มีบางวันที่ต้องเหน็ดเหนื่อย....
ส้มเกลี้ยง
เหมือนโลกไร้แสงจันทร์ในคืนมืด
เหมือนทะเลจืดชืดกว่าน้ำบ่อ
เหมือนความเย็นของสายลมคงไม่พอ
บางครั้งท้อเหลือทนจนปัญญา
ทุกๆวันยันบ่ายคล้ายจมทุกข์
หรือโลกนี้หาสุขได้ดังปรารถนา
ต้องเจอคนมากหน้าหลายตา
ผ่านเข้ามากับเรื่องราวเสียดร้าวทรวง
หากต้องยืนอยู่เพียงตัวคนเดียว
ไม่มีใครแลเหลียวแลติดบ่วง
เขาดักสัตว์ทิ้งเนื้อเป็นเหยื่อลวง
คอยลอดบ่วงหลบลี้หนีให้ทัน
เราหรือกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
อยากสำรอกกลับฝืนกลืนกลับพลัน
ทนเอาไว้คงมีซึ่งสักวัน
กลับหลังหันสู่ทางสว่างใจ
๒ มีนาคม ๒๕๔๘