.........เราเคยรู้ดูผึ้งดูดน้ำหวาน คนที่บ้านบอกโบราณท่านสงวน สัตว์เสริมดวงผึ้งรวง..ดี..หวง..ควร ถนอมนวลเจ้าไว้ ณ ชายคา ค่อยค่อยดู..ผึ้งรวง..เจ้าบินว่อน เลี้ยงตัวอ่อนดูดน้ำหวานร่อนควานหา แต่เช้านี้ที่ระเบียงเยี่ยงกรายมา ผึ้งหนึ่งถาบินรอบขอบถังน้ำ ฉันเขยิบฝาเปิดให้เกิดเสียง ผึ้งมีเลี่ยงรู้ชิดมิตรบินต่ำ ฉันปิดฝา...(ท่องคาถา..ใจพึมพำ) เกรงจะล้ำเฉียดผึ้งถึงราวี แต่น่าแปลกประหลาดนักจักแถลง เจ้าตัวน้อยสำแดงแฝงศักดิ์ศรี บินเกาะขอบถ้วยหนึ่งอย่างยินดี มิตรไมตรีจุ่มหน้าหาน้ำกิน มองผึ้งเจ้ากินน้ำอย่างฉ่ำชื่น แล้วระรื่นกลับรังคืนยังถิ่น เป็นความรู้ธรรมชาติประหลาดจินต์ ผึ้งก็กินน้ำเปล่า..เพิ่งเข้าใจ...!!! ทิกิ_tiki เช้านี้ออกไปยืนระเบียงเดิม ไร้มดแดงแล้วดีใจ แต่มีผึ้งตัวหนึ่งบินหึ่งๆรอบถังเก็บน้ำ จึงเขยิบฝาขึ้นแต่ปิดลงอย่างเดิม ใจก็ว่าพระคาถาเงียบๆอยู่ในใจ(นะโมพุทธายะ..นะมะพะธะ...ก็กลัวผึ้งเหมือนกันนี่นา) ผึ้งเธอก็บินไปตรงถ้วยที่แช่น้ำเปล่าไว้เตรียมล้าง เธอเกาะขอบถ้วยแล้วก้มไปดูดน้ำในถ้วย เป็นภาพงดงามยามเช้านี้ แต่เดิมฉันจะกลัวผึ้งสุดๆ ที่คอนโดผึ้งบินเข้าออกในห้องทีไร ต้องรีบจุดธูปไล่ให้บินไกลทุกที คู่ชีวิตบอกว่า*เธอไล่เขาทำไม..เขาเป็นสัตว์นำลาภมาให้* ทำให้นึกถึงเพื่อนชาวใต้คนตรัง พี่หนั่นอีกคน ซึ่งเคยเล่าให้ฟังถึงรัง..ผึ้งรวง..บ้านคุณย่าพี่หนั่นที่ตรังให้ฟังเสมอ ว่าบ้านคุณย่านั้นมีรัง..ผึ้งรวง..มากมาย เขาสร้างรังแล้วก็ย้ายรังทิ้งรังเก่าเต็มไปด้วยน้ำหวาน ไว้ให้กินเสมอ...แล้วคุณย่าพี่หนั่นก็รวยเอารวยเอา ว่าแล้วก็บอกเพื่อนฝูงบ้าง...แต่อย่าไปเลี้ยงผึ้งเพชฌฆาต เชียวนะคะ... ฝากบันทึกเล็กๆยามเช้าไว้ให้เพื่อนฝูงในเน็ตค่ะ ต่อจากบทกลอน..ฝนมา..มดท้าผึ้ง http://www.thaipoem.com/forever/poem.php?poemid=78558 ผึ้ง...น้อย...ปลายระเบียง ป.ล.ขออนุญาตเขียนคำว่า สงวนลิขสิทธิ์ Copyright...All rights reserved..นะคะ...ท่าน
22 กรกฎาคม 2548 12:46 น. - comment id 494641
ความทรงจำเกี่ยวกับผึ้ง ... เป็นภาพที่ไม่สวยสักเท่าไหร่ ... เพราะว่า สมัยเรียนอยู่ประถม เด็กผู้ชายจะชอบใช้หินปาที่รวงผึ้ง แล้วรวงผึ้งตกลงพื้น ด้วยความที่คิดว่าคงเป็นแมลงธรรมดา เลยเดินผ่านบริเวณนั้น เจอผึ้งปล่อยเหล็กในเข้าให้ที่บริเวณตา ทั้งปวดและบวมขึ้นมาทันตา ... วันรุ่งขึ้นเป็นไข้ไปโรงเรียนไม่ได้ อาการกลัวผึ้งเลยติดมาจนถึงทุกวัน ---- มองซ้ายมองขวา ... เฮ่อ .. ระแวงจิงเชียว
22 กรกฎาคม 2548 12:50 น. - comment id 494645
กานต์ชอบเอาไม้ไปแหย่รังผึ้งกับรังต่อค่ะ วิ่งหนีสุดชีวิต ไม่เคยโดนผึ้งต่อยค่ะ เจอแต่แตน แสบๆคันๆดีค่ะพี่ทิกิ พี่สบายดีนะคะ
22 กรกฎาคม 2548 14:18 น. - comment id 494657
คุณน้องทะเลใจคะ เด็กๆไม่ควรไปยุ่งกับผึ้งเป็นอันขาด เชียวนะคะ ต่อ แตน ผึ้งนี้ เด็กๆห้ามขาด เคยเห็นเด็กถูกต่อรุมต่อยปางตาย มาเหมือนกันค่ะ น่ากลัวจริง ถึงผึ้งตัวเดียวเราก็ยังกล้าๆกลัวๆค่ะ อย่าเสี่ยงเชียวค่ะ ลงทะเบียนไว้แต่หน้าตอบกลับไม่มี รูปชื่อตัวเองจะขึ้นหรือเปล่าไม่ทราบนะคะ
22 กรกฎาคม 2548 14:20 น. - comment id 494659
คุณน้องเพียงพลิ้ว อุเหม่ มีแต่หมีเท่านั้นแหละค่ะ ที่กล้าไปทะลวงรังผึ้งกินน้ำหวานกับตัวอ่อนมัน แต่กระนั้นหมียังวิ่งปุเลงๆๆๆสุดชีวิตหนีผึ้ง นะคะ อย่าเสี่ยงอีกเชียวนะ
22 กรกฎาคม 2548 16:20 น. - comment id 494696
มีคนเคยบอกว่าเมื่อผึ้งเข้าบ้าน เราจะได้ลาภ สงสัยงานนี้พี่ทิกิจะได้ลาภแล้วมั้งค่ะ ส่วนเรื่องการกินน้ำ ที่เห็นเป็นมาไม่เคยทราบเหมือนกันว่าผึ้งกินน้ำ เพราะรู้แต่ว่าผึ้งมักจะหาเกสรดอกไม้นะค่ะ
22 กรกฎาคม 2548 19:44 น. - comment id 494742
อืมม....แม้เป็นความเชื่อ แต่ก็พอมีจริงบ้าง เป้นกำลังใจคนว้าวุ่น อ่อนแอ... ที่ บ้านเคยมีผึ้งทำรังหลายครั้ง แต่แปลก เจ้าของบ้านยังไม่รวยสักที มีแต่หนี้... แต่ชีวิตสุขสงบดีนะ .... รวยแบบนี้กระมัง มั่งมีความสุข ..ลาภยศสรรเสริญจึงเป็นเรื่องปกติธรรมดาไป
22 กรกฎาคม 2548 22:55 น. - comment id 494779
เข้าใจคุณทิกิดีขอรับ.... เมื่อยามบวชมองเล่นเห็นรังต่อ ช่างใกล้หนอเพียงสุดหยุดปลายสิม ซึ่งอยุ่ท้ายปลายสระกะอยู่ริม ใจแทบทิ่มตาตุ่มชุ่มเหงื่อเรา พิศอยู่นานจนกาลไม่ผ่านนัก ได้รู้จักสักหนึ่งเหตุว่าเขตเขา ว่อนถลาตามหน้าที่มีเช่นเรา จึงถือเอาเมตตามาแผ่เอย เชื่อเถิดมันไม่ทำอันตรายอะไรหรอก ตรงข้ามกลับใช้เหตุการณ์นี้เป็นบทฉุกคิดได้ว่าเหมือนประหนึ่งสัญชาติญานมันว่ารู้ว่าเป็นเขตที่ปลอดภัยที่ได้มาอยู่กับเรา ดั่งบริเวณวัดที่เป็น\"เขตอภัยทาน\"เช่นนั้นแล คุณทิกิ ความเมตตาของคุณอาจเป็นคนที่สื่อให้มันรู้ว่าพอมาอยู่กับคุณแล้วพวกมันจะปลอดภัยเช่นนั้นแล มองเยี่ยงนี้ยิ่งมีกำลังใจในตนเอง และตั้งใจปฏิบัติสิ่งดีงามสืบไป ด้วยความจริงใจ
23 กรกฎาคม 2548 10:19 น. - comment id 494844
มาหาพี่สาวจ้า .........
23 กรกฎาคม 2548 13:45 น. - comment id 494921
ผึ้ง ผึ้ง ผึ้ง โดนต่อย เจ็บอยู๋นะคะ ^_^
23 กรกฎาคม 2548 22:29 น. - comment id 495030
คุณเพลงผิว คุณสุญญะกาศ คุณ ดาหลา฿ปะการัง คุณลอยไปในสายลม ขอบคุณในความห่วงใยปราถนาดี ขอบคุณในคำอวยพร เอ..จากทุกคนด้วยค่ะ แต่สองวันนี้ไม่เห็นเขาบินมาอีกนะคะ หรือเพราะเรายุ่งๆในตัวบ้านไม่ได้ ออกไปยืนระเบี่ยง ที่ยุ่งสุดหคือเครื่องอีกเครื่องโดนไวรัส พังป่วนขนานหนักแต่คืนก่อนเมื่อคืน ทั้งคืนทำไรไม่ได้เช้าช่างประจำโมเด็ม เอดีเอสแอลมาสองคนเพื่อดูว่า ถ้าโมเด็มเจ๊ง ของ SURE เขาจะมาเปลี่ยน ให้เลยเพราะเป็น Router แต่ปรากฎว่า มันเป็นจากเครื่องเราเองค่ะ ถอด Harddisk มาฆ่าไวรัส ที่เหลือติดฮาร์ดดิสค์ก็ยังพวกเขาแหละค่ะ สปายทั้งหลายที่น่ารำคาญ จะตามอะไรกันนักกันหนา แค่คนธรรมดาสามัญไม่สำคัญอะไรดอกน่า ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมค่ะ