ทะเล เวิ้งว้าง กว้างไกล ท้องฟา กว้างใหญ่ ยากถึง ความรัก ยากเกิน คำนึง คิดถึง ยากเกิน บรรยาย รักเธอ มากมาย เพียงนี้ ทำไม่ คนดี ไม่เห็น อยากรู้ ทำไม เฉยเย็น หรือเธอ ไม่เห็น สำคัญ ทุ่มเท ทุกอย่าง จัดให้ ต้องการ สิ่งใด ไม่ขาด นอกใจ ก็ไม่ บังอาจ แต่เธอ ก็พลาน จากไป บอกว่า ฉันมัน ไม่ดี ไม่สม คนดี หรอกหนา อยู่ไป ก็ขัด นัยต์ตา จบกัน เถิดหนา พอที อยากไป ก็ไป ไม่ห้าม ไปเถอะ คนงาม ตามฝัน แต่อย่า เจ็บมา แล้วกัน บอกเลย ว่าฉัน ไม่แคร์ ไปแล้ว ไปเลย ไปลับ ไปเถิด อย่ากลับ อีกหนา จบกัน แค่นี้ กานดา โชคดี เถิดหนา โชคดี
BongNothMaRu 3 เม.ย. 2548 20:40 น. - ID 73874 
911
3
0
3 เมษายน 2548 20:57 น. - comment id 448747
โห่อย่าสมน้ำหน้าเลยคะ รักคือการให้นะคะให้อภัย แต่งได้ดีเลยนะคะ คนอ่านคงสะอึกแย่...ู ^ ^ แวะมาชมคะ
3 เมษายน 2548 21:03 น. - comment id 448753
ไม่ใช่ยังสะอึกเลยเนี่ย ...โหย...ไม่ตั้งแล้วชื่อ หวานแหววอยู่ดีๆ ดันเศร้าซะนี่ เอ๊ะ รึเราสับสนเอง นั่นสิ เหอะๆ ตั้งไปซักชื่อเถอะค่ะ
3 เมษายน 2548 21:08 น. - comment id 448756
ขอบคุณครับ ขอคุณครับ สำหรับคำชม แล้วจะแต่งกลอนดีดี มาให้อ่านอีกนะครับ ขอบคุณครับ
3 เมษายน 2548 21:09 น. - comment id 448758
หน้าส่วนตัว
มาเยี่ยมครับ ยังนึกชื่อไม่ออกครับ
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
