....ฝน....

อัษ สายน้ำไหล

แล้วค่ำคืนหนึ่งของคืนฝนตก
เอามือยกขึ้นดับไปที่หัวนอน
อากาศก็ลอยพัดความหนาวเข้าหน้าต่าง
ฉันนอนเอียวข้างข้างฝาหลังคาสังกะสี
เม็ดฝนหล่นมานานหลานชั่วยาม
ฉันนอนเฝ้าคนึงถึงเจ้าพร้อมสายฝน
โดดเดี่ยวตนกลางบ้านบ้านควนเคหา
ชีวิตจึงคอยสมส่วนกับมวลแมกไม้
เปรี้ยงปร้างดังอยู่บนหลังคาบ้านเรา
นางเมขลาคงล่อแก้วเจ้าอสูรยักษ์พาล 
พานโกรธคิดลงโทษทัณฑ์เอาขวานขวางไปทันใดใจโกรธ
เสียงขวานไปจึงดังลั่นฟังเป็นเสียงฟ้าร้องเมฆน้อยน้อยก็พลอตกใจลอยไป
อยู่หนไหนรวมใจกันเป็นกลุ่มก้อน
ไม่หน่ายหนีหน้าพาเอาตัวรอด
ช่วยตลอดจึงปลอยภัยมายังพื้นดิน
มนุษย์อย่างฉันได้อาบกิน
พืชพันธ์ชนิดต่างต่างแตกกิ่งก้าน
ใบก็เขียว ดินก็ชุ่ม น้ำก็ปริมคอลง
ตกต่างร้องตื่นเช้าบินไป
ฟ้าแสงทองเริ่มใหม่ฟ้าครามดี
เราต่างดีชื่นสูดดมบรรยากาศเช้า
ผู้ต่างเฝ้าทยานออกจากบ้านมีรั่ว
คือครอบที่อุ่นอบครบพ่อแม่
ช่วยกันปลูกรักสร้างสามัคคี
เป็นวิถีถนนคนในครอบครัว
ล้อมรั่วปลุกรักปักเกสรสืบสาน
สืบทยาทสืบสัญชาติ ชาติไทย				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    10 มิถุนายน 2548 22:12 น. - comment id 478269

    สร้างรักใคร่ห่วงใยกันเถิดหนา
    เพื่อวันหน้าสุขสันต์ดั่งฝันใฝ่
    ยิ่งกว่านั้นเหมือนเม็ดฝนที่หล่นไป
    ทำให้ดินเรื่อยไหลชุ่มช่ำดี
    
    11.gifน้ำเป็นสิ่งหนึ่งที่มีค่าสำหรับชีวิตมนุษย์ค่ะ11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน