..๏ บทบาทอาจแต่งแต้ม............เติมตัว บ้างปิดตาฝ้ามัว..........................เกร่อล้น สวมหน้ากากเพราะกลัว-.............ปรากฏ กายแฮ เก็บกักสิ่งอยู่ก้น-.........................จิตไว้ฉากหลัง ๚ ..๏ ดีงามความชั่วร้าย................เริงละเลง เลอะเทอะเปรอะเปื้อนเลบง.....บ่นบ้า หัวเราะร่าอลเวง........................ระแวงหวาด- กลัวเฮย ครวญคร่ำนำเสนอหน้า.............ขนาดนั้นเป็นไฉน ? ๚ ..๏ สรรพสิ่งซับซ้อนซ่อน........สุมทรวง ลึกลับเล่ห์ร้ายลวง....................รุกล้ำ หักหาญหากหึงหวง.................ฮึดฮัด อุกอาจ-อึดอัดอ้ำ......................โอ่อ้างเอียงอาย ๚ ..๏ จุดจบพบสิ่งเพี้ยง.............สัจธรรม ดีชั่วตัวขาวดำ..........................ถ่องแท้ คงหมดกฎเกณฑ์นำ...............คำพากย์ ความสุขทุกข์ชนะแพ้..............ต่างต้องกองสุม ๚ะ๛
อัลมิตรา 3 มิ.ย. 2548 07:56 น. - ID 76819 
1406
21
0
3 มิถุนายน 2548 10:55 น. - comment id 474473
ธรรมนำสุข....พ้นทุกข์ภัย ธรรมนำทาง...สว่างให้เสมอ ธรรมนำผล....สุขพบเจอ ธรรมงามเสนอ...สุขนิรันด
3 มิถุนายน 2548 11:07 น. - comment id 474476
.....๏หลงไหลยวนแย้มแจ่ม.......จันทรา ยึดติดภาพมายา.......................ยอกย้อน ลุ่มลึกหล่มอาภา.......................ภาคพยับ เจ็บจิตด้วยกร่อนร้อน................รักร้าวเผาผลาญ๚ นมัสเตจ้า อัลฯ
3 มิถุนายน 2548 11:53 น. - comment id 474504
.. ผมเป็นคนที่ติดละครมากๆคนหนึ่ง ตอนนี้ดูช่อง 5 แก้วลืมคอน จบไปแล้ว เปิดเทอมเพิ่งกลับมาหอพัก ที่ห้องพักผมไม่มีทีวีให้ดู ถ้าโลกคือละคร ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆผมก็ดีใจ เพระผมจะได้ไม่ต้องซื้อ ทีวี......
3 มิถุนายน 2548 13:19 น. - comment id 474550
อยากให้เป็น..เช่นละคร ความเจ็บร้อนได้จางหาย เมื่อจบตอนของหัวใจ จะได้ลืมใคร..ที่ไกลตัว
3 มิถุนายน 2548 13:25 น. - comment id 474554
..๏ บทบาทกำหนดให้...................เดินตาม ดีชั่วมีผลยาม...............................มอดม้วย อัตตาฤาสิ่งงาม.............................ยึดเหนี่ยว คราดับลับธารห้วย.......................จึ่งรู้เห็นจริง๚ ..๏ หลงรูปจูบภาพซ้ำ....................เพียงเงา ละเมอเพ้อพกเอา........................แนบข้าง ลุ่มหลงในนงเยาว์.......................เกินเอ่ย แต่หล่มความอ้างว้าง....................กลับเข้าแทนนาง..๚
3 มิถุนายน 2548 13:39 น. - comment id 474561
วันหนึ่งคงต้องถอดหน้ากาก หรือหัวโขน มาเป็นสามัญชน อยากเป็นอย่างนั้นเหมือนกันแต่โลกของละครมีมนต์เสน่ห์เกินจะถอนตัว ขอบคุณอัลมิตราที่บอกวิธีupdateกลอน
3 มิถุนายน 2548 14:19 น. - comment id 474582
คนเรามันก็แค่นี้แหละครับท่านมหามิตร แก่นแกนของดวงจิตทุกดวงย่อมมิได้หยุดยั้งอยู่กับที่.
3 มิถุนายน 2548 14:46 น. - comment id 474610
เมื่อคืนดูละครเรื่อง แก้วลืมคอน ละค้อนน ละคร อะ
3 มิถุนายน 2548 14:59 น. - comment id 474622
ชีวิตฤาดั่งฟ้อน ร่ายรำ บทที่ถูกชักนำ เหลือล้น สุขโศกทุกข์ระกำ นำส่ง มากแฮ สุดที่ยากจะพ้น สู่สร้างกรรมเวร.
แก้วประเสริฐ.
3 มิถุนายน 2548 15:11 น. - comment id 474632
ใช่ค่ะ โลกคือละคร และโลกก็เป็น โรงละคร ที่ใหญ่ที่สุดเลย มีตัวแสดงมากมายในโลกใบนี้ ดี ร้าย ปนกันไป เรา ก็คือตัวละคร หนึ่งในนั้น และเราก็สามารถเลือกได้ด้วย ว่าเรา... จะแสดงเป็นตัวอะไร.....ตามมโนสำนึกที่ดี ............................................................... ภาพสวยจังค่ะ ...............................................................
3 มิถุนายน 2548 15:43 น. - comment id 474654
....มาเยี่ยม...ขนกำลังใจมากฝากเหมือนเคย...รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
3 มิถุนายน 2548 16:23 น. - comment id 474679
ละครเรื่องนี้ พระเอก นางเอก คงจะเยอะเนาะ
3 มิถุนายน 2548 17:28 น. - comment id 474718
ถูกแล้วครับโลกคือละคร..แต่เป็นแค่ฉากเล็กๆฉากหนึ่ง ของจักรวาลแห่งกาแลคซี่นี้...อิอิ
3 มิถุนายน 2548 18:18 น. - comment id 474730
กำกับบทบาทไว้ คือกรรม ดีชั่วที่กระทำ ยอกย้อน บทร้ายบทดีล้ำ สลับเปลี่ยน ตีบทบาทซับซ้อน แตกด้วยปัญญา..
3 มิถุนายน 2548 20:30 น. - comment id 474743
ขอบคุณครับ
3 มิถุนายน 2548 21:47 น. - comment id 474777
จบด้วยคำตอบคือ สัจธรรมทึ่ง และเห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ
3 มิถุนายน 2548 22:10 น. - comment id 474793
หน้าส่วนตัว
....รักรุมโลภเช่นนี้.......นำทาง
โกรธหนึ่งหลงอีกบาง-...อย่างนั้น
คละกันไม่ละวาง...........หรือปล่อย
ดุจเรื่องละครสั้น...........ต่อสร้างโลกสวย....
สวัสดีครับ
3 มิถุนายน 2548 22:29 น. - comment id 474804
ชีวิตในละคร แม้จะสับสนและยอกย้อนเพียงใดก็ตาม กระนั้น ในชีวิตจริงของคนเรา ยิ่งสับสนและยอกย้อนยิ่งกว่าในละครอีก ติดตามอ่านผลงามที่เป็นบทกวี/เรื่องสั้นของคุณเสมอ แม้ไม่ค่อยได้เขียนกลอนลงบ่อยนัก
3 มิถุนายน 2548 23:17 น. - comment id 474840
ถ้าโลกคือละคร ทุกบททุกตอนที่ผ่านไป แล้วเราเล่นเป็นใคร ๆ ถึงวันไหนละครจบ คงหมดลม
3 มิถุนายน 2548 23:39 น. - comment id 474849
พยายามตนบ่เพี้ยน...........ละคร มิอาจหลบซุกซอน..............เจตน์ได้ ปะหน้าพนมกร..................ใจขุ่น ก็จ่ายเงินเดือนไซร้...........น่าไหว้ หลังหมอง อิอิ เจ้านายอ่ะ ตัวอย่างดี ๆ เลย
4 มิถุนายน 2548 00:21 น. - comment id 474866
คุณแก้วนิดา .. ค่ะ ขอบคุณค่ะ คุณจอมอสูร .. เอ น่าจะยกโคลงนี้ไปกระทู้ที่แล้วนะ ช่วยกันยกหน่อย อึ๊บ !! .. คุณดอกข้าว .. หมู่นี้อัลมิตราไม่ค่อยได้ดูทีวีสักเท่าไหร่ค่ะ หลับหัวค่ำ ตื่นดึก บ่อยๆ คุณเพกาซัส .. ละครบางเรื่อง จบอย่างแฮปปี้ บางเรื่องก็โศกแท้ เราเองก็ยังไม่รู้ ยถากรรใด คุณบินเดี่ยวฯ ..บทที่สอง บาทที่สาม คำที่สามในวรรคหน้า ต้องเป็นเสียงเอก ค่ะ :) คุณครูใหญ่ฯ .. เชื่อเถอะค่ะ เมื่อถึงเวลา อะไร ๆ ที่แบกไว้ ก็ต้องวาง คุณพรระวี .. ค่ะ จิตมนุษย์รู้ยากหนักหนา เสียจริง ค่ะ ไอซ์ .. เรื่องแก้วใบบอน ใบบอนแก้วเหรอ ดูเหมือนกัน มาทุกคืนเลยหมู่นี้ ถ้าจะติดสาว คุณแก้วประเสริฐ .. ก็จนกว่าจะไม่ต้องหายใจทิ้งๆขว้างๆ ค่ะ คุณเมจิค .. ภาพจาก kagaya.. ค่ะ บางที เราเองก็สวมหลายบทค่ะ คุณทำมะชาด .. เปลี่ยนเป็นข้าวกล่องได้ไหมคะ หิวจัง นายเมา ..ตามสถิติ เขาว่า ผู้หญิงมากกว่าชายนิ .. คุณมนต์กวี .. เทียบกันแล้ว ด้อยกว่าผงธุลีอีกเนอะ กาแลคซี่ช่างกว้างใหญ่ คุณdark side of mind .. โคลงงามค่ะ :) คุณก่อพงษ์ .. ดื่มชาอุ่นๆนะคะ คุณภาวิดา .. ขอบคุณค่ะ คุณใบบอนแก้ว .. ปิดทีวี ละครก็เลิกเล่น เปิดเน็ต ละครก็เล่นต่อไป คุณยโส .. อั่นแน่ ระวังเขาจะเชิญไปออกรายการแฟนพันธุ์แท้นะคะ คุณร้อยฝัน .. ใช่ค่ะ จริงแท้แน่นอน คุณเอเลี่ยน ..อย่าเอ็ดไปเชียว นั่นล่ะ ปลาฉลาม
4 มิถุนายน 2548 09:30 น. - comment id 474936
โลกเน็ต ก็เป็นละครมายาฉากหนึ่ง
ซึ่งต้องทำใจเพียงแค่อ่านหน้าหนังสือ
นิตยสารสักหน้า ...อย่าก้าวข้ามไปดูว่า
นักเขียน กิน อยู่ อย่างไร ถึง ออกงาน
ชนิดนั้นได้
อย่างไปเห็น คุณ กฤษณา อโศกสิน
ในวันที่สัมภาษณ์ ระหว่างทำรายการวิทยุ
เธอมีดินสอหลายแท่งในมือ นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารชั้นล่างของบ้าน เขียนงานสารพัด
เรื่อง แล้วแต่ช่วงเวลา ส่งหลายหนังสือพิมพ์
ตัวตนเธอ จะเป็นเช่นไร แม่ ของลูกหลายคน
หรือ ใคร เธอ ก็เป็นเธอ..เขียนละครให้ทุกคน
อ่าน สร้างบุคลิก จิตวิญญาณ มาโลดเต้น
บนหน้านิตยสาร และ จอละครให้เรามอง
...เหล่านั้น....
เคารพงาน ของแต่ละคน น่าจะเป็น
วิถีงามที่สุดในโลกอินเตอร์เน็ตนะคะ คุณ อัลมิตรา
4 มิถุนายน 2548 11:30 น. - comment id 474974
ใจต่างดวง จะหวังอะไรมากไปจากใจอื่นก็ปวดขมองเนอะคุณ... หิวข้าวจังไปหาไรรองท้องดีกว่า สวัสดีครับ
6 มิถุนายน 2548 07:36 น. - comment id 475540
คุณทิกิ .. ควรเป็นเช่นนั้นค่ะ คุณแทนคุณแทนไท .. ใจต่างดวง จึงกำกับได้เฉพาะใจของตนค่ะ อิ่มแล้วล่ะ คุณ .. วันนี้ทานก๋วยเตี๋ยว .. เอาหมอนรองท้องมั๊ย ( หมอนทองเชียวน๊า..)
6 มิถุนายน 2548 15:52 น. - comment id 475807
หากโลกคือละคร แบ่งเป็นตอน ๆ อย่างนั้น ช่วงหนึ่งที่เข้ามาสานฝัน เพียงอยากให้มันไม่จบตอน มัทเข้ามาเยี่ยมคุณอัลค่ะ ไม่อยากให้โลกเป็นละครนะคะ ชีวิตคนมัทก็ไม่อยากให้เป็นเช่นละคร ด้วยละครมีฉากจบของเรื่อง หากแก่นแท้แล้วเราก็หนีไม่พ้น จุดจบเหมือนกันค่ะ คิดถึงคุณอัลนะคะ
7 มิถุนายน 2548 07:28 น. - comment id 476171
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณมัดหมี่ .. แต่ชีวิตของคนเราคือปลีกย่อยของบทละครแห่งโลกใบใหญ่นี้ .. แต่ละคนย่อมมีจุดจบ เลี่ยงไม่ได้เลย บางคนเส้นทางชีวิตแสนจะราบรื่น แต่บางคนต้องฝ่าด่านมากมาย กว่าที่จะสิ้นลม พานพบอะไรต่อมิอะไรมาก รอบ ๆ ตัวเรา สิ่งที่เกิดขึ้น รวมถึงสิ่งที่เปลี่ยนแปลง เหมือนถูกบัญญัติไว้แต่ต้นถึงความเป็นไป จนกระทั่งอัลมิตราเองก็ไม่แน่ใจว่า ตัวตนของเราเองด้วยหรือเปล่า ที่ถูกลิขิตไว้เช่นกัน มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
