แล้วค่ำคืนหนึ่งของคืนฝนตก เอามือยกขึ้นดับไปที่หัวนอน อากาศก็ลอยพัดความหนาวเข้าหน้าต่าง ฉันนอนเอียวข้างข้างฝาหลังคาสังกะสี เม็ดฝนหล่นมานานหลานชั่วยาม ฉันนอนเฝ้าคนึงถึงเจ้าพร้อมสายฝน โดดเดี่ยวตนกลางบ้านบ้านควนเคหา ชีวิตจึงคอยสมส่วนกับมวลแมกไม้ เปรี้ยงปร้างดังอยู่บนหลังคาบ้านเรา นางเมขลาคงล่อแก้วเจ้าอสูรยักษ์พาล พานโกรธคิดลงโทษทัณฑ์เอาขวานขวางไปทันใดใจโกรธ เสียงขวานไปจึงดังลั่นฟังเป็นเสียงฟ้าร้องเมฆน้อยน้อยก็พลอตกใจลอยไป อยู่หนไหนรวมใจกันเป็นกลุ่มก้อน ไม่หน่ายหนีหน้าพาเอาตัวรอด ช่วยตลอดจึงปลอยภัยมายังพื้นดิน มนุษย์อย่างฉันได้อาบกิน พืชพันธ์ชนิดต่างต่างแตกกิ่งก้าน ใบก็เขียว ดินก็ชุ่ม น้ำก็ปริมคอลง ตกต่างร้องตื่นเช้าบินไป ฟ้าแสงทองเริ่มใหม่ฟ้าครามดี เราต่างดีชื่นสูดดมบรรยากาศเช้า ผู้ต่างเฝ้าทยานออกจากบ้านมีรั่ว คือครอบที่อุ่นอบครบพ่อแม่ ช่วยกันปลูกรักสร้างสามัคคี เป็นวิถีถนนคนในครอบครัว ล้อมรั่วปลุกรักปักเกสรสืบสาน สืบทยาทสืบสัญชาติ ชาติไทย
อัษ สายน้ำไหล 10 มิ.ย. 2548 21:20 น. - ID 77141 
829
1
0
10 มิถุนายน 2548 22:12 น. - comment id 478269
สร้างรักใคร่ห่วงใยกันเถิดหนา เพื่อวันหน้าสุขสันต์ดั่งฝันใฝ่ ยิ่งกว่านั้นเหมือนเม็ดฝนที่หล่นไป ทำให้ดินเรื่อยไหลชุ่มช่ำดีน้ำเป็นสิ่งหนึ่งที่มีค่าสำหรับชีวิตมนุษย์ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
