เด็กน้อยเล่นวิ่งไล่ ให้ขวักไขว่กลางทุ่งนา เหนื่อยนักพักจับปลา การศึกษาเป็นอย่างไร ไร้เรื่องราว.. ถูกบังคับให้ร่ำเรียน ให้หัดเขียนคำก้าวร้าว ค่านิยมอันเหม็นคาว ถูกใส่เข้าในทรงจำ การศึกษาได้เพาะบ่ม สังคมให้เหลื่อมล้ำ ตีกรอบเพื่อครอบงำ จนหลงทำเพื่อบำเหน็จ ลืมถิ่นฐานบ้านเคยนอน ลืมป่าดอนดงขอนเห็ด ลืมบิดรมารดาน้ำตาเล็ด ลืมใส่เบ็ดลืมเฮ็ดนา.....
ซาตานซ่อนตน 13 ก.ค. 2548 15:18 น. - ID 78510 
1280
7
0
13 กรกฎาคม 2548 15:29 น. - comment id 491182
โทรกลับบ้านบ้างนะ เหล่าปัญญาชน ผู้ถีบตนพ้นเปลือกตม
13 กรกฎาคม 2548 15:50 น. - comment id 491188
เป็นความรู้สึกจากใจ ที่มีค่าควรแก่การนิยมยกย่อง อย่างจริงใจ
13 กรกฎาคม 2548 16:06 น. - comment id 491190
คุณทิกิ....มาน้อมรับความรู้สึกเช่นเดียวกันหรือไร...
13 กรกฎาคม 2548 18:01 น. - comment id 491238
เฮ็ดนา..มาเหนื่อยเมือง เคี้ยวเอื้องกลืนงานสานถัก คุ้ยเขี่ยเบี้ยบุญขุ่นคลั่ก จมปลักน้ำขอดงวดหนอง...
13 กรกฎาคม 2548 18:39 น. - comment id 491249
หากการเรียนทำให้ลืมนา หาเวลาทำให้ลืมคน แล้วตัวตนจะมีไว้เพื่ออะไร จริงมั้ยคิดถึงบ้าน บ้านที่แสนไกล ๆๆๆๆ ๙มาเยี่ยม๙
14 กรกฎาคม 2548 13:28 น. - comment id 491487
คมหลายน้อง....ปรบมือให้.....เชคคำผิดแหน่เด้อ มีสองหม่อง สองคำ บ่บอกดอกหาเอาเอง
14 กรกฎาคม 2548 22:46 น. - comment id 491679
ส่งหล้า.. ด้วยเพราะความโง่เขลาเบาปัญญา ไม่เข้าใจปัญหาท่านขาลกล่าว เคยร่ำเรียนมาบ้างลางครั้งคราว กลิ่นยังคาวสาบยังยงคู่คงกาย
29 กันยายน 2551 11:29 น. - comment id 900375
ครูใหญ่ครับ หวังว่าคงสบายดีนะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
