กาลครั้งหนึ่ง....นานแสนนาน เธอรู้มั๊ยว่านาน..จนฉันเกือบจะจำไม่ได้ กี่ครั้งแล้วที่ฉันเปิดเผยสายตาให้รู้ใจ เธอไม่เคยเห็นอะไรอะไรบ้างหรือเธอ ก็เห็นส่งดอกไม้มาให้ทุกวัน แล้วยังมีการ์ดสีหวานหวาน...บอกว่าห่วงใยกันเสมอ เห็นเธอหลบตา...อายอะไรนักหนาเวลาเจอ ไม่รู้ว่ากลัวฉันจะกินเธอ หรือยังไง จะบอกเป็นนัยนัยแบบนี้อีกนานหรือเปล่า ไม่รู้เหรอคนรอฟังน่ะ เค้า หวั่นไหว รอมาตั้งนาน...จนชักจะพาลเมื่อยหัวใจ บอกว่ารักซะทีได้ใหม...1..2..3 เริ่มได้...จะรอฟัง
17 ธันวาคม 2544 00:37 น. - comment id 25498
น่ารักดีจังเลยจ้า....
17 ธันวาคม 2544 01:43 น. - comment id 25527
เขียนได้น่ารักครับ แฮ่ม ... ที่ยังไม่บอก ..คงกำลังรวบรวมความกล้าอยู่มั้งครับ
17 ธันวาคม 2544 08:09 น. - comment id 25556
อ้า.....คือว่าแค่มาส่งดอกไม้.....แต่ยังไม่ได้จ่ายตังนะ จะบอกก็กลัวอายไง
17 ธันวาคม 2544 10:36 น. - comment id 25589
ตอนยิ้มน่ะ แยกเขี้ยวด้วยอ่ะป่าวเค้าถึงได้หลบสายตานะ (ล้อเล่นนะ) น่ารักดี