เหงาเหงา คิดถึงเธอในยามเช้าเมื่อตื่นขึ้น เขียนกลอนให้เธอจวบค่อนคืน จนหญ้าเปื้อนน้ำค้างชื้นจึงหลับตา ร่องรอย ตรงนั้นนิดตรงนี้หน่อยที่ตรงหน้า ภาพเธอยิ้มยังปริ่มอยู่ริมตา คิดถึง โหยหาและอาวรณ์ อยู่ใกล้..ฟ้าดูกว้าง แต่เมื่อห่างฟ้ากลับกว้างกว่าวันก่อน กว้างจนเจียนใจจะขาดรอน เหมือนกว้างไกลกว่าก่อนก่อนที่ผ่านมา ตัวอักษรเหงาเหงา เล่าเรื่องแต่เรื่องเล่าที่เหว่ว้า หากจะพอเป็นสุขบ้างบางเวลา ก็เมื่อหนึ่งคน ตรงปลายฟ้า..บอกคิดถึง
9 พฤษภาคม 2548 12:15 น. - comment id 462218
ขอบคุณมากๆครับคุณทิกิ.. แต่อย่าถึงขนาดนั้นเลยนะครับ.. มันรู้สึกเก้อๆเขินๆยังไงพิกลไม่รู้ครับ แฮะๆ ขอบคุณที่ส่งเสียงมาทักทายครับ..ลอยไปในสายลม (ลอยไปไหนเอ่ย) :)
9 พฤษภาคม 2548 12:14 น. - comment id 462603
จากปลายฟ้าถึงคนไกลให้รับรู้ ความห่วงใยยังอยู่มิเลือนหาย สายสัมพันธ์ยังคงมั่นตราบวันตาย ห่างเพียงกายแต่ใจชิดสนิทเนาว์
9 พฤษภาคม 2548 11:30 น. - comment id 463963
เขียนกลอนอย่างไรก็ไพเราะเหลือเกิน ช่างมีพรสวรรค์อะไรอย่างนี้คะ ทิกิ
9 พฤษภาคม 2548 11:43 น. - comment id 463984
ไกลกัน คิดถึงนะ อยากได้ยินเสียง ............
9 พฤษภาคม 2548 12:21 น. - comment id 463993
อ้าว..ไม่ทันเห็นคุณบินเดี่ยวฯ ปลายฟ้า.. ห่างไกลห่างตาจึงหวั่นไหว ไกลเกิน..ห่างตัวกลัวห่างใจ กลัวเหลือเพียงรอยอาลัยแห่งวันวาน มาทักเป็นกลอน เลยทักกลับเป็นกลอน ขอบคุณครับ..
9 พฤษภาคม 2548 12:29 น. - comment id 464001
ไม่ลอยไปไหนหรอกค่ะ ลอยอยู่แถว ๆ นี้ .....................
9 พฤษภาคม 2548 12:30 น. - comment id 464002
.. ความคิดถึง .. .. ร่นขอบฟ้าเข้ามาใกล้ .. .. ใจที่ผูกรวมกันไว้สองใจ .. .. แม้ห่างไกล .. ก็เหมือนใกล้กัน .. ... อ่านแล้วเหมือนมองเห็น .. ท้องฟ้า .. และใบหน้าเธอ .. ค่ะ
9 พฤษภาคม 2548 17:30 น. - comment id 464148
ลอยไปในสายลม.. กีกี้.. บางทียิ่งคิดถึงก็เหมือนทางยิ่งไกล เวลายิ่งนานนะ.. ..ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไม..
13 พฤษภาคม 2548 09:49 น. - comment id 466164
มันเศร้าเหงาเสียเหลือเกิน
13 พฤษภาคม 2548 10:03 น. - comment id 466168
อ้าว อ้าว ละอองน้ำ.. มีแซว มีแซว