นั้น...คือลานดาว ลานดาวเบื้องบนฟากฟ้าอยู่แสนไกล เป็นลานแสงระยับจับจิตผู้ผินหามอง เป็นลานดาวยามมืดมนเดือนดับลับฟ้า มองทอดสายตาไปยังฟ้าเงามืดยังมี แสงเงินพริบพริบอยู่ลิบตาบนฟากฟ้า ยื่นมองย้อนอดีตที่ผ่านไปใจยังหวน นึกคำนวณเรื่องราวพันความตามเก็บ มีทั้งเจ็บทั้งใจเริงร่าอวดสายตาที่ผ่าน