น้ำตาที่หลั่งไหลลงมาอาบสองแก้มใส จะมีไหม?...จะมีใครเข้าใจและรับรู้ ถึงความเจ็บปวดรวดร้าวที่เป็นอยู่ เคยเคียงคู่...แต่วันนี้ที่เป็นอยู่ช่างห่างไกล กลั่นน้ำจากในใจข้างใน ลึก...ลึก ในสำนึกวนเวียนจนเจียนสั่นไหว รักแล้ววันนี้ใยต้องห่างและร้างไกล เจ็บปวดในหัวใจกว่าสิ่งใดทิ่มแทง กลัวใจไกลห่างแล้ว..............ลืมกัน กลัวว่าสายสัมพันธ์...............อ่อนล้า กลัวใครหนึ่งเฝ้าฝัน..............ใกล้อยู่ กลัวจักกลับไปว้า..................จ่นน้องใจสลาย ใจเจ็บจนหลั่งน้ำ...........................ออกตา ปวดจิตรักเย็นชา..........................อ่อนแล้ว เหนื่อยจนหลั่งออกมา....................ปรากฎ หยดสู่พวงแก้มแก้ว.......................นิ่มน้องกัลยา
7 มีนาคม 2548 11:36 น. - comment id 435322
555 เจอคุณผมดีใจจริงๆ พยายามค้นหาไม่เจอเลย จะขอขอบคุณที่มอบอะไรๆดีๆให้ผมเสมอมา เห็นหายไปชักห่วงใยครับคิดว่าคงสบายดี คุณช่างเขียนช่างแต่งได้งามมากครับ เห็นชื่อคุณปั๊บรีบเข้าปุ๊บยังกับฮิตาชิเลยล่ะ หวังว่าคงไม่เป็นอะไรนะครับอากาศเปลี่ยนระวังสุขภาพด้วย แก้วประเสริฐ.
7 มีนาคม 2548 12:18 น. - comment id 435365
สายน้ำริน จากใจ จนไหลนอง อยากจะเข้า จับจอง คลองน้ำไหล เหนื่อยจนหลั่ง ออกมา จากข้างใน ถ้าจองได้ คงประสบ พบโชคดี... ชอบแบบ น้ำตาเยอะ ๆ
7 มีนาคม 2548 12:51 น. - comment id 435386
หากใจคงมั่นแท้.............ต่อกัน แม้ห่างในคืนวัน.............ล่วงพ้น ยังคงมั่นไม่หัน................เหเปลี่ยน ใจร่ำเสน่ห์ล้น.................หนึ่งน้องกัลยา
7 มีนาคม 2548 13:22 น. - comment id 435420
...........อย่ากลัว.................... น้ำตานางไหลหลั่งลงข้างแก้ม แม่จันทร์แรมใครทำเธอช้ำเล่า กลัวไปใยพี่ยังอยู่คู่รักเรา คอยเป็นเงาปลอบเจ้ายามเหงาใจ สายสัมพันธ์มิเคยห่างบนทางรัก เฝ้าฟูมฟักต้นรักจนเติบใหญ่ เคยรดน้ำพรวนดินร่วมทางใจ ยามพี่ไกลใจยังห่วง......นิ่มน้องกัลยาฯ เขียนได้ซึ้งถึงอารมย์..เป็นกำลังใจครับ แวะมาเยี่ยมเยียนและเขียนกลอนตอบ...
7 มีนาคม 2548 17:24 น. - comment id 435553
รักษาสุขภาพด้วยน่ะค่ะ คุณไยไหม .. อากาศเปลี่ยนแล้ว.. ..
8 มีนาคม 2548 07:39 น. - comment id 435577
ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ และขอขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงค่ะ ยังไงเสียคงไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไรที่ร้ายแรงไปกว่าที่ผ่านมาแล้วและผ่านไปแล้ว เป็นไข้เล็กๆน้อยๆเนี่ย ห่างไกลใยไหมค่ะ...
8 มีนาคม 2548 11:29 น. - comment id 435685
ทุกข์เพราะรักใช่ไหมเราใคร่บอก คนเขาหลอกให้ช้ำไยพร่ำหา จงเจ็บจำเจ็บครั้งนี้ที่มีมา แสนเสียดายน้ำตาคุณค่ามัน คนกลัวน่ะ .. เขาไม่ทำกันหรอก ตั้งแต่แรกน่ะ กลัวหลังจากทำ .. มันน่านัก ..!!