..พร่ำบ่นบอกหมู่ไม้และใบหญ้า ฝากสายลมหวือหวาไว้คราก่อน โลกนี้เหนื่อยเมื่อยล้าน่าลาจร ไม่วิงวรสิ่งใดให้เหนื่อยกาล ..มาบัดนี้วารีใสเริ่มฉ่ำหวาน จะอีกนานแค่ไหนมิใคร่รู้ แม้ความง่วงทั้งปวงต่างโผกรู จะสร้างสู่สิ่งดีทุกวี่วัน.
โอ คาลิฟโซ 24 พ.ค. 2548 14:12 น. - ID 76395 
866
2
0
24 พฤษภาคม 2548 14:49 น. - comment id 470422
หากว่าง่วงก็เอาหมอนมานอนได้ เอนลงไปหลับตาแล้วพาฝัน หลับสนิทถึงเช้าอย่างเร็วพลัน เสียงไก่ขันต้องตื่นมาล้างหน้าเอย **มาทักทายครับ**
24 พฤษภาคม 2548 18:37 น. - comment id 470472
เอ้าเพ่งรู้เพื่อนเราคุยกับสรรพสิ่งได้โหป้าคุยกับต้นไม้และใบหญ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าแต่.....ต้นหญ้าติดปากหนะ อ่อนซะด้วยเคอะๆๆ .......
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
