... มิอาจทำดัง ที่คาดหวังไว้ ด้วยเหตุที่ได้ ทำกรรมหนหลัง ชีวิตที่ผ่าน เรียกได้ว่าพัง ชีวิตที่ยัง ฤๅรั้งต่อไป มิอาจเป็นได้ ดังที่ใจคิด ด้วยเพราะความผิด ที่เคยก่อไว้ ผันเปลี่ยนชีวิต มืดมิดจิตใจ หนทางสดใส ที่ใกล้กลับไกล มิอาจทำได้ ดังที่ใจฝัน ด้วยเหตุที่พลัน ประมาทหลงใหล ไม่คิดรอบคอบ ถลำลงไป ห้วงอบายใหญ่ ใหญ่ยิ่งบทเรียน มิอาจเป็นดัง ที่ใจยังหวัง เติมต่อพลัง ชีวิตขีดเขียน ชดใช้ความผิด ลิขิตความเพียร ความหลังวนเวียน ความหวังเลือนลาง เดอะ เลตเตอร์ จดหมายลักษมณ์ ลักษมณ์
17 มีนาคม 2548 15:28 น. - comment id 440520
คงไม่ผิดซองนะท่านลักษณ์...
17 มีนาคม 2548 15:30 น. - comment id 440521
คุณไม่ได้จ่าหน้าซอง แสดงว่า..เป็นจดหมายเวียน :)
17 มีนาคม 2548 15:38 น. - comment id 440527
++ ชีวิตที่พลั้ง..ความหวัง..เลยเพี้ยน ++ เป็นเพียงบทเรียนให้จดจำไว้ ++ ชีวิต..ที่เหลือ..ให้..จดจารไป.. ++ เธอคงเข้าใจ..ไม่ซ้ำ..รอยเดิม... ++ ++ มีเพลงมาฝากด้วยแหละ.. ฟังแล้วขำดี.. ชื่อเพลง จดหมายจากเมียเช่า ขับร้อง...มานี มณีวรรณ I เขียน letter ถึงเธอ dear John เขียนที่แฟลตที่ you เคยนอน จังหวัดอุดรประเทศไทยแลนด์ I broken heart, you must understand John จ๋า John ดอลล่าร์ขาดแคลน เมีย secondhand ของ you ยังคอย you ทิ้งเมียเช่า หิ้วกระเป๋า go home ทิ้งรอยจูบลูบโลม จนเชฟไอโทรม เพราะ you enjoy forget your wife กลับไปอยู่อิลลินอย I เสียใจจนเป็นไทฟอยด์เอา tiger oil มาทากันตาย โศกเศร้ากว่า sad movies, oh John you make me cry I lonely เสียจนผอมพ่าย อยากตาย why you ทิ้ง me รอยน้ำตาหยด รดบนลายเซ็นต์ หาซองใส่จ่าหน้าไม่เป็น โธ่เวรเอ๋ยเวร who ช่วยเขียนที ฉีกทิ้ง letter หันไปเจอดีดีที good bye สวัสดี go meet กับ me ที่เมือง the end +++++
17 มีนาคม 2548 15:44 น. - comment id 440531
...อิอิ...ที่แท้หายไปซุ่มเขียนจดหมายนี่เอง อาจเป็นได้ ใจต้องนิ่ง ทิ้งความหลัง ปล่อยพลัง อิสรภาพ ลบคราบหมอง บทชีวิต พิษร้ายลึก ต้องตรึกตรอง สร้างมุมมอง เรียนรู้รส เป็นบทเรียน..
17 มีนาคม 2548 16:05 น. - comment id 440548
ดูหนัง จดหมาย เสียงน้ำตาไปห่าปีป อ่าน จดหมายลักษมณ์ ยิ้มเศร้าๆ -`๏- ♥ ๏(ิ_ิ)๏idaho๏(ิ_ิ)๏ ♥ -`๏- says:
17 มีนาคม 2548 16:21 น. - comment id 440567
อ่านจดหมายไม่ปิดผนึก..........ของคุณลักษณ์นะคะ แต่ว่า เวียน ถึงผู้ใดหนอ
17 มีนาคม 2548 16:40 น. - comment id 440585
มาอ่านจดหมายด้วยคน เหมือนคนจำนนต่ออดีตกาล มิเป็นไรค่ะ เริ่มลุกเริ่มใหม่ ต่อสู้ต่อไป คุณลักษมณ์คนดี สวัสดีค่ะ
17 มีนาคม 2548 17:41 น. - comment id 440639
จหมายรัก..ลักษมณ์เขียนผิดแล้วฉีกแล้วเขียนใหม่ได้ค่ะ กระดาษในหัวใจยังมีอีกเยอะ นอกเสียจากกว่า สมองสั่งงานซ้ำซ้ำ ว่ายังรักเธอรักเธอและรักเธอ และ ไม่ว่าอดีตรักอดีตใด ให้ทำใจป็นปัจจุบันกาลนะคะ เชื่อไหมคนที่พุดพัดชารักนักรักหนา ไม่ใช่จากธรรมดาค่ะตายไปทีละคนสองคน ให้กมลต้องหากุศโลบายแปลกๆไว้ทำใจ ปลอบประโลมใจ หากเรายังตายไม่ได้ และ คือต้องมีชีวิตไว้เพื่อหายใจรับรสพระธรรม ที่คือรักที่ใสฉ่ำเย็นเป็นที่สุดแล้วค่ะ และหากเราเป็นลูกพระพุทธองค์ท่านจะทรงเมตตาชั้ทางออกแก่เราค่ะคุณ ลัก..สะ..มะ..นะ เวลาพุดคีย์ชื่อคุรจะท่องแบบนี้ค่ะอิอิ ด้วยรัก ลัก..สะ...มะ..นะ
18 มีนาคม 2548 13:55 น. - comment id 440839
มาอ่านจดหมายด้วยคนค่ะ อ่านแล้วค่อยขออนุญาติ อิอิ
18 มีนาคม 2548 15:58 น. - comment id 440908
...บุรุษไปรษณ์ครับ รับส่งเฉพาะจดหมายที่จ่าหน้าถึงสาวๆ ฮี่ฮี่
18 มีนาคม 2548 20:56 น. - comment id 441024
เธอต้องทำได้ ใจฉันยังเชื่อ มั่นในรักเหลือ มิมีสลาย เธอต้องแน่จิต คิดใหม่ใจกลาย เพื่อให้สมได้ ดั่งใจต้องการ ฉันจะคอยช่วย ด้วยใจยินดี รักที่เคยมี จะเฝ้าต่อสาน ให้เธอสำเร็จ เสร็จสมดั่งกาล แม้ว่าจะนาน เพียงใดใจยอม *-*แต่งได้ดีค่ะ*-*
25 มีนาคม 2548 03:24 น. - comment id 444157
: ]
28 มีนาคม 2548 17:03 น. - comment id 445702
๐กาพย์ห่อโคลง ๐ขอบฟ้านภาหม่น เฉกเช่นคนที่หมดหวัง ไร้แรงไร้พลัง จะหยัดก้าวเมื่อคราวล้า ๐ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ รับลำนำคนแนวป่า ไร้ค่าไร้ราคา จึงตีตรวนขีดความดี ๐เป็นอย่างคิดอย่างฝัน หนทางนั้นช่างมากมี ร้อยเล่ห์กิเลสวจี ช่างบดบังใจตัวเอง ๐เป็นอย่างที่ตัวเป็น สักวันเห็นอย่ากลัวเกรง คุณค่าใช่บาปเพรง ที่เคยสร้างแต่ปางบรรพ์ ๐ลิขิตเขียนขีดไว้...........................คำนึง บันทึกความคิดถึง..........................จรดหล้า ขอบฟ้าวาดหวังจึง..........................ใจเจ็บ เอื้อมอาจด้วยหาญกล้า....................บ่รู้เกินตัว ฯ สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย
31 มีนาคม 2548 23:29 น. - comment id 447423
: ]