หยาดพิรุณ............หยดฝนหล่นเป็นสาย หยาดโปรยปราย...ฟ้าสั่งหลั่งรินใหล หยาดน้ำตา............หยาดฝนปนกันไป หยาดน้ำใส............ใยคละเคล้าเฝ้าปะปน ฝนเอ๋ย........สายฝนพรำพรำ ฝนเอย.......เดินย่ำเปียกฝน ฝนเอ๋ย.......หนาวเหน็บพิกล ฝนเอย.......พาหม่นอุรา สายฝน........โปรยหล่นเป็นสาย สายฝน........พร่างพรายเต็มหน้า สายฝน........ปนคราบน้ำตา สายฝน........หลั่งมาล้างใจ เปียกแล้ว....น้องแก้วเปียกฝน เปียกแล้ว....หน้ามนร่ำให้ เปียกแล้ว....หายเศร้าหรือไร เปียกแล้ว....หทัยใยครวญ ฝนหยุด........สะดุดใจใยเปียก ฝนหยุด........ใจเพียกใยเรียกหวน ฝนหยุด........หวั่นใหวใจรัญจวน ฝนหยุด........เนื้อนวลยังเปียกปอน ....เดินย่ำเปียกฝน ....คราฝนพรำ...
เพียงเพ็ญ 8 ส.ค. 2548 15:02 น. - ID 79505 
1987
4
0
8 สิงหาคม 2548 15:15 น. - comment id 501195
สายฝนเอย ..... ช่วยทำให้คนบอบช้ำชะล้างน้ำตาและความเศร้าออกจากหัวใจ สายฝนเอย .... รินหลั่งมาเถิดหากใครคนนี้ร้องไห้มีน้ำตา .. สายฝนเอย ... ฟ้าจะสดใสหากเจ้าจากไป เช่นฟ้าหลังฝน ... เข้าใจในอารมณ์ ว่าขื่นขมเพียงไหน มาอยู่เคียงข้างเพื่อห่วงใย เป็นกำลังใจให้เธอได้ก้าวเดิน แวะมาทักทายและให้กำลังค่ะถ้าอ่อนแอหันมาทางนี้จะมีรอยยิ้มและความหวังดีให้เสมอ ปล: อินค่ะอิน อินมาก ๆ
8 สิงหาคม 2548 16:08 น. - comment id 501230
สวัสดีคุณ ทะเลใจค่ะ ขอบคุณสำหรับคำทักทายและกำลังใจ แค่เพียงสายฝนดลใจ แค่เพียงร่ำให้ตอนตากฝน แค่เพียงน้ำตารินรดใจตน แค่เพียงหนึ่งคน...อารมณ์นี้ที่พ้อมา หลังฝน ฟ้าใสสด......หรือ หลังฝน ใจดื้อถือทิฐิ.....แรงหนา หลังฝน เหลือเพียงคราบ...น้ำตา หลังฝน ท้องฟ้าใย..................สีเทา เดียวดายท่ามกลางสายฝน หลังฝนมีคนเดินมาปลอบ ดีใจหัวใจเริ่มชมชอบ กล่าวคำตอบไป..ว่า ขอบคุณ ..นะคะ
8 สิงหาคม 2548 17:45 น. - comment id 501272
แวะมาอ่านค่ะ ฟ้าหลังฝนสดใสนะคะ แม้ตัวเปียกแต่ก็เย็นสบาย เพราะว่าหัวใจมีไออุ่น
8 สิงหาคม 2548 17:56 น. - comment id 501286
ระวังจะไม่สบายนะคะ
9 สิงหาคม 2548 02:07 น. - comment id 501436
หยดน้ำตา รินหล่น จนเป็นสาย หยาดโปรยปราย ร่วงหล่น บนเวหา หยดน้ำฝน รินรด หยดน้ำตา หยาดน้ำฟ้า ร่วงคละเคล้า เฝ้าปะปน พร่างพรม พรมพร่าง กลางสายฝน ท้องฟ้าหม่น หม่นหมอง ต้องสายฝน พรำพรำ เย็นย่ำ ฝนเปียกตน ร่วงหล่น หล่นร่วง สู่ห้วงใจ อย่าร้องไห้ หน้ามน อย่าร้องไห้ เศร้าเพียงไร หน้ามน อย่าตรมเศร้า เปียกหรือแห้ง แห้งหรือเปียก ต้องเลือกเอา ครวญแล้วเศร้า เศร้าแล้วครวญ ล้วนเลือกเอง อย่ากลัวฝน เจ้าสาว เจ้ากลัวฝน ใจหมองหม่น หน้ามน ใครข่มเหง ฝนหยุดตก เจ้ากลัว ใจตัวเอง อยากบรรเลง....เพลงรักให้....ใจเจ้าฟัง..... ...........อย่ามัวกลัวฝนอยู่เลย............
9 สิงหาคม 2548 13:57 น. - comment id 501760
ฝนตก อกช้ำ ระกำนัก ฝนพัก เราไม่ผ่อน ยังอ่อนไหว ฝนพร่ำ อีกครา เที่ยวหาใคร ฝนไหล เราริน กินน้ำตา
9 สิงหาคม 2548 14:32 น. - comment id 501775
เป็นกลอนที่เขียนเกี่ยวกับฝนได้ถูกใจมากๆ ... พี่ชอบฝนมากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงยิ่งชอบ... มาทักทายกันยามบ่ายค่ะ สวัสดีค่ะ
9 สิงหาคม 2548 15:00 น. - comment id 501798
สวัสดี..คุณไรไก่ค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่าน ฟ้าหลังฝน ท้องฟ้าดูสดใส ฝนหายไป ตัวคนยังเปียกชุ่ม เย็นสบาย แต่ใจกลับยิ่งร้อนรุม มรสุมในใจ ใยแปรปรวน หัวใจมีไออุ่น หัวใจว้าวุ่นนัก หัวใจเริ่มมีรัก หัวใจพักพิงแอบ...แนบใจใคร ยินดียิ่ง ค่ะ ที่แวะมา
9 สิงหาคม 2548 15:12 น. - comment id 501809
สวัสดี คุณผู้หญิงช่างฝันค่ะ ขอบคุณในความห่วงใยค่ะ ความจริง เป็นคน ไม่ชอบตากฝน ( แบบเปียกแล้วเหนอะหนะ) แต่บางครั้ง บางอารมณ์ ยามฝนพรำ เดินย่ำย่ำ ตากฝนไป ปล่อยให้ หัวใจล่องลอย ก็ทำให้ สบายจิต สบายใจ ได้มิน้อย ใจได้ปลดปล่อย ระบายร่าย อารมณ์ น่ะค่ะ เมื่อตัวเปียกหลังจากตากฝน ต้องรีบอาบน้ำสระผมทันที แล้วรีบทำตัวให้อุ่น จะทำให้ไม่เป็นหวัดน่ะค่ะ ยินดียิ่งสำหรับไมตรีและความห่วงใยค่ะ
9 สิงหาคม 2548 15:51 น. - comment id 501839
หน้าส่วนตัว
ขอนำกลอนเก่า....ที่เก็บไว้ รู้สึกจะไปกันได้
กับกลอนฝนพรำของคุณเพียงเพ็ญครับ
ฝนซา....ฟ้าใส
ฝนจากฟ้าหล่นโรยโปรยเป็นสาย
ละอองไอวาววับระยับแสง
สายฝนสาดเป็นลิ่มเหมือนทิ่มแทง
ลมพัดแรงอื้ออึงขึงเป็นเกลียว
กลางสายฝนสาวสะอื้นยืนร้องให้
น้ำตาไหลเคว้งคว้างอย่างโดดเดี่ยว
ใจก็หล่นฝนก็หลั่งบนทางเทียว
อยู่คนเดียวในคืนเหงาเศร้าสุดตรม
น้ำตาฝนน้ำตาคนที่หล่นไหล
ปล่อยมันไปพร้อมกับช้ำและความขม
ทิ้งความเศร้าเสียใจไปกับลม
รักระทมกลับชื่นท่ามคืนแรม
ฝนเริ่มซาฟ้าเริ่มใสใจเริ่มสร่าง
เหมือนส่องทางส่องใจให้จ้าแจ่ม
ฟ้าเริ่มเปิดไร้เมฆบังมีดาวแซม
ใจชื่นแช่มหยุดเหงาเศร้าโศกา
บนเส้นทางหัวใจไร้เส้นขีด
เราลิขิตใจได้ดั่งปรารถนา
แม้ลมฝนที่ปรายโปรยยังโรยลา
เปลี่ยนน้ำตาที่เคยปริ่มเป็นยิ้มแทน
มาเติมใจครับ..
9 สิงหาคม 2548 16:03 น. - comment id 501848
สวัสดีค่ะ คุณ ท่องเมฆา หยาดน้ำตา รินหล่น คนอ่อนใหว หยาดน้ำใจ ท่วมท้น ปนฝนหนาว หยาดพิรุณ รินรด หยดน้ำพราว หยาดฝนหนาว เหน็บนัก รักลองใจ หยดน้ำตา พร่าพราย สายฝนฉ่ำ หยดน้ำคำ พร่ำกล่าว คราวหม่นใหม้ หยดน้ำริน อาบแก้ม แย้มความนัย หยดน้ำใจ ใครหนอ พ้อมิวาย ใยรู้ว่า เจ้าสาว เจ้ากลัวฝน ใยรู้ตน คนนี้ ที่ถูกหมาย ใยรู้ใจ ว่า..กลัวฝน จนวุ่นวาย ใยรู้ได้ ว่า..ใจนี้ มีกังวล มาบรรเลง เพลงรัก ให้ใจเจ้า มาบรรเลง เพลงเศร้า คราวใจหม่น มาบรรเลง เพลงหวาน หว่านรักล้น มาบรรเลง เพลงปน ฝนพรำพรำ ...อาจกลัวฝนเป็นบางครา.... ...แต่ยังใจกล้ายืนตากฝน.... ...อาจหวั่นใหวใจวกวน........ ...แต่ไม่พ้นเข้าพิธี..นี่ความจริง... ขอบคุณ..นะคะ..สำหรับบทกลอน ที่เหมือนมาปลอบประโลมใจ เสียดายที่เจอกันช้าไป...เนอะ..( ล้อเล่นนาคะ )
9 สิงหาคม 2548 16:20 น. - comment id 501855
สวัสดี คุณผู้หญิงไร้เงาค่ะ ฝนตก อกช้ำ ระกำหมอง ฝนตก น้ำนอง เต็มหน้า ฝนตก รดคราบ น้ำตา ฝนตก เริ่มซา ฟ้างาม ..ใช่ค่ะ ฝนตกบ่อย ..แต่น้ำน้อยไม่พอใช้.. ..ป่าไม้เริ่มเหือดหาย ..มนุษย์เราผู้ทำลาย ..สุดท้ายความแล้ง เพิ่มทวี ดีใจจัง จำได้ค่ะ ว่าคุณเข้ามาอ่านและตอบ กลอนของเพียงเพ็ญ ตั้งแต่แรกเริ่มเขียนเลย ประทับใจค่ะ ขอบคุณในมิตรไมตรีนะคะ อาจจะใหม่สำหรับที่นี่ มีอะไรโปรดชี้แนะ นะคะ จะขอบคุณยิ่ง
9 สิงหาคม 2548 16:27 น. - comment id 501861
สวีสดีค่ะ คุณกอกก พกน้ำใจมามอบให้ ยินดียิ่งอย่างจริงใจ กลอนเขียนไว้ถูกใจกัน... ดีใจที่ถูกใจค่ะ ชอบบรรยากาศตอนฝนตกมาก เช่นกัน แต่ไม่ชอบไปยืนตากฝนค่ะ ยิ่งนั่งมองสายฝนผ่านกระจกตรงหน้าต่าง ค่อยๆ รินใหล ยิ่งพาให้ใจมีจินตนาการ และเพ้อฝันค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกัน นะคะ ขออภัยที่ไม่ได้ ไปทักทายคนอื่น เนื่องด้วยเวลามีน้อยน่ะค่ะ
9 สิงหาคม 2548 16:38 น. - comment id 501869
สวัสดีค่ะ คุณมนต์กวี ดีใจค่ะ ที่บทกลอนนี้ มีเนือ้หาคล้ายบทกลอนเก่าของคุณ น่ะค่ะ อ่านแล้ว...อารมณ์ร่วม ..จินตนาการตามเลยค่ะ นึกถึงภาพสาวน้อย ยืนร่ำให้ ท่ามกลางสายฝนได้ชัดเจนเลย แต่งได้ดีกว่าเพียงเพ็ญ อีกนะคะ ฝนซา..ฟ้าใส หัวใจ...ไร้รอยน้ำตา ฝนหลั่ง ...สั่งลา ปราถนา...รอยยิ้มปริ่มเปรม ขอบคุณที่มาเติมใจ.. ทำให้หัวใจเติมเต็ม ขอบคุณค่ะ...
22 สิงหาคม 2548 16:44 น. - comment id 507176
หยาดฝนหล่นมาจากฟ้ากว้าง หยาดน้ำตายามใจคว้างแสนเปลี่ยวเหงา หยาดฝนหล่นเป็นเพื่อนเพียงบางเบา หยาดน้ำตาจากตาเศร้า..ชวนเหงาใจ
23 สิงหาคม 2548 13:13 น. - comment id 507573
สวัสดีคะ คุณ นัท..ที..ยม เวลาอ่านชื่อคุณ..ต้องอ่านอย่างนี้ป่ะคะ ....หยาดน้ำตาพร่าพรางกลางหยาดฝน ....หยาดน้ำฝนหล่นเป็นสายกายเปียกหนาว ....หยาดพิรุณกระทบร่างเพียงบางเบา ....หยาดฝนพราวคราวใจเศร้าเหงาฝนพรำ
23 สิงหาคม 2548 13:25 น. - comment id 507575
สวัสดค่ะ คุณนัท-ที-ยม อ่านอย่างนี้ถูกป่ะคะ หยาดสายฝนหล่นเป็นสายคลายใจเหงา หยาดฝนพราวพร่างพรมเปียกไปทั่วร่าง หยาดพิรุณโปรยโปรยเป็นเส้นบางบาง หยาดน้ำตากลางสายฝนล้นท่วมใจ ตาโศก หรือ ตาเศร้า เฝ้าเวียนถาม ตาซึ้งงาม ตาประกายวับ วับแววใส ตากลมโต ตาหวานฉ่ำ ล้ำลึกไป ตาสดใส ตาไม่หม่น ค้นดูตา ...ขอบคุณที่แวะมา ...ขอบคุณที่ติดตามอ่าน ...ขอบคุณที่มอบกลอนหวานๆ ...ขอบคุณที่ไม่ผ่านเลยไป
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
