเลรัก                  ที่ช้ำ
รุนแรงกว่าเกินผลัก        หลายเท่า 
เพียงคลื่นรักซัดซ้ำ          ยิ่งย้ำใจหมอง            
    มองทะเลเหว่ว้า           เหงาจิต
ขาดคู่แอบแนบชิด           อยู่ข้าง
วันแรกเริ่มสนิท              คราหนึ่ง
กลับเปลี่ยวเหงาเงาร้าง    ห่างให้ครวญหา
    ลมพาพัดคลื่นซ้ำ          ชายหาด
ดังซ่าชัดมิขาด                  ยิ่งแล้ว
คิดถึงมิ่งสวาท                  โฉมแม่ นางเอย
เคยคู่กลับคลาดแคล้ว      แหย่เย้าหยอกยวน
    ครวญตามลมคลื่นน้ำ   ทะเล     
เหมือนว่ามาคอยเท         ถ่ายให้
ความรักใคร่ซวนเซ         แตกต่าง
กลัวห่างจนเกินใกล้         หยั่งได้นักหรือ
   ไกลนักมือไขว่คว้า         เกินถึง
หดหู่เกินจะดึง                  เหนี่ยวไว้
เหลือเพียงแต่จิตตรึง        แนบแน่น
เพรียกกู่หาถึงไร้              ร่างน้อยคอยชม
    ลมใดไหนเท่าเจ้า         ลมรัก
พาแว่วเสียงใครทัก          แต่น้อย
แรงซัดคลื่นโถมหนัก        เริงร่า
ลมต่างเราเหงาสร้อย         หม่นเศร้าโศกศัลย์...