ชีวิต

แก้วประเสริฐ

                    ชีวิต
          ชีวิตเราคล้ายสีที่วางวาด 
ใส่กระดาษแสนพิสุทธิ์ผุดผาดยิ่ง 
ไร้ภาวะปรุงแต่งเข้าแอบอิง 
ล้วนทุกสิ่งพอเหมาะเจาะหัวใจ 
          มโนทวารพลันกระจ่างสว่างเห็น 
อายตนะเช่นสิ่งของมิผ่องใส 
ด้วยตัณหาชักนำจิตใจไป 
จึงหลงใหลหนทางสร้างเวรกรรม
          ลำนำชีวิตบิดผันสร้างสรรค์ภพ
บ้างแนวลบเพิ่มบวกวางกฎซ้ำ
นำคูณหารผ่านตรีโกณหมายทำ
ชี้แนวล้ำทำกร่างวางอัตตา
          พีชะคณิตพิศกฎเรขาคณิต
อีกเลขคณิตตามคิดติดหรรษา
ผสมผสานสร้างเหตุผลดลมา
ผูกชะตามวลหมู่สัตว์รัดวงจร
       เกิดวงเวียนวกเว้าเข้าหาศูนย์
พอกเพิ่มพูนหนุนเสริมเติมแต่งสอน
วางเป็นศาสตร์หนทางตามขั้นตอน
แล้วออดอ้อนให้เดินเหินสู่แนว
         วิวิธวัทน์ผันเปลี่ยนเป็นสาสนะ
สร้างภาระผูกพันกันเป็นแถว
เข้าสั่งสอนสร้างไว้คล้ายหลักแจว
ดุจบ่วงแร้วขันชะเนาะเกาะกุมชีวิต
          ให้หลงเชื่อทุกสิ่งอิงพระเจ้า
ว่าท่านเฝ้าประทานไม่วิปริต
เพื่ออัตตาหมู่เหล่าเฝ้าใจจิต
หลงทางผิดงมงายไร้เหตุผล
          เกิดเวียนว่ายอยู่ในวัฏฏะสาร
เข้าจัดสรรเวรกรรมเพื่อนำขน
จนเกิดแก่เจ็บตายมาวกวน
หาหลีกพ้นหนีห่วงล่วงผ่านมา
          จนล่วงกาลปั่นป่วนล้วนสรรค์สว่าง
เกิดแนวทางความจริงที่เฝ้าหา
สิ่งดีชั่วเวรกรรมเพราะอัตตา
หาใช่มาภายนอกบอกกฎเกณฑ์
         ในโลกนี้พึงมีเพียงศาสตร์หนึ่ง
เป็นที่พึ่งพ้นหนทางไร้กรอบเขน
สร้างจิตใจไร้อัตตามิเอียงเอน
มิซ่อนเร้นบอกแนวทางสว่างใจ
          อริยะชนคนทั้งหลายโปรดได้คิด
หันเพียงนิดพิศดูทางผ่องใส
ว่าจริงแท้แน่นอนหรือกระไร
ขอฝากไว้ให้ไตร่ตรองลองพิศดู.
            ๙๙๙   แก้วประเสริฐ   ๙๙๙