เบื้องหน้ากล้าขโมย.........เขาวิ่งโกยเต็มกำลัง ของกลางขนมปัง..............ซึ่งเจ้าของร้องเรียกคืน ใส่ปากยากเคี้ยวคำ.............เหนื่อยหอบจ้ำจำต้องฝืน ฝืดคอก็ต้องกลืน..............ตื่นทั้งตัวและหัวใจ 0 เบื้องหลังยังรออยู่.........ต้องทนสู้กับโรคภัย เพียงยาอนามัย.................เอารองท้องของมารดา ทนทุกข์สุขหรือเกี่ยว...........ชีวิตเดียวไม่หนักหนา สงสารแม่ชรา....................อยากหยิบยื่นขมขื่นนัก 0 สังคมไร้ปรานี...............จับมันที, ตีให้หนัก กตัญญู, รู้เมื่อซัก................เจ้าหน้าที่, รี่จับกุม หมดแล้วจะเรียกร้อง..........เขาขอร้องตำรวจหนุ่ม ก่อนรวบถูกควบคุม............เพื่ออำลา, พายังเพิง 0 ที่เขาเรียกว่าบ้าน.............หลังซมซานเตลิดเปิง หลักฐานนางยังเบิ่ง............แลกเสรีของลูกชาย เสียงเครือลอดผ้าห่ม..........อย่างระทม, แม่ยอมตาย ดีกว่าเจ้าเป็นผู้ร้าย..............เขาขมา, น้ำตาริน
17 มีนาคม 2548 10:09 น. - comment id 440330
++ +++ ที่สุดความทุกข์ยาก ความลำบากความหิวโหย ไม่อยากทำจำใจต้องขโมย หยิบแล้วโกยวิ่งอ้าวเขาจับทัน.. ++ +++ *** สงสารเน้อ..ชีวิต.. มีเหตุ..ย่อมมีผล.. เกิดเป็นคนได้..ยังหลากหลายปัญหา.. ถ้าไม่เคยสร้างเหตุมา.. โอกาส..เจอปัญหา..แบบนี้..คงไม่มี..*** .............ปลง............. ^___^
17 มีนาคม 2548 11:16 น. - comment id 440363
กตัญญูของลูกชาย.....ที่มั่นหมายหาให้แม่ ท้องกิ่วไม่เชือนแช....ขอท้องแม่อิ่มสบาย ขโมยใช่สันดาน.........อย่าหักหาญระรานกาย หากแม้ตัวข้าตาย........ใครเล่าอยู่ดูแม่ชรา... **เกือบม่ายรอดอ่ะคุณกุ้ง..ไม่ถนัดแนวนี้เลยแอบมาแจมนะครับ..ตกลงลักยิ้มเปลี่ยนที่หรือยัง..ิอิอิ
17 มีนาคม 2548 13:14 น. - comment id 440429
เหมือนในหนังสือพิมพ์เลยอ่ะ....ที่เด็ก10ขวบไปโขมยของ แล้วโดนจับเข้ากรง.....คนหนอคน...แค่ลูกอม1ห่อ....
17 มีนาคม 2548 13:42 น. - comment id 440443
จิตใจที่ร้าย.....ยอมขายจิต ใจที่มืดมิด......จิตขุ่นมัว ให้อดสู...........ต่อสังคมชั่ว โลกของเรา.....เมามัวด้านมืดมน ชื่นชมการเขียนเรื่องสังคม...ของกุ้งหนามแดง มากเลยค่ะ......
17 มีนาคม 2548 14:38 น. - comment id 440489
งามงามสะเทือนใจสะท้อนสังคมไทยเรา ที่นับวันจะเต็มไปด้วยความเศร้ายิ่งขึ้นทุกทีค่ะ ชื่นชมนะคะ
17 มีนาคม 2548 14:40 น. - comment id 440492
อยากร้องไห้จังค่ะเมื่อเห็นภาพ
17 มีนาคม 2548 14:40 น. - comment id 440493
สิ่งแวดล้อม สังคม การอบรมสั่งสอนครับ........ เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ่ในวันหน้า จงดูแลเขาให้ดี วันนี้ขโมยขนม ...ถ้าไม่อบรมให้ดี วันข้างหน้า อาจจะมากกว่านี้.........
17 มีนาคม 2548 18:27 น. - comment id 440672
เมื่อทำผิด ย่อมมีการลงโทษให้หลาบจำ แต่ถ้าเกินเหตุไปก็น่าอดสู คนไทยใจดีไม่ใช่หรือ อีกสี่ปีจะไม่มีความยากจน(เขาว่างั้น) หวังอย่างยิ่งว่าอนาคตของชาติจะได้รับโอกาสดีๆมากกว่าทุกวันนี้ อยากให้โลกนี้ไม่เรื่องร้ายๆ **ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ชื่นชมด้วยใจจริง**
18 มีนาคม 2548 10:47 น. - comment id 440723
ความไม่เท่า..เทียมกัน..ของมนุษย์ ให้สะดุด..ห้วงใจ..ใยอย่างนี้ แต่ละคน..แต่ละเรื่อง..เนื่องชีวี สลดที่..หัวใจ..เมื่อได้ฟัง ........................................................ เรื่องบางเรื่องเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก ........................................................ ช่วย เท่าที่ ช่วยได้ บางเรื่องต้องปล่อยไปตามยถา แล้วแต่เวร แต่กรรม ใครทำมา ถอนหายใจ กับฟ้า เมื่อคราปลง ......................................................... สังคมร้าย มนุษย์ร้าย หัวใจเศร้า .........................................................
18 มีนาคม 2548 11:57 น. - comment id 440770
คุณน้ำใส.. ที่จริงกุ้งก็ไม่ได้สนับสนุนการขโมยหรอกค่ะ เพียงแต่อดสงสารไม่ได้ค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น คนผิดควรได้รับการลงโทษตามสมควรแก่เหตุค่ะ..สำหรับเด็กๆ คงต้องอบรมกันไปค่ะ.. ...................................................................... นกเดี่ยว.. นั่นสิใครจะดูแลแม่ชรา หนอ... ลักยิ้มก็อยู่ในที่ของมันค่ะ..อิอิ.. ...................................................................... คุณมนต์กวี ก็ต้องอบรมกันไปค่ะ.. ..................................................................... คุณแก้วนิดา ชื่นชมงานธรรมของคุณเช่นกันค่ะ.. ขอบคุณที่แวะมาทักทายค่ะ.. ..................................................................... พี่พุด เย้ พี่พุดมาทักทาย...สบายดีหรือเปล่าค่ะ.. ..................................................................... คุณเมา.. อื้ม! เพราะความจำเป็นด้วยน่ะ...แม่เขาป่วยน่ะ แล้วตัวเขาก็เล็ก คงเป็นความคิดของเด็กน่ะ... ..................................................................... คุณเดือนไร้เงา ขอบพระคุณค่ะ แม้เราจะร่ำรวยขึ้น ในกาลข้างหน้า ก็ขออย่าให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นเลย..ไม่ว่าจะเป็นเรื่องโกง เล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม.. ....................................................................... คุณเมจิค ช่วยเท่าที่ช่วยได้ เต็มกำลังฉันเสมอ บางอย่างก็แล้วแต่เธอ อย่าไผลเผลอสร้างเวรกรรม.. ...................................................................... สังคมที่แก่งแย่ง ทำให้จิตใจคนเปลี่ยนไปน่ะค่ะ คุณเมจิค.. ......................................................................
18 มีนาคม 2548 13:15 น. - comment id 440810
มีเรื่องแบบนี้อีกเยอะ ในสังคมเรา
18 มีนาคม 2548 13:17 น. - comment id 440812
อีกข่าวที่น่าเศร้ากว่านักคะคุณกุ้ง เรื่องเด็กที่ประกาศขายบริการเพื่อแลกกับค่าเทอม นโยบายที่จะให้เด็กเรียนฟรี 12 ปี ที่คุยเฟื่องนักหนา ก็แค่ภาพวาดให้ดูสวย...ดูหรู...เท่านั้น เอาเข้าจริง...สถาบันก็ต้องหาทางออกโดยการเรียกเก็บเงินโดยวิธีอื่นอยู่ดี โดยเหตุผลว่าเงินที่รัฐสนับสนุนให้ไม่เพียงพอ แถมปัจจุบันโรงเรียนหลายๆ แห่ง ก็ผันตัวเองออกจากระบบรัฐแล้ว ปฏิรูปการศึกษาโดยให้เด็กเป็นศูนย์กลาง... ก็คงจะไม่ต่างไปจากภาพการเรียนฟรีนั่นแหล่ะค่ะ เฮ้อ...บ่นเสียยาว เกี่ยวกับกลอนคุณกุ้งมั้ยนี่...อิอิ.... ....................................................................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
18 มีนาคม 2548 13:47 น. - comment id 440831
....ใจเย็นๆ ครับ อีกสี่ปี จะไม่มีคนจนแล้ว อิอิ..อดตายหมดประเทศน่ะครับ... มาทักทายจ้า..
18 มีนาคม 2548 14:11 น. - comment id 440847
ชีวิตคนเราเกิดมาก็ไม่เท่าเทียมเขาแล้ว และจะเอาอะไรไปสู้เขาได้ นอกจากเอาตัวรอดไปวันๆ เฮ้อ คนรวยก็รวยล้นฟ้า คนจนก็จนแทบไม่มีอะไรยาไส้ไปวันๆ เศร้าค่ะ
21 มีนาคม 2548 09:35 น. - comment id 442054
คุณแม่จิตร.. จำต้องปลงค่ะ.. ...................................................................... คุณลี่.. จะว่าเกี่ยวก็เกี่ยวค่ะ..อิอิ.. ...................................................................... คุณ dark side of mind หวังว่ากุ้งคงจะไม่จนแล้วล่ะ..อาจม่องก่อนก็เป็นได้.. ขอบคุณที่แวะทักทายค่ะ ...................................................................... คุณอุ๊.. นั่นดิ ถ้าเจอกันจะพาไปเลี้ยงข้าวแกง น่ะๆ แถมน้ำอัดลมให้อีกขวดนึง.. ลิงทานเผ็ดได้รึเปล่าค่ะ ? .....................................................................