ยามหยาดฝนหยดฉันไร้ไม้ใหญ่ให้ร่มเงา ยามหยาดฝนหยุดฉันได้ไม้ใหญ่ให้ชื่นใจ แต่มันจะได้อะไร....เมื่อฉันเปียกปอนทั้กาย-ใจ ตะวันสาดแสงเนิ่นนานจนหยาดฝนแห้งเหือดไป......กับตัว
20 พฤษภาคม 2548 17:07 น. - comment id 469637
ฝนชุ่มตก ให้เปียกปอน ตอนกลางแจ้ง ตัวที่แห้ง ก็เปียก ไปทั่วถ้วน หยดติ๋งติ๋ง ทั่วทั้งตัว มันช่างกวน อยากจะหวน กลับบ้าน ผลัดผ้าจริง ดังความเหงา เข้ามา ไม่ได้พัก ยากจะหัก ห้ามใจ อารมณ์ดิ่ง สู่เหวลึก มืดดำ เหมือนถูกทิ้ง อยากจะวิ่ง ไปที่ไกล ไร้ผู้คน เปียกปอน เล็กน้อย เดี๋ยวก็แห้ง