โชคดีจัง...ที่ยังไม่เสียเธอ
นายน้อง
ความทรงจำ...ที่แสนดี
กับการกระทำที่มี...ผ่านมานานนับปี...ยังจำได้ไหม
ไม่ว่าตอนนี้เราจะเป็น...แค่เพื่อนกัน
วันนี้ วันนั้น ...เคยมีสถานะใดๆ
แต่ช่วงเวลานี้...นึกถึงเธอทีไร...ความห่วงใยไม่เคยจาง
เพื่อนบางคน...บอกว่าฉัน..รักเธอ
ถึงได้เป็นห่วง ให้อภัยเสมอ ไม่เคยห่าง...
ฉันได้แต่ยิ้มให้เขา ให้ความรักของเรา...ซึ่งเป็นแค่เศษผ้าบางๆ
เส้นใยแห่งความผูกพันที่ถักทอสร้าง
ทุก ๆ อย่าง...มันไม่ได้จางหายไป
การลาจาก...ไม่จำเป็นต้องทำลาย * ความผูกพัน *
ดังนั้นเธอคง...ไม่ต้องถามว่าฉัน...รักเธอแค่ไหน
แน่ละ...คงไม่ใช่เท่าฟ้า..
เป็นเพราะว่าตำแหน่งนั้น..คุณแม่ฉันได้ไป
ส่วนความรัก ความห่วงใย ที่ตอนนี้ฉันมีให้...
ขอให้เธอเรียกฉันใหม่ "เพื่อนชายที่แสนดี"
โชคดีมากมาย ที่เรายังสามารถเป็นเพื่อนกันได้ อิอิ