....เมื่อกลับบ้าน....เรา..(แก้วนีดา)

ภูวดินทร์

เมื่อกลับบ้าน...เรา
มาถึงบ้านของเราที่แสนสุข
บ้านที่สนุกไม่เคยมีทุกข์ใด
ถึงแม้ว่าจะอยู่ต่างถิ่นแดนไกล
แต่เมื่อกลับมาครั้งใดสุขใจเสียจริง
บ้านของเราคือสวรรค์ดังชั้นฟ้า
มีแม่ดังนางฟ้าที่คอยดูแลห่วงใย
ทุกค่ำเช้าแม่จะถามลูกรักจากใจ
วันนี้ทานอาหารอะไรทำให้ทาน
รอบบ้านเราแสนจะสุขร่มเย็น
มองออกไปแลเห็นต้นไม้ใหญ่
โน้นต้นขนุนให้ลูกดกกว่าต้นใด
มีผลใหญ่เราได้ชิมลิ้มหวานมัน
พอหันมองไปด้านซ้ายมือ
นั่นก็คือต้นมะม่วงเจ้าฟ้าลั่น
แม้ตอนกิ่งขาดรากแก้วให้ยึดกัน
แต่นานวันต้นเติบใหญ่ให้ผลดี
มองหน้าบ้านยังมีดอกไม้ด้วย
ดูแสนสวยดอกไสวกล้วยไม้นั่น
กำลังชูช่องามสมใจคนปลูกกัน
หลายหลากพันธ์ละหนอกล้วยไม้ไทย
ยังมีอีกมากมายเหล่าไม้ดอก
พุดพิจชะยาออกขาวราวกับฝัน
ต้นกล้วยบัวดอกสีม่วงบานแข่งกัน
ดาหลาเจ้าหรือนั้นแดงเฉิดฉันท์ดั่งขิงแดง
เฟื่องฟ้าหรืองานจริงในกระถาง
ดอกเจ้าบางดังกระดาษที่วาดฝัน
มีหลากสีขาวชมพูส้มอมแดงออกแข่งกัน
บ้านของฉันดังสวรรค์วิมานตั้งบนดิน
ครั่นพอเดินไปดูด้านหลังบ้าน
ให้พบพานเจ้ามะนาวมะกรูดนั่น
อีกยังมีพริกขี้หนูตไคร่ไม่ต้องซื้อหากัน
เข้าครัวพลันเครื่องต้มยำนั้นหลังบ้านมี
มาสิมาบ้านของเราบ้านแสนสุข
มีความสุขสนุกทุกวันแสนสดใส
บ้านไม่เล็กไม่ใหญ่โตมากเท่าไร
ห้าห้องนอนแสนสุขใจในบ้านเรา
พี่ภูฯว่าไงจ๊ะมาบ้านน้องดา....เที่ยวสนุกไหม......คิกๆๆๆ
แบบนี้ต้องใช้งานให้เข็ด......ต้องให้เข้าครัวทุกวัน 5 5 5
ว่าแต่เมนูเด็ดของพี่ภูนะ.....วุ้ยๆๆๆ.....อร่อยจัง....ก๊ากๆๆๆ
คนอะไร...ได้แต่ต้มใข่....เจียวไข่....ทอดไข่....ไข่นึ่ง....เมนูไข่