เธอ..คือแสง แห่งจันทรา คราคืนหนาว เธอ..คือไอ อุ่นจากดาว พราวสุกใส เธอ..คือรุ้ง ทองฟ่องฟ้า นภาลัย เธอ..คือฝัน ของวันใหม่ ใกล้อรุณ.... ...เธอคือแสง แห่งจันทรา คราคืนหนาว สุกสกาว บนฟากฟ้า นภาใส ฉายเข้าถึง ซึ่งกมล ของคนไกล ก่อนจะเคลื่อน เลือนลับไป ในบัดดล ...เธอคือไอ อุ่นจากดาว พราวไกลลิบ คอยกระพริบ ระยิบยับ จับเวหน แสงนิดนิด สถิตย์ทั่ว นภาดล ชะความหม่น หมองใจ ให้ชีวี ...เธอคือสาย รุ้งทอง ฟ่องปลายฟ้า ประกายจ้า เจิดจรัส รัศมี แวมวามวับ ดุจกับสาย อัญมณี ที่คล้องสอง ใจนี้ ให้รวมกัน ...เธอคือสร้อย สายฝน หล่นโลมหล้า ระรินหยาด จากนภา คราวสันต์ ฉ่ำชื่นนัก เหมือนมีรัก ห่มชีวัน ยามวสันต์ ผ่านมา หวามอารมณ์ ...เธอคือฝัน อันอำไพ ใกล้รุ่งสาง สีทองทา ทาบนภางค์ สว่างสม สัญญาใจ ที่ให้ไว้ ได้ชื่นชม รักห่อห่ม ออดอ้อน วอนรำพัน....
ผีเสื้อปีกบางฯ 14 ธ.ค. 2544 04:48 น. - ID 7315 
698
3
0
14 ธันวาคม 2544 04:51 น. - comment id 24951
ขอเป็น คนนั้นได้ไหมครับ
14 ธันวาคม 2544 05:32 น. - comment id 24959
มาโพสกลอนก่อนไปเรียน... เลยนะน้องจาว... กลอนเพราะดีจ้า...
18 ธันวาคม 2544 12:56 น. - comment id 25874
...กลอนนี้ เขียได้ดีนะครับ คำที่เอามาเขียนก็เพราะด้วย ... เพราะดีครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
