ที่ผ่านมา... เคยมีฉันละเธอ ทุกวันนี้ ต้องละเมอใฝ่ฝันถึง แม้เวลาหมุนไปใจคำนึง เธอคือ หนึ่งในใจตลอดมา แต่มันนานเกินไปที่จะรอ เพราะใจมันเริ่มท้อ และหมดหวัง สิ่งที่ได้ รับกลับมาคือลำพัง เหมือนกักขังความหลังไว้ในใจเรา เมื่อไหร่หนอถึงจะพบทางสดใส วนเวียนอยู่ในใจใครกันนี่ จากไปนานห่างไปไกลตั้งหลายปี แต่เธอนี้ ไม่เคยห่างจากใจเรา...
3 เมษายน 2548 10:30 น. - comment id 448534
มาคอยเป็นเพื่อนะคะ ถึงจะทรมานแต่ก็ขอให้รออย่างมีความหวังนะ
3 เมษายน 2548 11:21 น. - comment id 448573
เป็นเพื่อน คอย...อีกคน..ขอให้สมหวังกับ การรอคอย....
3 เมษายน 2548 21:23 น. - comment id 448766
อืมม...ขอให้สมประสงค์นะครับ แก้วประเสริฐ.
4 เมษายน 2548 20:06 น. - comment id 449309
ขอบคุณทุกๆท่านที่มาเป็นเพื่อน และให้กำลังใจนะคะ
17 เมษายน 2548 23:45 น. - comment id 454934
ครั้งหนึ่งนั้น เคยมีรัก รักสุดซึ้ง ใจคนึง รักที่ผ่าน ซมซานหา เนิ่นนานไป ที่รักนั้น กลับคืนมา เจ็บอุรา ต้องมาอยู่ เศร้าอาลัย น่าเห็นใจคนเคยมีรักจัง แต่ก็มาเป็นกำลัง ใจให้อยู่ครับ
4 ตุลาคม 2548 00:46 น. - comment id 522641
มีแต่เพียง.....ความว่างเปล่า เหงา ๆ ..........เพียงลำพัง วันคืนไม่หยุดยั้ง ทุกถ้อยคำย้ำในใจ ความรักกลับเป็นขม ทุกข์ระทมสุมภายใน ใจเอย..ถูกเผาไหม้ ิทิ้งกลิ่นไอ ควันจาง ๆ เวลาชั่งเหลือน้อย บ่ายคล้อย ๆ แสงเลือนลาง เหมือนเรือนจวนอับปาง อยู่เวิ้งว้างกลางนที ชีวิต......เป็นเช่นนี้ เปลี่ยนวิถี......เปลี่ยนทิศทาง ให้ใจได้พักบ้าง ความสุขล้วน.....อยู่ข้างกาย