หน้าส่วนตัว
เสียงตึงตึง เปรี๊ยะแตก ฟังแปลกใจ
อยู่บนเขา ห่างออกไป มากไม่น้อย
ภูทะมึน เร้นความลับ ยากนับรอย
คนแอบสอย พรหมจรรย์ ป่าอันงาม
เลื่อยยนต์ เลื่อยวงเดือน เหมือนของป่า
แต่กินดง ตรงบังตา จนน่าขาม
จากหนึ่งมุม คุมไม่ได้ ก็ใหญ่ลาม
ป่าเคยงาม ก็โล่งเตียน ดูเปลี่ยนไป
เมื่อฝนตก หกสิบห่า น้ำบ่าซัด
ทะเลซุง พุ่งรอบจัด ซัดตูมใหญ่
ทะลุบ้าน สะท้านเรือน สะเทือนใจ
สายน้ำไหล แดงดัง เลือดคลั่งคลัก
สิบหน พันหน หรือเจ็ดหน
ยังเวียนวน เกิดซ้ำ เหมือนจำหลัก
คำสาบแห่งพงป่าแข็งกล้านัก
คนไม่รัก ป่าพง จงเจอดี .
ตูม
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ 13 พ.ค. 2548 22:12 น. - ID 75951 
795
7
0
13 พฤษภาคม 2548 22:41 น. - comment id 466625
ธรรมชาติลงโทษจงโปรดทราบ ที่ไม่หลาบจดจำคำเตือนชี้ เฝ้าแต่ตัดทำลายได้เจอดี จึงขอทีเลิกตัดไม้ทำลายป่ากันแต่งได้ดีมาเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
13 พฤษภาคม 2548 22:58 น. - comment id 466637
เพียงลำซุงพุ่งพังก็ร้างรก น่าตระหนกหัวใจกระไรนี่ ป่าอุดมพฤกษ์ไพรมากมายมี ถูกเขาโค่นพรหมจารีเสียยับเยิน ช่วยปลูกป่าวันนี้ยังมิสาย อย่าทำลายเลยนะจะสรรเสริญ แต่ละซุงพุ่งทแยงแรงเหลือเกิน ทรวงสะเทิ้นอกสะท้อนนอนกลัวซุง
13 พฤษภาคม 2548 23:28 น. - comment id 466653
สวัสดีครับคุณม้าลาย และคุณผู้หญิงไร้เงา หลับฝันดีนะครับ
14 พฤษภาคม 2548 07:21 น. - comment id 466735
ยังมีแบบนี้อยู่หรอคะพี่พงษ์ มัทคิดว่าน่าจะถึงเวลาช่วยกันปลูกป่าแล้วนะคะ ต้นไม้เหลือน้อยเต็มที ทุกวันนี้เวลาฝนตกที ลมแรงเพราะไม่มีต้นไม้ใหญ่กั้นลม บ้านเรือนก็เสียหาย เวลาแล้งก็แล้วจัด เพราะไม่มีต้นไม้ช่วยอุ้มน้ำ อุ้มดิน น่าสงสารมนุษย์นะคะพี่พงษ์ สิ่งดีดี ไม่ค่อยรักษา กลับไปรักษาในสิ่งที่ไม่ดี มัทแวะมาเยี่ยมตอนเช้า ๆ คิดถึงพี่พงษ์ค่ะ
14 พฤษภาคม 2548 10:23 น. - comment id 466794
เมื่อไรคนเหล่านั้นจะสำนึกกันบ้างนะ
14 พฤษภาคม 2548 12:12 น. - comment id 466849
อยากให้เอากลอนบทนี้ไปวางต่อกลอนเรื่อง พิรุณเริงรมย์ของผมจังอ่ะคับ เพราะมันเรื่องเรื่องราวที่ต่อกะกลอนผมเลย ซึ่งก็เป็นผลมาจากการตัดไม้ทำลายป่าอ่ะคับ อยากให้ทุกคนช่วยกันปลูกป่าจัง แวะมาชื่นชมผลงานคับ
14 พฤษภาคม 2548 12:32 น. - comment id 466860
เป็นปัญหาที่แก้ไม่ตกสักทีก็เพราะเป็นพวกมีอิทธิพล
หรือมีคนใหญ่คนโตหนุนหลังอยู่
สุดท้ายคือผลประโยชน์ส่วนตัว
14 พฤษภาคม 2548 12:46 น. - comment id 466870
ก็ต้องยอมรับชะตากรรมกันไปโดยถ้วนหน้าโดยเฉพาะผู้ที่ไม่ได้ก่อ ผู้ก่อเดียวนี้อาจเสวยสุขอยู่ในห้องแอร์เย็นฉ่ำ เมื่อวานเห็นเขาเอาเลื่อยยนต์มาตัดต้นมะม่วงแค่ข้างบ้าน ใช่เวลาไม่ถึงชั่วโมงไม่เหลือซากให้เห็นเลย ทั้งที่ผมลืมตาขึ้นมาดูโลกก็เห็นมะม่วงต้นนี้แล้ว เขียนได้ประทับใจมากครับ
14 พฤษภาคม 2548 13:27 น. - comment id 466897
ชะตากรรมผืนป่าน่าอดสู กี่ร้อยภูมันโค่นโล่งเตียนหาย อนาคตการก่อเกิดทะเลทราย อยู่ใกล้กายคงได้เห็นกันสักวัน.. **แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับ..
14 พฤษภาคม 2548 21:44 น. - comment id 467091
ชอบตรง สุดท้ายนี่แหละ....ตูม..... ช่างลงตัวได้พอดีอะไรจะขนาดนั้น มาชื่นชมครับ....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
