ความทรงจำในวัยเด็ก

ทะเลใจ

เสียงไก่ขันพลันได้ยินกลิ่นยามเช้า
มีคนเฝ้าเร้าให้ตื่นฝืนกายา
หกโมงเช้าเอาอีกแล้วแว่วเสียงมา
เจ้าลูกยามาเร็ว ๆ รินน้ำรอ
รีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียน
สมุดเขียนแม่ฝากไว้อยู่กับพ่อ
เร็วเข้านะเดี๋ยวจะสายพ่อนั่งรอ
แหน่ะยังมาทำหน้างอเดี๋ยวโดยตี
เดินดุ่ม ๆ ไปอาบน้ำล้างหน้าตา
โอ้ยเวลามันทำไมเร็วจริงนี่
อาบก็อาบแม่อย่างเร่งหนูนักซี
แล้วเจ้าน้องตัวดีไงไม่ปลุกงุนงงจัง
มีเสียงเจ้าตัวเล็กเคาะประตู
ดูสิดูเร่งอยู่ได้ทำเสียงดัง
เฮ้ยเบา ๆ เจ้าตัวแสบเดี๋ยวประตูพัง 
จ้า ๆ ออกมาแล้วอย่าเสียงดังพี่ตกใจ
แต่งตัวเสร็จไปทานข้าวแอบทิ้งนม
แม่ทำตาข่มทำเสียงดุหน้ากริ้วใส่
แม่เห็นนะว่าเจ้าทำอะไร
ทิ้งทำไมมีประโยชน์มากทวี
จ้า ๆ รับรู้แล้วค่ะแม่
มาดูแลแบบใกล้ชิดซะขนาดนี้
สัญญาจ้าว่าไม่ทิ้งสิ่งที่มี
จะยอมดื่มโดยดีไม่หน้างอ
กิจประจำก่อนจากบ้านไปโรงเรียน
ต้องวนเวียนแย่งน้องอีกแล้วหนอ
กระโดดหอมแก้มแม่แทนหน้างอ
แล้วกอดพ่อไหว้แม่ก่อนจากกัน

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + 
ตั้งแต่ทำงานก็ไม่ค่อยได้กลับบ้านสักเท่าไหร่ 
นาน ๆ ทีถึงจะกลับ บ้านก็ใกล้แค่นี้ 
ด้วยความที่พ่อห่วงการเดินทางกลับบ้าน
กลัวว่าจะไม่ปลอดภัย
และชอบหาข้ออ้างว่างานยุ่งกลับไม่ได้ 
พอวันนี้เหลาดินสอไม้ก็คิดถึงตอนเป็นเด็ก ๆ
ว่าตัวเองเคยมีสิ่งประทับใจอยู่และเป็นกำลังใจ
เวลาเกิดปัญหา นึกแล้วก็ยิ้ม นิด ๆ  
ก็เลยคิดถึงครอบครัวตัวเองขึ้นมา
วันนี้เลยกระซิบผ่านโทรศัพท์บอกว่า
คิดถึงพ่อรักแม่นะ 
ฝากบอกเจ้าน้องชายตัวดีด้วยว่า
โตแล้วอย่าซนมากนักนะ 
เดี๋ยวจะโดนนางแม่มดตนนี้
ใช้ไม้กายาสิทธิ์เสกให้เป็นม้า
เหมือนตอนเด็ก ๆ ให้เราขี่
อิ อิ