หน้าส่วนตัว
ฤา สยามถึงกาลสิ้น
โอ้อนิจจาน่าสมเพชประเทศไทย
แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเป็นอย่างนี้
บรรพชนทนสู้นับร้อยร้อยปี
ถูกย่ำยีด้วยลูกหลานผลาญบรรลัย
ร้อยรัดสารพัดปัญหาถม
เพาะหมักหมมหยั่งรากยากแก้ไข
สังคมต่ำคนทรามลามลุกไว
ดุจดั่งไฟได้เชื้อเข้าโถมถา
ต่างคนต่างปัดไปให้พ้นตัว
อันใดชั่วโยนไปให้หมูหมา
สิ่งใดดีปรี่คว้าใส่กายา
แล้วอวดอ้างหน้าตาว่าข้าดี
ประเทศไทยคิดไปน่าสังเวช
มีแต่เหตุโศกเศร้าเข้าราวี
เดี๋ยวเรื่องโน้นเรื่องนั้นยันเรื่องนี้
หาเรื่องดีจรรโลงใจอย่าได้หมาย
ทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่แข่งกันชั่ว
เล็กก็มั่วใหญ่ก็มุ่นจนวุ่นวาย
ทั้งมั่วเซ็กส์มั่วฉ้อก่ออบาย
ทั้งหญิงชายอย่าหมายว่าใครดี
อยู่หัวแถวเดินนำทำปัดเป๋
ก็หักเหทั้งขบวนทวนดูซี
เป็นผู้ใหญ่คิดนำทำบัดสี
แล้วโยนขี้ให้เด็กรับทำถูกหรือ
เยาวชนคนของชาติจะปราดเปรื่อง
จะประเทืองปัญญาหรือซื่อบื้อ
สยามไทยจะรุ่งเรืองฤาสิ้นชื่อ
อยู่ในมือของท่านผู้ปั้นแต่ง
หากสยามยังอยู่ยั้งยืนยงคงจำได้
ร้องปลุกใจให้ฮึกเหิมเพิ่มเรี่ยวแรง
อย่าปล่อยให้สยามริบหรี่แสง
เพียงท่านแสร้งแกล้งทำว่าจริงใจ
๔๔ ทานทองคำ ๔๔
๑๑ มิ.ย. ๔๘ เวลา ๑๙.๓๙ น.
ณ แดนอาทิตย์อุทัย
ทานทองคำ 11 มิ.ย. 2548 17:38 น. - ID 77172 
813
0
0
11 มิถุนายน 2548 19:41 น. - comment id 478571
ตบมือข้างเดียวจะดังหรือ ก็เพราะมือเรารับมาให้อาศัย อยู่อย่างนี้ของเราโอ้ถิ่นไทย พระสยามไซร้ท่านโปรดเมตตา ยังไม่จากโลกเราไปที่ไหนเล่า อย่าทำเศร้าก็พอยังกังขา อยู่อย่างไทยพอเพียงกันอนิจจา สังคมโลกมายา พาเราตรอม อย่าเอามือเจ้าเข้าไปรับพับอับเฉา อย่ามัวเมาโอ้คนไทยพี่น้องถนอม น้อมจิตใจอิ่มเอมพวงพยอม ดอกไม้หอมปลูกกัน อย่าทำลาย รักษาไว้นะไทยเรา เป็นเมืองเก่า ยิ่งทำเศร้าเก่าไปไม่เอาไหน อย่าทำร้ายกันก็พอเยงคลอไป อยู่ที่ใจจะแข็งแกร่ง แท่งทองโต คงไม่สิ้นถิ่นแดนแย้มสยาม เมืองไทยงามสวยสดไม่หมดสมัย ขึ้นชื่อลือชาองอาจโอ้คนไทย ไม่เสียใจที่เกิดแดนสยามเอย..............
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
